ပင္မ နွင့္ ဆဲလ္ အတူတူေနေတာ့
ေသြးသားေတြ တစ္ထပ္တည္း က်တယ္
ကြဲမရတဲ့ ေသြး စကားေျပာတဲ့အခါ
ရင္ထဲက နာရတယ္
ပ်က္ရိုးမရွိတဲ့ ျမိဳ႕ရိုး
အုတ္တစ္ခ်ပ္ျဖစ္ျဖစ္ သဲတစ္္ပြင့္ျဖစ္ျဖစ္
အစားထုိးဆက္ခံၾကတယ္
စည္းလုံးျခင္းကို ေသြးခြဲၾကတဲ့အခါ
သာယာတဲ့အိမ္ကေလး လဲျပိဳနုိင္တယ္
ယဥ္ေက်းမႈ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
ေျခမေကာင္း ေျခမ လက္မ မေကာင္း လက္မ
ျပတ္ေတာက္ခြင့္ ရၾကလား
ေသြးေအးေအးနွင့္ ေဘးစကားေတြက
မ်ဳိးရိုးဗီဇထဲ စိမ့္၀င္လာတဲ့အခါ
ျပသနာဆိုတဲ့ နာမက်န္းျခင္းက စေတာ့တယ္
ေဘးထြက္မရတဲ့ အေတြးထဲမွာလည္း
ေသြးဆူပြက္တယ္
ျငိမ္းခ်မ္းကို ေသြးေအးေအးက ယူေဆာင္မေပးေလသေရာ႕…
အျဖဴနွင့္ အမဲ ေရေရရာရာ မသိေတာ့လည္း
ၾကြားလုံးထုတ္ခ်က္က …
ေသြးေတြ နီျမန္းရဲေနတယ္ ေျပာတတ္ၾကတယ္
တစ္ဖက္ဆဲလ္ ေကာင္းေနခ်ိန္မွာ
ငါတို႕ဖက္က ဆဲလ္ေတြ အားမေလ်ာ့ဖို႕ေတာ့ လိုတယ္
မ်က္စိလည္ေနတဲ့ ညအေမွာင္ကို
ပိုးစုန္းၾကဴးမီးေလာက္နဲ႕ ျပသနာမရွာစမ္းပါနဲ႕ဗ်ာ..
ဟားတိုက္ခ်င္တဲ့ ေလာကေလာက္နဲ႕
ဒီေသြးသားေတြကို တေစၦမေျခာက္လိုက္နဲ႕…
ေမတၱာတရား အၾကင္နာတရားေတြနွင့္
၀ိုင္းရံေနတဲ့ ေသြးသားထဲမွာ ပင္မဆဲလ္ေတြ စီးဆင္းခြင့္ျပဳလိုက္စမ္းပါ
ပင္မ နွင့္ ဆဲလ္ အတူတူေနေတာ့
ေသြးသားေတြ တစ္ထပ္တည္း က်တယ္။     ။

နရီထက္
( ၁၁ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၊ ၂၀၁၂ )