ကဆုန္လျပည့္ ဥဒါန္းကဗ်ာ

 

“အဖန္ဖန္ ျဖစ္ျခင္းမ်ားစြာ၊ ဒီဝဲၾသဃ ဒီသံသရာထဲ၊

 

အဝိဇၨာဇြဲ မသိဘဲ ေျပးလႊားျမဲ ေျပးလႊားခဲ့ရ၊

 

ဘဝတဏွာရပ္ကြက္ထဲ၊ အိမ္ေဆာက္သူ

 

ဘဝနိကႏၱိကတဏွာ လက္သၼားကုိ ရွာေဖြရင္း၊

 

အစဥ္ျဖစ္ျခင္းေတြသာ ဖန္တစ္ရာ ဆင္းရဲျမဲ ဆင္းရဲခဲ့။

 

 ေဟ့ အေမာင္လက္သၼား သင့္ကုိ ငါျမင္ျပီ၊

 

သင္ကုိ ျပည္သစ္ အိမ္သစ္ေဆာက္ခြင့္ မရေတာ့

 

သင့္ အိမ္နံရုိး ငါရုိက္ခ်ဳိး ဖ်က္ဆီးခဲ့ျပီ၊

 

သင့္ အိမ္တဏွာအထြဋ္ကုိ ငါ ပယ္ခၽြတ္ တုိက္ထုတ္ခဲ့ျပီ။

 

တဖန္ ျပဳလုပ္ျခင္း ကင္းရာဆုိက္ကပ္ခဲ့ ငါ့စိတ္၊

 

ဘဝတဏွာတုိ႔ တပ္မက္မႈဆိတ္သုဥ္းရာ ငါ ေရာက္ရွိခဲ့ျပီ။” (တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း)

 

 

ဒါကေတာ့ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။

—–***—–

 

အိမ္ေဆာက္သမား သင္ေယာက္်ားကို

 

ဘဝမ်ားစြာ သံသရာတြင္

 

ငါသည္ လွည့္ပတ္ ရွာေဖြခဲ့။

 

 မေတြ႔ရဘဲ ဇာတိထဲတြင္

 

ဆင္းရဲခဲ့ရ အႀကိမ္ႀကိမ္။

 

 အိမ္ေဆာက္သမား အို ေယာက္်ား

 

ခုကား သင့္ကို ငါ ေတြ႔ၿပီ။

 

 

ေနာင္ခါတဖန္ အိမ္ေဆာက္ရန္ကို

 

မႀကံစည္ႏွင့္ မရေတာ့။

 

 ေခါင္ေလ်ာက္ ရက္မ ဟူသမွ်ကို

 

ၿဖိဳခ် ဖ်က္ခ်ိဳး ပစ္လိုက္ၿပီ။

 

 ငါ၏ စိတ္လွ်င္

 

ျပဳျပင္ ကင္းရာ ေရာက္ခဲ့ပါ၍

 

                   တဏွာ ကုန္ခမ္းၿပီတကား။ (ဆရာမင္းသု၀ဏ္)

 

 …(ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဥဒါန္းကဗ်ာ)…

“အေနကဇာတိ သံသာရံ၊ သႏၶာဝိႆံ အနိဗၺိသံ။

 

ဂဟကာရံ ဂေဝသေႏၲာ၊ ဒုကၡာ ဇာတိ ပုနပၸဳနံ။

 

ဂဟကာရက ဒိေ႒ာသိ၊ ပုန ေဂဟံ နကာဟသိ။

 

သဗၺာ ေတ ဖာသုကာ ဘဂၢါ၊ ဂဟကူဋံ ၀ိသခၤတံ။

 

ဝိသခၤါရဂတံ စိတၱံ၊ တဏွာနံ ခယ မဇၩဂါ။” (ပါဠိေတာ္)

 

(တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း)