ေရလွဳိင္းၾကားက မုန္တုိင္းထန္သည္

ျမစ္ဧရာ တံငါအုိရယ္က

ျပည္ဘုန္းတက္ေစဖုိ႔ သူ႔အသက္ပင္

ေပးဆပ္လုိ႔ တာဝန္ထမ္းခဲ့သေလ..။

တစ္ေခတ္မွာ သစ္ဆန္းပါလုိ႔

အုိတံငါ ျမစ္ဧရာေၾကာမွာ

သီဆုိသံ ေခတ္ေဗ်ာသံက

စည္းညီေထြလုိ႔ သာယာလွေလ…။

မညီညာ ခရီးလမ္းမွာေတာ့

တံငါအုိ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ပါလုိ႔

ျမစ္မင္းဧရာ ျမစ္ဆုံကုိမွ

ေရာက္ခဲ့မိတာ မွားျပီေပါ့ေလ..။

တားျမစ္နယ္ ျမစ္ဧရာကုိမွ

ျမစ္ဆုံသူ ကုိယ္လူေခ်ာရယ္

တံငါအလုပ္ ဝရမ္းထုတ္လုိ႔

တစ္ဝမ္းစာေလာက္ ေခၽြးထုတ္ခဲ့ေလ…။

မွာခ်င္တယ္ ေရငင္ပုိင္ဦးၾကီးရယ္

တံငါအုိ ငါတုိ႔တေတြမွာေတာ့

ျမစ္ဧရာကုိ အေဖာ္ျပဳလုိ႔

ဘဝအတြက္ အသက္ဆက္ရေပါ့ေလ…။

အစဥ္အလာက ၾကီးျမတ္ေလေတာ့

သမုိင္းပင္ မေပ်ာက္ေစခ်င္ဘူး

ျဖစ္ႏုိင္မယ္ရင္ တားခြင့္ျပဳေပါ့

ျမစ္ဧရာ သူျပည္တြက္ေလ..။

ခြင့္ေတာင္းလႊာ အမွာပါးရရင္ျဖင့္

တံငါအုိႏွင့္ ျမစ္မင္းဧရာ

တူႏွစ္ျဖာ ေပါင္းသင္းေရတြက္

တားဆီးလုိ႔ သနားလွည့္ေလ..။

လူသားျဖစ္သမုိ႔ အျပစ္မကင္းႏုိင္ဘူး

တံငါအုိပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း

သက္မဲ့မည္ ျမစ္မင္းဧရာကုိေတာ့

ခ်စ္စိတ္တြင္ သမုိင္းဝင္ခဲ့တယ္ေလ..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

http://www.venpunnavamsa.blogspot.com