ႏွင္းေရစက္ေတြ တစ္စက္ျပီး တစ္စက္ လိမ္႔ဆင္းလို႔.. မိုးေသာက္ကို ၾကိဳေနၾကျပီ.. နံနက္ရဲ႔ အရုဏ္မွာေတာ႔ အေမွာင္က ေနရာယူထားဆဲ… ေမာ္ေတာ္သံက တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားသလို ေအးစိမ္႔တဲ႔ ေလေျပက
ညာဘက္နားထင္စပ္ကို လွဳပ္ဆြဲခဲ႔တဲ႔ ခဏေလးမွာ အေအးဓါတ္က က်ေနာ႔ကို လႊမ္းျခံဳခဲ႔ေတာ႔တယ္..
ေရွ႔လက္တစ္ကမ္းက အလင္းေရာင္ကိုလဲ ကမ္းလင္႔ဖို႔လဲ အခ်ိန္ကမတန္ေသး… အေမွာင္ကေန
ေရွ႔ဆက္ဖ႔ိုၾကေတာ႔လဲ မွတ္မိေနဆဲ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အိမ္မက္ေလးက ျမည္းလို႔ ေကာင္းေနတုန္း…
မနက္ျဖန္အတြက္ေတာ႔ မသိ အခုေတာ႔ ေအးေနလိုက္တာမ်ား… အလိုလို
ေစာင္ကိုေထြးလို႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ႔ တုန္လိုက္ေသးတယ္…ဟူး ေလေအးေအးေလး က်ေနာ႔
မ်က္ႏွာေပၚ ျဖတ္ေျပးသြားတယ္ ..လတ္ဆတ္လိုက္တာ…ေလရဲ႔ ရနံေလး တစ္စြန္းတစ္စ
ႏွာဖ်ားေပၚမွာ အခုထိ က်န္ေနတုန္းပဲ…အရသာရွိလိုက္တာ….
ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ ၾကာပါျပီ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ႔
အခုလို မနက္ေစာေစာပဲ ခေရပန္းေတြ မလိုခ်င္ပါပဲ ေကါက္ေနမိခဲ႔တယ္..
ခေရပန္းေလးေတြ လက္ကိုင္ပ၀ါနဲ႔ ထုပ္ျပီး ေမႊးရနံကို နမ္းေနမိတယ္…
ဘယ္သူအတြက္မွ မရည္ရြယ္ပါပဲ ခေရပန္းကံုးေလး တယုတယ သီေနမိတယ္….
တကယ္ပါ ပန္းမၾကိဳက္ေပမယ္႔ ဘာလို႔ ပန္းနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနမွန္း မသိခဲ႔ဘူး….
အခုလဲ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထရတာ မၾကိဳက္တဲ႔ငါ ဘာလို႔ ေစာေစာ ႏိုးေနမွန္းမသိဘူး..
ျပီးေတာ႔ လတ္ဆတ္တဲ႔ ေလေျပေတြ ဆြဲေဆာင္တာကို ေပ်ာ္၀င္လို႔
အရသာထဲ မိန္းေမာေနတာကိုမ်ား တကယ္မယံုႏိုင္တဲ႔အျဖစ္…
ဒါေပမယ္႔ တကယ္ၾကံဳေနရတယ္ မဟုတ္္လား..
ငယ္ငယ္က အတိတ္ကို လြမ္းလို႔ အခုအေတြးနဲ႔ က်ေနာ္ ဆံုေနမိခဲ႔တယ္..
ပတ္၀န္းက်င္က တိတ္ဆိတ္လို႔ ျငိမ္သက္ေနဆဲပါ
မၾကိဳက္ပဲနဲ႔ စားေနတာကိုက အရသာေတြေနပံုပါ..
ဘာျဖစ္ျဖစ္ တ၀ၾကီးရွဳလိုက္မယ္…တ၀ၾကီးခံစားလိုက္မယ္…ေႏွာင္ေစာေစာ မႏိုးရင္
ၾကံဳရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေတာ႔…ေအးမွန္း မေအးမွန္းမသိေတာ႔ဘူး.. ေျခေထာက္ေတြကို
ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ မရေလေတာ႔…၀ရန္တာ အေရာက္ ေထြးေစာင္ကို ခြာလို႔ သက္ျပင္းရွည္ၾကီး
ခ်မိခဲ႔တယ္….ဟူး………က်ေနာ္ ဒီအခ်ိန္ ဒီလမ္း တစ္ခါမွ မေလ်ာက္ခဲ႔ဖူးဘူး…တကယ္ပါ…