တိမ္မည္းေတြပိန္းပိတ္ေနတာေတာင္…မလံုတဲ့ေကာင္းကင္က…
မိုးစက္တစ္ခ်ိဳ႕ယိုစီးက်….

ၿငိမ္သက္ၿခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္က…ေလေၿပတသုတ္ကို…မုန္တိုင္းငယ္အၿဖစ္…
စိုးရြ႕ံစြာ..ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့မိပါတယ္…။

ေမွ်ာ္လင့္မထားတာေတြၿဖစ္လာခဲ့တာေတာင္မွ….ငါမငိုခဲ့ပါဘူး…
နင့္ရဲ႕စိတ္အလိုလိုက္မွုတစ္ခုအတြက္နဲ႕…ငါ့ရဲ႕အိပ္ရာ၀င္ပံုၿပင္ေတြအားလံုး..
စုတ္ၿပတ္သတ္သြားရံုေလးပါ….။

ငါ့ကိုယ္ငါသတိထားမိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ…..ငါ….အသံမထြက္ေတာ့တာ…
ေလာကၾကီးမွာ..အလင္းေရာင္ေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီဆိုတာ….လူေတြသိမွသိပါေလစ….