ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕အခန္းေလး

ခ်စ္တာရဲ႕ အျပစ္

ေ၀ဒနာေတြ

ျဖစ္ေစေရာ့လားကြယ္…..။

မိုးခ်ဳပ္မွ

ေနထြက္

မင္း အတြက္နဲ႔

အသက္ရွင္ခဲ့ရ သူပါ

ႏွလံုးသား၀ယ္တီးတိုး

ခ်စ္ျခငး္သံစဥ္

ေရးဖြဲ႔ေနေလရဲ႕….။

အလြမ္းရဲ႕ ဒဏ္ရာဟာ

အခန္းနံရံ မွာ

က်န္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ

ႏွလံုးသား မွာဆိုေတာ့

ရွာလို႔ မေတြ႔

ျပလို႔မရ

ခံစားလို႔ပဲ ရေလရဲ႕

ရူးသြပ္မွဳ႕ရဲ႕ ေနာက္

အမုန္းဆိုတဲ့ အေကာင္

ခဲနဲ႔ ေပါက္ေနေခ်ေရာ့

ေၾကာက္လွပါေခ်ရဲ႕

ဖြင့္ပါေတာ့ကြယ္

ပိတ္နုိင္လြန္းတဲ့

တံခါးေလးရယ္…..။