“နင္ဘယ္မွာလဲ” ဆိုတဲ႔အေတြးေတြ ၀င္လာတိုင္း
ငိုခ်ပစ္ခဲ႔တဲ႔ ညေတြ ဒုနဲ႔ေဒး
ယိုစိမ္႔လြယ္ေနဆဲျဖစ္ေနတဲ႔ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို
ငါဘယ္လိုနည္းနဲ႔…..ရပ္တန္႔ေစနိုင္လဲ….?

လြမ္းရလြန္းတဲ႕ဘ၀ကို နာစရာေတြနဲ႔ အခါခါေျဖသိမ္႔
ငါကိုယ္ ငါလည္း စိတ္ပ်က္ပါတယ္….
နာက်ဥ္းစရာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား….
သတိရမႈေတြတိုင္းက တသီးတသန္႕ ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနတတ္တယ္….။

နင္႔ရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို ခံယူၿပီးတဲ႔ေနာက္
ငါ႔ဘ၀ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ရႈံးနိမ္႔သြားခဲ႔တယ္……။
အခ်စ္ဆံုးသူနဲ႔ လြဲတဲ႔ေနာက္ပိုင္း
အေျခအေနဆိုးေတြ ျပဳျပင္ယူရင္း…
ျဖစ္သင႔္တာေတြ သင္ယူခဲ႔တယ္……။
ဒါေပမယ္႔
ရင္႔က်က္မႈဆိုတဲ႔ စကားကိုရဖို႔
ငါယူရမယ္႔ အခ်ိန္အတိုင္းအတာက
မနက္ျဖန္ေတြမရွိနိုင္မယ္႔ တစ္ေန႔ထိ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ္႔မယ္….။

လမ္းခြဲရခ်ိန္ေတြ အိပ္မက္ေတြထဲ ျပန္လည္ႏွိပ္စက္ၾကတဲ႔အခါ
နင္႔ မ်က္နွာေလးကို အၾကိမ္ၾကိမ္မွန္း
ငါ ေယာင္ရမ္းၿပီး အားကိုးေနတတ္တယ္…။

ငါ႔ဘ၀ နင္႔ဘ၀ ခြဲခြဲျခားျခားသိခြင္႔ရတဲ႔အခါ
မရမက လိုခ်င္မိတာေတြ ပယ္ခ်ရင္း
ေသာကေရာက္စရာေတြ သိမ္းက်ဳံးသြတ္သြင္း
ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြရွိတဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအတြက္
ငါဘာကိုမွ အားျပဳမာန္တင္းမလိုေတာ႔ပါ…..။

နင္႔ကို ခ်စ္တဲ႔အခ်စ္ေတြ
ပစ္ခြင္းယူနိုင္ဖို႔ အားအင္မဲ႔တာမို႔
အေ၀းေရာက္…..အေဆြး…အေရးေတြနဲ႔
ငါ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္တို႔ စာနာသူမဲ႔….
ျပန္မဆံုလိုေတာ႔လည္း….ျဖစ္ပါတယ္….
ငါရခဲ႔ဖူးတဲ႔……အခိုက္အတန္႔ေတြအတြက္…..
ထိုက္တန္တယ္လို႔ယူဆရင္း……
ေက်နပ္စြာ အၿမဲ……ငါ နင္႔ကို ခြင္႔လြတ္ေနပါ႔မယ္….။

အလြမ္း(ေကသရီ)