အေမွာင္ေတြနဲ႔ စုိဖတ္ေနတဲ့

စကၠဴတစ္ရြက္လုိ ငါ့အေပၚ

မင္းက မုန္တုိင္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု

ေရးဆဲြသြားခဲ့ . . . . .

ငါ့မွာ ခံႏုိင္ရည္ေငြ႕ေငြ႕ေလးနဲ႔

မင္းကုိ ခုိက္ခုိက္တုန္ေအာင္လြမ္းတယ္ . . .

ငါ့ရဲ႕ေကာင္းကင္မွာလည္း စုိးရြံျခင္းေတြကအုံ႔မႈိင္းလုိ႔

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးေတြ တစ္မွ်င္တစ္စေတာင္

လင္းလက္ခြင့္မရရွာဘူး . . . .

ဒီလုိနဲ႔ ငါ့ရဲ႕ညေတြဟာ

သန္းေခါင္ယံေတြ အပ္ေၾကာင္းထပ္ခဲ့ . . . . .

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီညကုိငါျဖတ္မယ္

ငါ့ကုိယ္ငါ ရြက္ဖြင့္ၿပီး

ရင္ဘတ္ၾကီး စုတ္ျပတ္သြားတဲ့အထိလႊင့္မယ္ . . . . .

ဟုိးအေ၀းမွာ တလဲ့လဲ့ျမင္ေနရတဲ့

အလင္းစက္ေလးဆီကုိ . . . . . .  ။        ။

                          သုိးမည္း(UCSM)

                    25.July.2011  11:35 PM