“နုတ္ခမ္းပါးေပၚက ေရေမႊးနံ႔ေတြနဲ႔

ရင္ဘတ္ မဆိုးမိုက္ၾကစတမ္း” တဲ႔လား

မွတ္ထင္မထား ထြက္ ခြာ သြားလိုက္တာ…

ေနဝင္မိုးခ်ဳပ္ ေန႔လ ရက္ညေတြ တစ္ဖက္

အက္ကြဲ ေသြ႕ေျခာက္ျခင္းတစ္ဖက္

ထည့္ခ်ိန္ ညီမွ် ဝယ္ေနက်ဆိုင္လိုမ်ိဳး

ေမ်ာ္လင္းခ်က္တစ္ခု အဆစ္ေပးခဲ႔တဲ႔ ေႏြ

ဘာ့…ေၾကာင့္မ်ားလဲ

ဆင္ဖိုနီ ေတြ ေရးစပ္တီး ခတ္ခဲ႔ျပီးမွ

“ေတာက္ခၽြင္းေတာက္” ဆိုတဲ႔ ငါ့ရဲ႕

ရိုး ရွင္း သံစဥ္တစ္ပုဒ္ကို

မခံစားတတ္ေတာ့ဘူးလား

ငါဟာ

အနုပညာေျမာက္လက္ရာ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ

နားမလည္ ဆိုး ေပေတသူ မ ႅိဳ႕လား ေႏြ

မိုးထိတိုက္ျမင့္ေတြ အီဖယ္လ္ေမ်ာ္စင္နဲ႕

လူျဖဴ မည္းေတြၾကား…

ဟိုး… အေဝးက ငါ့ကို

အရင္လို ယံုၾကည္မႈနည္းတုန္းပဲလား ေႏြ

အရိုင္း ဆန္ဆန္ အေပၚယံကို ခြဲျပီးၾကည့္လွည့္ပါ…

မ ေတြ႔ နိုင္ ေတာ့ မယ့္ အတူ

အျငိဳးထားသူမ်ား ရိုက္နက္

မလႈပ္မယွက္ ျငိမ္သက္

သံစဥ္တစ္ေၾကာင္းနဲ႕ေခါင္းကို ကာကြယ္ ဖံုးဝွက္ရင္း

ညိဳမည္းစြန္းကြက္ လက္အရိုးအက္ခဲ႔

မ ျမင္ နိုင္ ေတာ့ မယ္ အတူ

ေျခေထာက္ ရာ အျပည့္နဲ႔ ခႏၶာ

ေၾကသြားတဲ႔ လက္သန္းေလးအေၾကာင္း…

မင္း မသိနိုင္ေတာ့ဘူး ေႏြ

လမင္း အလင္းငယ္ မရွိ

ညဥ့္…နက္ေတြထဲမွာ

လြမ္းေအာင္ခင္းက်င္းတတ္တဲ႔

ၾကယ္ေတြ ေရတြက္ရင္း ၾကာခဲ႔ျပီ ေႏြ

ငါဟာ ကဗ်ာေတြနဲ႔ပါ ယဥ္ပါးလာတဲ့ေန႔ထိ ၾကာ ခဲ႔ျပီ

စကလံုးျဗံဳးေတြ တူး ထုတ္ ထမ္းပိုး

စကား ပြင့္ေတြ ရတဲ႔ထိ ၾကာခဲ႔ပါျပီ ေႏြ

စက္နဲ႔ယက္ လုပ္ထားေသာ တိမ္ခိုးေငြ႕ေတြၾကားက

ျပန္လာသံေရ ဘယ္ေတာ့လဲ…

ေဟာ့ဒီ ထစ္ခနဲ ရွိ လက္သီးကၽြံလူမိုက္ဟာလည္း

နဳးညံ့ ျခင္းနဲ႔ ဖူးပြင့္ေဝဆာ ထာဝရ ေသခ်ာေနပါရဲ႕ကြယ္…..

                                                                                      စုန္းျပဴး