ကန္တင္းေထာင့္က စားပြဲေလးေပၚ
ငါ့မုန္႔ဖုိးေလးေတြ အရည္ေဖ်ာ္ထားတဲ့
အေအးပုလင္းေလးက
သူမရင္ခြင္အတြက္
ေအးျမဆံုးနဲ႔ အခ်ိဳဆံုးတဲ့…

အတူဖြင့္စားခဲ့တဲ့ ထမင္းဘူးေလးထဲက
ပဲျပဳတ္ေၾကာ္နဲ႔ ထမင္းဆီဆမ္းဟာ
သူမ..ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ဘူးတဲ့…

ငါေရးတဲ့ကဗ်ာေလးေတြက
သူမအတြက္ ရင္ခုန္သံေလးေတြတဲ့…

အခုေတာ့..ကန္တင္းေထာင့္က
စားပြဲေပၚက အေအးပုလင္းေလး
မ်က္ရည္ဝဲၿပီး ငါ့ကိုၾကည့္ေနရဲ႕…
ထမင္းဘူးေလးလဲ ငုိေနခဲ့…

သူမက..ပကာသန ထီးရိပ္ေအာက္
ဓန ဖိနပ္စီးၿပီး ငါ့ႏွလံုးသားကိုနင္း
တိမ္ေပၚကလူနဲ႔ ငါ့ကိုေလွာင္ျပံဳးျပ
ကားနက္ႀကီးနဲ႔အတူ ငါ့ေရွ႕ကထြက္ခြာ…
ကြဲေၾကသြားတဲ့ ႏွလုံးသား အပုိင္းအစေတြ
ငါလုိက္ေကာက္တုန္း
ကဗ်ာေလးက ကတၱရာလမ္းေပၚ
ေလွ်ာက္ေျပးေနရဲ႕
ငါေငးၾကည့္ရင္း…..
ရင္ခြင္ႀကီးက အရည္ေပ်ာ္ၿပီး
မ်က္ရည္စက္ေတြ ထြက္က်လာခဲ့ေပါ့…

(ခ်စ္သူ… မင္းေဘးကလူ မင္းကိုစြန္႕ပစ္သြားရင္
ငါ့ရင္ခြင္ကို ျပန္လာေပါ့…
မင္းဖတ္ဖုိ႔ ဟာသကဗ်ာေလးေတြေရးထားတယ္…
မင္းကိုငါေပးႏုိင္တာ…
ျဖဴစင္တဲ့ အနမ္းေလးတစ္ပြင့္ပါ…
မင္းေပ်ာ္ရႊင္ရင္ ငါေက်နပ္ပါတယ္)