တိတ္တိ္တ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး လ၀န္းရဲ႕ သံစဥ္ကို
ခံစားၾကည့္ေတာ့ …
အိမ္မက္ဆန္တဲ့ ေတးသြားက
ယုန္ကေလးကို တမ္းခ်င္းနဲ႔ စ တယ္ ။

အဲ့ဒီလုိနဲ႔ တို႔ႏွစ္ေယာက္နိဒါန္း
ဘယ္အခန္းကမွ
လန္းလန္းဆန္းဆန္း မရွိခဲ့ဘူး ။

သိပ္ေတာ့လည္း မထူးပါဘူးေလ
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား …
နင့္ အတြက္ ဖယ္ထားတဲ့ကဗ်ာေတာင္
လင္းၾကက္ေတြရဲ႕ စာသားသဲ့သဲ့မွာ
ခပ္မဲ့မဲ့ေလး ျဖစ္ခဲ့ရေသးတာပဲ ။

ငါတို႔ ရဲ႕စာကိုယ္မွာ
ဘယ္ ပန္းခ်ီကမွလည္း ၀ါမဆိုဘူးေနာ္ …
အဲ့ဒီ့ ဆူးေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆက္
တစ္ရက္ရက္မွာေတာ့
. . . . . . . ၊ . . . . . . .
 
မဆံုႏိုင္ ေသးတဲ့နိဂုံး
ငါ ကိုက တုံးလြန္းတဲ့ ၾကယ္ပါလား …

ၾကယ္စစ္သည္