ဝါဒ ေတြၾကား

ေၿပးကာလႊားရင္း

အတၱေတာင္ အခုိးခံရတယ္

ေ၀ဒနာကုိ ေဖြရွာေနတုန္း ။

အိမ္မက္က မုိးေပၚ

ေၿမၿပင္မွာ လွ်ပ္တုိက္လုိ႕

လူမုိက္ေတာင္ ေၿပာတယ္

“မင္းငါ႕ထက္မုိက္တဲ႕ေကာင္”

မၾကိဳက္လဲ ေလွာင္သာေလွာင္

ဟန္ကုိမေဆာင္တတ္တာ

အရွိကုိအရွိပဲ ၀ွက္စရာမလုိ ။

ဆႏၵေတြ ခနသိမ္း

မာနေတြလြင္႕ၿပစ္

ၾကမၼာၾကားမွာရြက္လႊင္႕ေနတယ္

“လ”တစ္စင္းခူးဆြတ္ဖုိ႕

အိမ္ၿပန္လည္းေနာက္က်

ခ်စ္သူလည္းေကာက္ၿပ

မိဘက ေၾကာင္႕က်မ်ားတယ္

ငါဆုိတာက ၿဂိဳလ္သား ။

ကမၻာနဲ႕လည္းမတည္႕

ၿမန္မာနဲ႕လည္းမတည္႕

ရပ္ကြပ္နဲ႕လည္းမတည္႕

ခုိလွဳံရာလဲမဲ႕ခဲ႕တယ္

ေ၀ဒနာၿမိဳ႕သား ပါ ။

ေစတနာေတြထားေတာ႕

ငါ႕ကမၻာခါးတယ္

ေသရာပါအမွားေတြနဲ႕

ဘယ္ေနရာခုိနားမလဲ

အလႊာၿခားတဲ႕ ခ်စ္သူေၾကာင္႕

ကဗ်ာသမားပဲၿဖစ္ခဲ႕တယ္

အေတြးေတြ ေဖာက္စားခံရလုိ႕

အိပ္ေရေတြလည္းပ်က္

ညနဲ႕မနက္က တစ္နပ္ပဲ

အရွက္ဆုိတာ မရွိ

အသက္လဲ မသိ

ေလာကထဲ …. ,

လက္တစ္လုံးၿခားေလွ်ာက္သြားဖူးတယ္

ဟုိးးးး … ငယ္စဥ္တုန္းက ………. ။