အခန္းက်ဥ္းထဲက
ငိုရိႈက္မႈေတြနဲ႔
အထီးက်န္မႈေတြကုိ
သူ သိလာႏိုင္ဖုိ႔
အေရာင္းအ၀ယ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြ
သူ သိလာဖို႔လည္း
အလွယ္အလဲ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။

ဘယ္ေလာက္ထိ
ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ
လွည့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့သလုိ
ဘယ္ေရႊ႔ ဘယ္မွ်..အထိ
ခ်စ္ေနဦးမယ္ဆုိတာလည္း
လွမ္းၾကည့္မေနေတာ့ပါဘူး။

ေပးဆပ္ရၿခင္းေတြက
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ဗိမာန္တစ္ခုမဟုတ္ခဲ့ေပမဲ့
ခုိနားရာေတာ့ ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အရာရာအားလံုး
ဖြင့္အန္က်မလာေအာင္ေတာ့
ငံုထားမ်ိဳသိမ့္ေနမွာပါ။

ေမွ်ာ္လင့္ရာ ရင္တစ္စံု
လစ္ဟာသြားတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားက
ဘုရားေရွ႕ေရာက္တုိင္း
“သူ.. မမက္ေမာတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္မွ
ကင္းေ၀းလြတ္ေၿမာက္ပါေစ” လို႔
ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။