အျမင့္ေၾကာက္သူလို႕ မဆုိသာဘူး
ဆပ္ျပာပူးေဖာင္းေလးေတြက…
လြင့္စင္လြယ္တယ္
ကြယ္ေပ်ာက္လြယ္တယ္
ေၾကလြယ္တယ္…

ဆင္းရဲမွာ ေၾကာက္သူလို႕ မထင္သာဘူး
ေငြသားေတြက…
ရယ္လြယ္တယ္
ငိုလြယ္တယ္
ပ်က္လြယ္တယ္
ျမင့္လြယ္တယ္ တဲ့လား..

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြက တစ္ခါ တစ္ခါက်ေတာ့လည္း
အေတာင္ေတြ မစုံဘူး…
အေရာင္ေတြ စုံသြားတတ္တယ္

ဘ၀ေတြဆိုတာ အလင္းဖိုးမေပးရွင္းရတဲ့
လမ္းေဘး မာက်ဴရီမီးတန္းလို႕ပဲ…
အခန္းဆက္ျပဇာတ္အတြက္ေတာ့…
ေငြေတြ အ႕ံထုတ္သြန္းခ်သြားတာ မ်ားတယ္

အမာခံဦးေနွာက္နဲ႕ေတာ့ မင္းယုံၾကည္ခ်က္ေတြက
ေခါင္းမာေနတာေတြ မ်ားမယ္
မင္းစိတ္ဓါတ္ေတြက ဒိုင္း ျဖစ္ခဲ့တာ နည္းပါတယ္

ဆြဲလြဲသံနွင့္ေတာ့ ဆည္းဆာကို မခ်ဳပ္တည္းနွင့္
ေနေလာင္လြယ္တဲ့ အရိပ္ေတြ မ်ားေလာက္ျပီး
ေရႊထီးေဆာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးေလာက္နဲ႕ေတာ့ အရူးမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္…

အည႕ံမခံခ်င္တဲ့ မင္းဒူးေတြက
အိမ္မက္ေတြကို ေတာင္းပန္္ေနတတ္တယ္
ၾကာေတာ့လည္း ေရာင္းစားတတ္တာ မ်ားပါတယ္ေလ….

ေၾကကြဲဖို႕ သက္သက္အတြက္နွင့္ေတာ့
ဘ၀ေတြက ခ်ဳပ္ရာ မပါဘူး…
အျပဳံးေတြက မင္း ေခ်ာ္လွဲမွ ေရာထုိင္မွာ သိလား….

ၾကာရွည္ မျမဲေတာ့တဲ့ တိမ္လႊာေတြ
ပတ္၀န္းက်င္မွာ အု႕ံစိုင္းေနျပီးတာပါကြယ္….။      ။

နရီထက္
( ၃၁ ၊ ေအာက္တိုဘာ ၊ ၂၀၁၁ )