ေနေလာင္ဒဏ္ေၾကာင့္လည္း ပ်က္
မုိးေၾကာင့္လည္း ပ်က္
ပုိးေၾကာင့္လည္း ပ်က္
ေလေၾကာင့္လည္း ပ်က္
ရာသီဥတုေၾကာင့္လည္း ပ်က္လုိ႔ ေျမခ
ေၾကြႏြမ္းရတဲ့ ကုေဋကုဋာ ပန္းကေလးေတြလည္း မ်ားခဲ့ျပီ…။

အခ်ိန္ကာလေတြ တုိက္စားသြားတဲ့
နာရီလက္တံေတြၾကား မညီညာ
ခရီသြားရင္း တခါတရံ
အေပ်ာ္လြန္ခဲ့တဲ့ စကၠဴစြန္ေတြလည္း
ေၾကြက် ပ်က္စီးခဲ့
ၾကယ္ေတြလည္း ေၾကြက်ခဲ့သလုိ
ပင္ယံက ပန္းကေလးေတြလည္း

ေျမခ ေၾကြက်ရျပန္တယ္..။

ဖူးငုံစမုိ႔ အရြယ္မေရာက္ေသးလုိ႔
အထင္ေတာ့ မေသးလုိက္နဲ႔အုန္း
ဒဏ္ရာေတြ ကုိယ္စီကုိယ္စီေတာ့
ေလေလာင္လြင္ျပင္က ရုိက္ခက္ျခင္းေတြနဲ႔
ေနေလာင္ရင္ခြင္မွာ ရနံ႔သင္းတဲ့
ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ ျဖစ္ပါေစအုန္း
မေသခ်ာတဲ့ ရင္ခြင္မွာ အိပ္စက္ရအုန္းမယ္…..။

ေမြးဖြားျပီမွ ဒဏ္ရာအနာတရနဲ႔
ေဝဒနာကြာဟေနလဲ အသက္ရႈတာျခင္း
မကြာဟတဲ့ ဝင္သက္ထြက္သက္ထဲ
သမုဒယ ေႏွာင္ၾကဳိးေတြဆြဲလုိ႔
အခ်စ္ေသာကနိမိတ္ေတြနဲ႔
ႏွလုံးသားအရိပ္ေအာက္
ခုိဝင္နားစက္ အိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႔လည္း
မရည္ရြယ္ခဲ့ မေသခ်ာခဲ့တာ
အခုေတာ့………..။

လွ်ာေပၚမွာ စိတ္လြင့္ယစ္မူးရင္း
အရသာေတြက အဆိပ္သင့္ခဲ့
ေပ်ာ္စရာဘုံမရွိတဲ့ အခန္းက်ဥ္းထဲ
ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔ ေမွးစက္အိပ္ေပ်ာ္ရင္း
ဒဏ္ရာေတြ ေဝဒနာေတြစြဲကပ္လုိ႔
အခုေတာ့လည္း ေၾကြႏြမ္းခဲ့ရ ပ်က္စီးခဲ့ရျပီ….။

သည္းပန္းႏြမ္္းေၾကြ သံေယာဇဥ္ေျမမွာ
ေႏြတစ္ရာ ပူေလာင္မႈ႕မ်က္ရည္တစ္စနဲ႔
ျပန္မရေတာ့တဲ့ ေႏွာင္ေနာင္တေတြက
ဘဝေရၾကည္တစ္ေပါက္ ေၾကြပ်က္ခဲ့ရျပီ….။

ဘဝတဆစ္ခ်ဳိး အလင္းေရာင္မီးအိမ္
ေတာက္ပေနပါလ်က္ အခ်ိန္အဆမရွိ
မီးရွိန္ျမင့္လုိ႔ ပ်က္သုဥ္းသြားတဲ့
ဒုကၡသုကၡ ရင္ခြင္ထဲ ေသာကနိမိတ္ေတြနဲ႔
မုိးခါးေရကုိ ေသာက္သုံးရင္း
အေျဖမထြက္တဲ့ ဘဝျပႆနာကုိ

ေလလြင့္ယစ္မူးျခင္း မုိးတိမ္ေတြေအာက္
စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲ…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း