“ ……… စိုးတယ္ ”

ျပန္ေကာက္ေနရတုန္းပါပဲ

တစစီ တစစီ ပ်ံ႕က်ဲ

ငါကိုက ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ လြဲခဲ့တယ္

ကဗ်ာဆိုတဲ့ အသံ မၾကားခ်င္ဘူး

ခ်စ္သူ႔ကိုယ္သင္းနံ႔ ေရာစပ္ထားတဲ့ ကာရံေတြမွာ

ပိေတာက္နဲ႔ငါ မိုးတြင္းႀကီးလဲ ပြင့္ခဲ့တယ္

အစကတည္းက လြဲမယ္မွန္းသိရင္

ငါ ေနာက္ျပန္ခ်ည္ခ့ဲမွာေပါ့

သုညဆိုတာ ေရွ႕မွာမေနသင့္မွန္း …….. ေမ့ခဲ့

ခ်စ္ရတဲ့ ညီမေလးကေတာ့ သင္ေပးတယ္

လက္ေပးဆိုရင္ …. ညာလက္ကို ေပးေနာ္ တဲ့

အမွတ္မရွိတဲ့ ေကာင္ပါပဲ

တဲေရာ့ကို ဆြဲအလွပ္ ဘုရင္မကဒ္ရခဲ့တယ္

အခ်စ္ကို အႏိုင္ကစားဖို႔

မေတြ႕ဆံုျခင္းကို ငါ ခိုးထားလိုက္တယ္

သူမိသြားေတာ့လဲ ရႈံးျမဲ ……

ခ်က္ခ္ လို႔ ေျပာၿပီး သူက ျပံဳးတယ္

ဒီျခံဳျမင္လို႔ ဒီယုန္က တိုးခဲ့တာပါ ေကာင္မေလးရယ္

ျပႆဒါးသစ္ပင္ စိုက္ဖို႔

ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးေရြးေနရ

ဘီလူးနကၡတ္နဲ႔ ေမြးခဲ့တဲ့ အထြန္းဖြားပါကြယ္

အေရာက္လာမယ္

ေတာေမွာက္ခ်ိန္နဲ႔ တည့္တည့္တိုးမယ္ဆိုရင္ေတာင္

ေဟာဒီေကာင္ အေရာက္လာမယ္

ဘယ္ေတာ့မွ ေလ်ာ့သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး

ကိုဂ်က္ရဲ႕ သီခ်င္းလိုေပါ့ …

 “ ႏွလံုးေသြးမ်ား ရပ္တန္႔သြားပါေစ ခ်စ္ေနမယ္ ”

အေမွာင္ၾကဳတ္ၾကဳတ္မွာ

မင္းစုတ္ျဖဲသြားတဲ့ အသည္း

ေသြးရဲရဲ သံရဲရဲနဲ႔ လွ ……. လို႔

သီခ်င္းတပုဒ္နဲ႔ အစိမ္းခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္

ကံၾကမၼာက မ်က္ရည္ခံမွဲ႕နဲ႔လား

စိတ္လိုလက္ရပဲ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္

မေျပာေတာ့ဘူးလို႔ပါပဲ

ညီမေလးေရ ……

မင္း ပါးမို႔မို႔ထက္က သနပ္ခါး

ကိုယ့္ကဗ်ာနဲ႔ ပါးကြက္ေလး ၾကားေပးခ်င္တာ

ေနျခည္ပူမွာ စိုးလို႔ပါ ……………..

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )

ကၽြန္ေတာ္ ခ်ီရြန္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္ရတဲ့ ညီမေလး အတြက္ အမွတ္တရ