ကြ်န္မ ေခါင္းငံု႕ထားခဲ့ေသာ္လည္း

တံလွ်ပ္ကို ေရထင္မိၿပန္တယ္

ေရွ႕တူရွဴလဲ မၾကည့္ရဲခဲ့သလို

ေခါင္းေမာ့ထားဖုိ႕လဲ ကုသိုလ္ကံက နည္းပါးလြန္းေနၿပန္တယ္

နာက်င္ၿခင္းေတြ ေၾကာက္ရြံ႕ကာမွ

ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဒဏ္ရာေတြကို ဖိတ္ေခၚ

ဒုကၡဆိုတာ အေပါင္းအေဖာ္နဲ႕လာတာတဲ့

ဒါေတြကလဲ ကြ်န္မရဲ႕ သတၱိအားေတြ နည္းခဲ့ေစၿပန္တယ္

ကံဆိုးမ သြားေလရာမုိ႕လား

အၿငိဳးနဲ႕ မိုးရယ္

ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ ဆိုးခဲ့ေစၿပန္တယ္

အသြားအၿပန္ဆိုတာ မရွိတဲ့ဘဝမွာ

ကံေကာင္းၿခင္းဆိုတာ အလွမ္းေတြေဝးလြန္းလုိ႕

ဘုရားမွာေတာင္ ဆုမပန္ရဲခဲ့သလို

ကြ်န္မ စိတ္ဓာတ္ေတြလဲ ေၿမခေနၿပန္တယ္

တစ္ခါတစ္ရံပါ

တစ္ခါမွ တစ္ေလ ခ်စ္တဲ့သူေတြေတြ႕ပါရဲ႕

ကြ်န္မ မာန္နတ္ေတြမွ ကိုးကြယ္မိေနသလား

ကံေတြ အထပ္ထပ္ဆိုးေစၿပန္တယ္

ကြ်န္မကို ႏွဳတ္ပိတ္ေနခြင့္ၿပဳပါ

ဘယ္စကားအရာမွ မေအာင္တဲ့ဘဝမွာ

မေၿပာင္ေၿမာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး

တုိးတိတ္ ပုန္းကြယ္ အေမွာင္ထဲပဲ ေနခ်င္ေတာ့တယ္

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကြ်န္မအရာအားလံုးကို တြန္႕ဆုတ္မိလာတယ္

ဝန္ခံပါတယ္…..

လူသားအားလံုးကို ကြ်န္မေၾကာက္ရြံ႕တယ္

ကြ်န္မရဲ႕ တည္ရွိေနၿခင္းကို

မ်က္…ကြယ္…ၿပဳ…ေပး…ၾက…ပါလို႕

မဝံ့မရဲဆိုရင္း

အရာအားလံုးကို ကြ်န္မႏွဳတ္ဆက္တယ္….

ၾကက္ေၿခခတ္X

9:02 thurs 10 feb 2011