ေငြ႔ေငြ႔ကေလး …တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႔ပါ…

ေလာင္ကၽြမ္းလို႔…လွ်ပ္ေျပးလို႔…

မိုးေပါက္ေတြ ပစ္ပစ္နစ္နစ္နဲ႔ သြန္ခ်

သဲသဲ မဲမဲ ရြာ

ျမစ္ျပင္ၾကီးကုိေငး ေဆြးေပါ႔…

မိုးျပင္ၾကီးကို လွဲခ်ေပါ႔…

ျပီးေတာ႔…ေဒါသေတြကို ေျခအဆံုး ေခါင္းအဆံုး ရွဳ႔စား

ဒဏ္ရာေတြ တကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ ေခ်ာ႔

အသည္းစိုင္ လွဲမခိုင္ႏိုင္

မပိုင္ဆိုင္တဲ႔ ေ၀ဒနာအျဖစ္နဲ႔

ရင္မွာ သတိရတာပဲ သိတယ္ေလ..

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ လွိဳင္းၾကတ္ခြတ္္သလို

ၾကည္ျပာေရာင္ အဆင္းနဲ႔

တြန္းတိုက္လိုက္ လြင္႔ျပယ္လိုက္ပါ…

လြဲမွားစြာ လႊဲခ်လိုက္တဲ႔ ကံတရား တံပိုးက

အျပစ္အနာ အစာမဲ႔စြာ ရပ္တည္ဖို႔

ခြင္႔မေပးသလို…

မဆီ မဆိုင္ လႊဲခ်ဖို႔… ျပစ္တင္ဖို႔ပဲ…

ၾကီးမားလွတဲ႔ ေလေပြကို အနားေခၚကာ ထားေလသလားပဲ…

အလြမ္းေတြ ရွိတဲ႔ အရပ္ဆီလဲ သြားခဲ႔တယ္..

အလြမ္းေတြ မရွိတဲ႔ အရပ္ဆီကလဲ ျပန္လာဖူးပါတယ္..

ဒီတစ္ခါေလာက္ ေနာင္တေတြ ထမ္းပိုးထားတာ မယံုႏိုင္သလို…

ဒီအလြမ္းေတြ ခံစားဖို႔ ရင္ဘတ္္ေတာင္ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔…

ေအာ္.. မီးခဲျပာဖံုး ဘ၀နဲ႔

ေငြ႔ေငြ႔ကေလး ပါ…

အလြမ္းၾကီးၾကီးရဲ႔ ေက်ာျပင္ၾကီးထဲ

နာက်င္လဲ ေလ်ာက္ေနရတယ္္ မနာက်င္လဲ ေလ်ာက္ေနရတယ္

ငါကို အျမင္မွားသြားေလမလားလို႔လဲ တစ္မ်ိဳး

လွဳပ္လို႔ မရတဲ႔ ကြန္ရက္ထဲက ငါးကေလးလို

ေအာ္..လူးရံု လြန္႔ရံုပဲ တက္ႏိုင္ပါတယ္…..