Professional Authors

“မေန႔ကလို …”

မေန႔က စုပ္ခဲ့တဲ့
သၾကားလံုး ဒီေန႔ျပန္စုပ္ဖို႔ရာ …
(ၾကြက္ကိုက္ေနေတာ့)
ခ်ိဳၿမိန္သန္႔ရွင္းျခင္းကို မေန႔ကလို
သူေပးႏိုင္ေတာ့မလား ….

မေန႔ညက စပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာ
ဒီေန႔ျပန္စပ္ဖြဲ႔ဆို သီကံုးဖို႔ရာ …
ဆူပြက္ေနတဲ့ ေသြးရူးေသြးတန္းခံစားခ်က္မ်ိဳး
မေန႔ကလို သူေပးႏိုင္ေတာ့မွာလား …
လေရာင္ေလးကို ေပြ႔ထူရင္း ၊
ၾကယ္စင္တစ္လက္အေၾကာင္း သံစဥ္တစ္ပုဒ္သာ …
ဖြဲ႔ဆိုရင္း …
“မေန႔က …” ဆိုတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေဟာင္းေတြနဲ႔
ထပ္မံကခုန္ဖုိ႔ ဆိုတာ …ဆုေလးတစ္ခုအျဖစ္ေတာင္းေပမဲ့ …
သီသီေလးလြဲေခ်ာ္ျခင္းေပၚမွာ
ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္လိုက္မိတဲ့ေကာင္ပါ …

မေန႔က ဖန္တီးခဲ့တဲ့
ငါ့ဇာတ္ေကာင္ေတြရ့ဲ ကံၾကမၼာ …
ေရွ႕ဆက္ ဘယ္လို ခင္းရပါ့မလဲ …
“ေနမင္းႀကီးရယ္ …
ငါ့ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ့ ကံၾကမၼာသက္တမ္းရွည္ဖို႔
သင့္ကို တစ္ပတ္ေလာက္
ေကာင္းကင္ႀကီးေပၚမွာ ဆင္ေကာ္ထက္ျပင္းတဲ့
ေကာ္ျပင္းတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ကပ္ထားခ်င္ပါဘိ …”
…………………………..
ေဩာ္ …မေန႔ကအခ်ိန္ …
မေန႔ကအခ်ိန္ …
မေန႔က ငါ့ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာ …
မေန႔က ငါ့ေကာင္မေလးခင္မင္မႈ …
မေန႔က ငါ့ေကာင္မေလးအၿပံဳး …
မေန႔က ငါဆုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ ငါ့ေကာင္မေလးေပ်ာ္ရႊင္မႈ …
မေန႔က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာခဲ့တဲ့ ငါ့ရင္ခုန္သံ …
မေန႔က …
မေန႔က …
မေန႔က …ပါပဲ …
မေန႔ဆိုတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔က ငါပိုင္ဆိုင္သမွ် …
ျဒပ္ရွိျဒပ္မဲ့အရာအားလံုး
ရင္ခြင္ကို နင္းျဖတ္ၿပီး …
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ …
ကိုယ္စီညမင္းဆီကို ငါ့ဆီ လက္သုတ္တစ္ေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီး
ထြက္ခြာႏႈတ္ဆက္သြားၾကၿပီ …
ငါ့မွာေတာ့ မ်က္ရည္စမ္းစမ္း…စမ္းစမ္းနဲ႔ေပါ့ …
အိပ္မက္ေတြနဲ႔ လွမ္းေခၚပါတယ္ …
သူတို႔ မၾကားႏိုင္တာ ခက္တယ္ …

မေန႔က …ေနဟာ
ဒီေန႔ျပန္သာခြင့္ရရင္ …
သူ႔လက္ကိုပဲ မလြတ္တမ္းဆုပ္ကိုင္ထားမိမွာ …

ဒီေန႔မွာ …
ရယ္ေမာသံမရွိဘူး …
ဝိဥာဥ္မရွိဘူး …
အလင္းေရာင္မရွိဘူး …
စိမ္းစိုတဲ့ အေတြးေတြမရွိဘူး …
တိုးတက္ျခင္းမရွိဘူး …
မိုးမရြာဘူး …
ေနမသာဘူး …
ကဗ်ာေတြ စာရြက္ေတြေပၚ ထြက္မလည္ဘူး …
အေတြးေတြမွာပဲ မ်က္ရည္မိုးေအးေလးေလးနဲ႔
ေကြးေနၾကရဲ့ …
လက္ေတြမွာ ေသြးေတြ မရွိဘူး …
ဦးေဏွာက္ေတြ ဖုန္တက္ေနတယ္ …
ကႏၱာရထဲက သစ္ရြက္ကိုပဲ ႀကိဳးစားစိုက္ေနတယ္ …
ေျခာက္ေသြ႔ျခင္းေနေတြ ပ်ိဳးဖို႔ …
မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ရင္ မထြက္ဖူးတာ ၾကာေနၿပီျဖစ္တဲ့ …
အထီးက်န္တံခါးရြက္မႀကီးက …
ေသြ႔ေျခာက္ေျခာက္အၾကည့္ေတြနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ …
ဒီေန႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး …
ဒါဘယ္သူထြင္းခဲ့တဲ့ ရာဇဝင္လဲ …
“ခ်စ္စရာသြားတက္ေလးနဲ႔
ဝက္ၿခံနီတြတ္ေလးႏွစ္ခု ပါးျပင္မွာ ေရမေလာင္းဘဲ
စိုက္ၾကဲထားတဲ့ ေကာင္မေလး …
ကိုယ့္အာရံုမွာ အခုထိ ရနံ႔ေတြေတာင္
ေဆာ့ကစားေျပးလႊားေနၾကေသး …
မင္းနဲ႔ ျပန္ေတြ႔မယ့္ မနက္ျဖန္ေတြကို
ေမွ်ာ္လင့္ရင္း …
ေတြးရင္း …
ေပ်ာ္ရင္း …
ျမဴးရင္း …
ငါပိုင္တဲ့ ဒီေန႔ႀကီးေလ …
ခက္ဆစ္မရွိေတာ့ဘူး …” …။

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: May 17, 2010
Comment #1

မခြဲႏိုင္ရက္တဲ႔ ခ်စ္သူခ်င္း ခြဲခြာရရင္ ဒီလိုပဲနာက်င္ရမွာလား
ကၽြန္မ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ရမလဲ
ဒီကဗ်ာထဲကလိုပဲ ဘ၀က အဓိပၸာယ္မဲ႔သြားမွာလား

commentinfo By: winpapasan at May 18, 2010
Comment #2

ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ …ဒီကဗ်ာထဲကလိုပဲ ဘ၀က အဓိပၸာယ္မဲ႔သြားႏိုင္ပါတယ္ …အဲ..အၾကာႀကီးေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..

commentinfo By: laypyay at May 21, 2010
Comment #3

ဒီကဗ်ာ ထဲမွာပံုးေနတဲ့ အခ်စ္ကဘ၀ဆိုတဲ့အရာကိုလက္မခံခ်င္ပါဘူး…

commentinfo By: chitkonaing at May 30, 2010

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment