ေတာင္ဝန္ရုိးစြန္းက  ေရခဲေတြ
ရုိးသားစြာ အရည္ေပ်ာ္က်တာ
ေလာကႀကီးကုိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳတာပဲ
သမုဒၵရာေတြ ကုန္းထလာၿပီ
ကုိယ္လိပ္ျပာ ကုိယ္လုံပါ့ရဲ့လား။
သာရင္ၿပဳံးတယ္ နာရင္မဲ့တယ္
ဘဝဆုိတာ ကုိယ္ဘက္ကုိယက္တဲ့လိပ္မ်ဳိး
ရုိင္းလုိက္တဲ့ ဝါက် အထာမက်ဘူး
ကုိယ္ခ်င္းစာတရားဆုိတာ
ဆူနာမီလွဳိင္းလုံးႀကီးေတြ ျဖစ္ေပၚေစတာလား။
ရယ္စရာ ပ်က္လုံးေတြလား
ကမာၻႀကီးက လုံးတယ္ဆုိ
ဒါဆုိ ဘာလုိ႔ အမွန္တရားေတြကုိ ပုပ္ထုတ္ၾကတာလဲ
ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြေၾကာင့္လား။
ေက်းဇူးတရားက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သိမ္ငယ္လုိ႔
မေတာင္းပဲရတဲ့ အကူအညီထက္
ေတာင္းမွရတဲ့ အကူအညီက တန္ဖုိးႀကီးေတာ့
အလကားရတဲ့ႏြား သြားၿဖဲၾကည့္
ေမတၱာတရားကုိ ႏြားပဲြစားလုိ႔ ထင္ေနၾကျပန္တယ္။
ဒါနဲ႔မ်ား…
ေလာကႀကီးက မတရားဘူးတဲ့
ခင္ဗ်ားတုိ႔ကေရာ တရားသတဲ့လား
အရွက္တရားက ကားမွတ္တုိင္ေဘးရပ္
အေၾကာက္တရားက ပုရိသကုိ ျမဴဆြယ္
ကုိယ္က်င့္တရား လက္ခေမာင္းခတ္ေတာ့
ေရႊေပါင္ေတာ့ ေလးက်ပ္တုိး ၿခံေပါင္းေတာ့ တဆယ္တုိး
ေပါက္ေနတဲ့ အုိဇုံလႊာ ဘယ္လုိဖာေထးမတုန္း။                   ။