စိုးစိတ္

ေမွာက္လ်က္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္
ပက္လက္ေနတဲ့ ေျမၾကီး အၾကား
ေလွ်ာက္တဲ့ လူသား။

သမုဒၵရာေလာက္မွ ေစာက္မနက္တဲ့
ဝမ္းတထြာေလာက္အေရး ျပည့္ဖို႕ေတြး။

တေန႕ျပီး တေန႕ တေရြ႕ျပီး တေရြ႕
ပန္းေနတဲ့ေျခလွမ္းနဲ႕ လွမ္းေနတဲ့လမ္း။

ကန္႕လန္႕ေနတဲ့ ေတာင္ၾကီး
ၾကားက ခံ ဆီးေတာ့
စို႕႐ိုက္လိုက္သလို အေမာ
ေရတက်ိဳက္နဲ႕ ေမွ်ာ။

ဒီဘဝၾကမ္း ခရီးလမ္းမွာ
ရိကၡာကုန္ ေရခန္းလို႕
ေျခဖဝါးေအာက္ ေတာင္ၾကီး မေရာက္ခင္
လိႈင္းၾကီးေလွေမွာက္ လမ္းေပ်ာက္သြားမွာ
စိုးမိပါရဲ႕။ ။

In: ကဗ်ာ Posted By: kantkawmg Date: Feb 15, 2012

Leave comment commentinfo

4 Comments & 187 views

ေမွာက္လ်က္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္
ပက္လက္ေနတဲ့ ေျမၾကီး အၾကား
ေလွ်ာက္တဲ့ လူသား
ကဗ်ာအဖြင့္ေလးက တယ္လန္းပါဘိ ။

By: X - ray at Feb 15, 2012

ကိုကန္႕ေကာ္……..အမွန္ေတြပဲ…
လံုး၀မွန္တယ္……..

By: May Kha at Feb 15, 2012

သမုဒၵရာေလာက္မွ ေစာက္မနက္တဲ့
ဝမ္းတထြာေလာက္အေရး ျပည့္ဖို႕ေတြး။

တေန႕ျပီး တေန႕ တေရြ႕ျပီး တေရြ႕
ပန္းေနတဲ့ေျခလွမ္းနဲ႕ လွမ္းေနတဲ့လမ္း။

By: May Kha at Feb 15, 2012

စိုးလည္းစိုးသင့္ပါရဲ့ဗ်ာ….
ကဗ်ာေလးအရမ္းေကာင္းပါတယ္ဗ်။