အေဝးမွာ က်ေနာ္ကုိ ထားခဲ့ပါ
ေလးညွင္းေလးေတြကေတာ့
ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ရနံ႔ေတြကုိ
သယ္ေဆာင္သြားလုိ႔ က်န္ရစ္ေနတဲ့
ဘူတာရုံေလးကုိ ေငးၾကည့္ရေတာ့မည့္
အနာဂတ္ေတြ မလင္းလက္ခဲ့ဘူး
ေဆးမေသာက္တဲ့ လူနာတေယာက္လုိ႔
ေဝဒနာေတြကုိ ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနဆဲ…။ 

ဒီသံစဥ္ေတးသြားေလး တစ္ပုဒ္နဲ႔ျငီးတြားရင္း
လက္ဖြဲ႔အပ္ႏွင္းခဲ့လုိ႔ အႏုိင္ယူခဲ့တာမဟုတ္
ျမက္မစားတက္တဲ့ ႏြားတေကာင္လုိ
ျငီးတြားေနမိရင္း ဥဒၶစၥနဲ႔ေသြးလန္႔ခဲ့
ဂနာမျငိမ္တဲ့ စိတၱဇရင္ခြင္ထဲ
ငွက္ဖ်ားတက္လုိ႔ ရင္ခုန္ေနဆဲ…။ 

ေကြထားတဲ့ လက္ ဆုပ္ထားတဲ့ လက္နဲ႔
ၾကဳိးဝုိင္းေပၚမွာ တုိက္ခုိက္ရင္း
က်ိန္စာသင့္တဲ့ တေစၦတေကာင္က
ဖမ္းစားသြားခဲ့ ကေဝရွင္ေတာင္
ကုစားခက္ေနတဲ့ အက်ဥ္းထဲ
အေတာင္က်ဳိးက်လုိ႔ နာက်င္ေနဆဲ..။ 

မျမင္ရတဲ့ အသုိက္အၿမဳံထဲ
ေလထုနဲ႔ ဘဝျငိကပ္လုိ႔
ကေလးဘဝ စာမ်က္ႏွာေဟာင္းကုိ
ျပန္လွန္ေနရင္း ျဖဴစင္ရုိးသားျခင္းရဲ႕
ေနာက္ေက်ာကုိ ဓားထုိးခံလုိက္ရ
ဓားစားခံျဖစ္ရတဲ့ မီးေလာင္ျပင္ထဲ
ဓာတ္ကင္ေဆးစစ္ရင္း ေဝဒနာေတြႏွိပ္စက္ခဲ့
ေနဝင္ဆည္းဆာ ေပ်ာက္ေတာ့မည့္
ေန႔ရက္ေတြထဲ အဆိပ္တစ္ခြက္ကုိ
ေဆးအျဖစ္ ေသာက္လုိက္ခ်င္ရဲ႕…။ 

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း