ၾကယ္ေၾကြညတိုင္း ဆုေတာင္းခ်င္ပါရဲ႔

ငါ့မွာက အိပ္မက္ေတြကို

တယုတယနမ္းရွိုက္ဖို႔အတြက္သာ

ကံပါခဲ့ပံုရတယ္  ။

မသိမသာနင့္ရဲ႔ ဆိုးႏြဲ႔မွူေတြနဲ႔

သစ္သီးတစ္ကိုက္စာ ငါ့အခ်စ္ေတြၾကား

နင့္ရဲ႔ဘ၀ေလး ႏြမ္းေၾကြသြားမွာစိုးလို႔

ငါ့ရင္တစ္ခုလံုး ေၾကမြသြားလည္း

အလြမ္းေငြ႔ေငြ႔ေလးေတာ့

က်န္ရစ္ဦးမွာပါ   ။

ရင္ၾကားေစ့လို႔ မရႏိုင္မယ့္

ငါ့အတၱ နဲ႔ နင့္မာနေတြၾကား

နင္နဲ႔ငါ့ႏွလံုးသားေတြ ေရစီးေရလာမေကာင္းႏိုင္ေတာ့လဲ

ငါ့ႏွလံုးသား ငါၿပန္ဆည္ဖို႔ေနရဆဲ   ။

ေ၀းေ၀းစိမ္းစိမ္း ရက္စက္ၿခင္းေတြနဲ႔

နင့္ကိုပစ္ထားႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနရတဲ့

ငါ့ကိုယ္ငါလဲ နာတယ္  

ေ၀းၿပီဆိုမွ ပိုၿပီးခ်စ္တတ္လာေအာင္

ငါ့ကို အဘယ္သို႔ေသာ က်ိန္စာေတြနဲ႔

ေႏွာင္ဖြဲ႔ခဲ့ပါသလဲ ေၿဖေလ်ာ့ပါေတာ့ ကြယ္

ပစၥဳပန္မွာ ငရဲမီးထက္ အလြမ္းမီးက

ပူေလာင္လြန္းရဲ႔ေလ   ။

စိမ္းခဲ့ၿပီဆိုရင္လည္း ..

ငါ့ရင္ကိုခြဲ ႏွလံုးသားကိုပါ

တစ္ဘ၀စာ ယူေဆာင္သြားပါ ..

ငါ့မွာ ဒီႏွလံုးသားနဲ႔ ဆက္အသက္ရွင္စရာ

လမ္းမသိ ကမ္းမရွိ

ႏြမ္းရိလြန္းလို႔ပါကြယ္ ။

ပုန္းခိုစရာ ေနရာရွားပါးေနတယ္

အမုန္းပိုစရာ အၿပစ္ေတြရွားပါးေနတယ္

အလံုးစံုရင္မွာရွိေနေသးတာက ခ်စ္ၿခင္းဆိုရင္

ငါတို႔ နားလည္မွူေတြနဲ႔ပြင့္လင္းရေအာင္ကြယ္

နင္မပါတဲ့ဘ၀ .. ေတြးၾကည္႔ရံုနဲ႔

လင္းေတာက္ေနတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ

ငါ့ဘ၀ေမွာင္သြားတယ္ .. ငါ့အာရံုေတြေပ်ာက္သြားတယ္

ေနာင္တ နဲ႔ အလြမ္းေတြ ေခါင္းေထာင္လာတယ္

ခု .. ငါငိုေနတယ္ ..ငါငိုေနခဲ့တယ္

နင္မၿမင္ဖူးဘူးဆိုတဲ့ငါ့မ်က္ရည္ေတြ

နင့္မၿမင္ကြယ္ရာမွာ စိုေနတယ္

ဒီကဗ်ာကိုဆံုးခ်င္တယ္..

ဒီခံစားခ်က္ေတြဆံုးခ်င္တယ္

နင့္ကိုမဆံုးရွံုးခ်င္ဘူး ..

ဒီလိုနဲ႔ အေလ့က်ေပါက္ပင္လို

ငါ့ အလြမ္းနဲ႔ ကဗ်ာေတြ အေလ့က်ရွင္သန္လာလိမ့္မယ္   ။