ငါ့စိတ္ေပၚ မင္းစကားေတြလာစြန္းတဲ့အခါ ငါဟာ ေၾကကြဲမႈေတြေရးျခစ္ခံလိုက္ရတဲ့ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
ငါ့ရင္ဘတ္ေပၚ မင္းဆံႏြယ္ေတြလြင့္ေမ်ာထိခတ္တဲ့အခါ ငါဟာ လိႈင္းပုတ္ခံေနရတဲ့ကမ္းစပ္
ငါ့မ်က္လံုးဆီ မင္းရဲ႕စူးရွတဲ့အၾကည့္ေတြစိုက္၀င္လာတဲ့အခါ ငါဟာ အရိုးစူးေနတဲ့လည္ေခ်ာင္း
ငါ့အနံ႔ခံအာရံုေပၚ မင္းကိုယ္သင္းနံ႔ေတြျဖတ္တိုက္လာတဲ့အခါ ငါဟာ ဘယ္ကိုစီးဆင္းရမွန္းမသိတဲ့ျမစ္
မင္းက အႏိုင္ရလိုမႈသက္သက္ေျခလွမ္းမ်ဳိးနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို လမ္းခင္းတယ္
ငါက ေျခကၽြံေနတဲ့အသားက်ရႈံးနိမ့္မႈေတြနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဆက္ေလွ်ာက္တယ္
မင္းကို ငါ့ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႕ထားတာဟာ စနက္တံျဖဳတ္ၿပီးသားဗံုးတစ္လံုးကို ၿမိဳခ်ထားရတာပါပဲ
မင္းကို ငါ့ေစတနာစကားေတြေျပာမိတာဟာ ငါ့လွ်ာေပၚငါကိုယ္တိုင္ဓားေသြးခဲ့ရတာပါပဲ
မင္းမေခၚဘဲ ေရာက္လာခဲ့မိတဲ့ငါေပါ့ မင္းႏွင္ႏွင္ မႏွင္ႏွင္ ငါ့မွာျပန္စရာမရွိဘူး
ငါဟာ အခ်စ္မွာ ေဆးမမီေတာ့တဲ့လူပါ ငါဟာ မင္းစိတ္မွာ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလို ဖ်ားနာေနခဲ့ေပါ့
မင္းမေျပာလဲ ငါသိပါတယ္မိသူဇာရယ္
မိန္းမဆိုတာ မီးပါပဲ ေပါ့ေပါ့ဆဆသေဘာထားမိရင္ ဘ၀တစ္ခုလံုး ေလာင္ကၽြမ္းသြားတတ္တယ္
                                                                                                            
                                                                                                                 ကိုသွ်ား