လႈပ္ရွားေနေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ား

အိပ္မက္ေတြလွပမႈမရွိဘူး
မိုးညမွာ ဂစ္တာအုိဟာငုိေႀကြးေနရဲ႕။
ႀကယ္စင္ေတြ ခ်ျပတဲ႕ အလင္းသံေတြ
တိမ္မုိက္ေတြရဲ႕ငုိခ်င္းေတြ
ဧပရယ္ဟာမရႈမလွက်ဆုံးလုိ႔။
ကံအေႀကာင္းမလွခဲ႔ တဲ႔ ရာသီေဟာင္း။

ဓါးဒဏ္ရာက ေနာက္ေက်ာကေန ရင္ဘတ္ထိစူးလုိ႔။
ဒဂၤါးကိုေဒါင္ဘက္က ေလာင္းေႀကးထပ္မိတယ္။
ေသြးတစိမ့္စိမ့္ နဲ႔ အစိမ္းခ်ဳပ္ရုိးေတြက တစစ္စစ္ျမည္ေနလည္း
ေ၀ဒနာကုိေက်နပ္ေနမိတယ္ ။

တစ္ရာသီလုံးမ်က္ရည္စေတြနဲ႔
ေကာ္ဖီခြက္ထဲက်ိန္စာေတြပါတယ္။
မွႈတ္ထုတ္လုိက္တဲ႔ မီးခုိးေတြႀကားမွာ အတိ္တ္ေတြက
ခုိကပ္ျမဲခုိကပ္ ။ ေျခာက္လွန္႔ေနတယ္။

ျပန္မေကာက္ႏုိင္တဲ႔ အတၱနဲ႔မာနကမုိးေရထဲစီးဆင္းလို႔။
ဆယ္႔ႏွစ္လရာသီမွာ ဂ်ဴလိုင္က ငိုခ်င္းေတြဖဲြ႕တယ္။
ရစ္သမ္မမွန္တဲ႕ မုိးသံေတြ
ႏွလုံးခုန္သံနဲ႕ေရာပါေနတဲ႕ မ်က္ရည္စေတြ
ေသြးသားေတြဟာ မည္းညစ္ေနတယ္။
ထစ္ခ်ဳန္းေနတဲ႔ေကာင္းကင္နဲ႔
ရက္စက္တဲ႔ေလေျပ ေအာက္မွာ
ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕ မနက္ျဖန္ရွိဦးမွာလား.။

တေစၧေျခာက္ေနေပမယ့္ ကမၼ၀ါ မဖတ္ရက္ဘူး။
၀င္သက္ထြက္သက္တုိင္းမွာ ေ၀ဒနာမကင္းနဲ႔နာမည္တစ္ခု။
ႏွလုံးေသြးေႀကာေတြထဲ ငါးရွဥ့္တုိးတုိးလုိ႕။
ေကာင္းကင္ေမာ့ႀကည့္တုိင္း သူမမ်က္ႏွာကေလွာင္ျပဳံးေတြျပဳံးလုိ႔
စိတ္ေျပာင္းကို္ယ္ခြာ အတတ္ကုိက်င့္ခဲ႔တယ္
ခုမွျပန္ျဖည္မရေတာ႔ဘူး။

ႀကယ္စင္ေတြကုိ အျပစ္တင္၊အင္းလ်ားကုိအျပစ္တင္။
ေသနတ္ပစ္ရာ ရင္ဘတ္လွ်ိဳမိတာ ဘယ္ဘုရားမွမကယ္ႏုိင္ဘူး။
အေရွ႕အရပ္ကုိ ေနျပန္မ၀င္ဘူး။

ဦးေႏွာက္ရဲ႕အေရးအေႀကာင္းထဲမွာ သူမရဲ႕ပုံရိပ္ေတြသာေျပးလႊား
ေသြးေပါက္ေပါက္က်ေနပါေစ ဒီငါးမွ်ားခ်ိတ္ကုိဆဲြျဖဳတ္ခ်င္ေပမယ့္
ျမဳံးထဲေရာက္ေနျပီမုိ႔ ေခ်ာ္လဲေရာထုိင္။

မုိးညဂီတေတြဟာ စိတ္ကုိမလန္းဆန္းေစတာအမွန္ပဲ။
တစ္ဘ၀လုံးစာပါပဲ ယုန္တစ္ေကာင္ကုိ အလွေမြးဖုိ႔ႀကံစည္ခဲ့တဲ့က်ား။
ယုံႀကည္မႈကို အံစာတုံးေပၚတင္လုိက္ရင္ ရလဒ္က ဂဏန္းေကာင္းမက်ႏုိင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႔မွာေမွာက္ထားတာ ျဖစ္ဖဲေတြမဟုတ္ဘူး.။
ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ မုိးေတြရြာလုိ႔ ဦးေႏွာက္ကုိ မုိးႀကိဳးမွန္သြားတယ္။
၂၃.၅ ကမာၻ မွာ တစ္ေယာက္တည္းတည့္မတ္စြာရပ္မိတယ္။
ကိန္းဂဏန္းတုိင္းဟာလူကုိေျခာက္လွန္႔ေနသလုိပဲ။

ႏူးညံ့တဲ႔လက္တစ္စုံက ႏွလုံးသားကုိေျခ မႊသြားလုိက္မယ္လုိ႔
ဘယ္တုန္းကမွမထင္ခဲ့မိဘူး ။ စုတ္ျပတ္သြားတယ္။
ဖုန္မထေလာက္ဘူးထင္ေပမယ့္ စႀကာ၀ဠာတစ္ခုလုံးတုန္ခါသြားတယ္။
ေရႊသားမင္းေရာက္ရင္ လွ်ပ္စစ္ကုလားထုိင္ေပၚထုိင္ရသလိုမ်ဳိး။
နာက်င္တယ္ ေဆးရွိတယ္ မေသာက္ခ်င္ဘူး။
က်င္းနက္နက္ထဲက ဗိုင္းရပ္တစ္ေကာင္ေသသြားမွာကုိစုိးတယ္။
စကားလုံးေတြနဲ႔ အလူးလဲကာကြယ္လုိ႔။

ပတ္သက္သမွ်အရာအားလုံးကုိ အခါခါရစ္ႀကည့္ေနမိတယ္။
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက စုပ္ျမိဳမိတဲ႕ အဆိပ္ေတြ ေႏြကေန မုိးကူးတဲ႔အထိ ။
အိပ္မက္ဆုိးေတြမက္တုန္း။

မူပုိင္စိတ္ကူးေတြက
တစ္ယူသန္လမ္းစဥ္ေတြေလွ်ာက္တယ္။
ေအာ္လိုက္ခ်င္တယ္ တိမ္ေတြပါေႀကြက်သြားမလား။
ပုိက္ဆံအိပ္ကုိဖြင့္လုိက္ရင္ သူမရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြကမ်က္ႏွာကုိလာပတ္တယ္။

ႀကိဳးတပ္ျပီးေလထဲလႊတ္လုိက္တယ္ ျပန္အဆဲြမွာ ေလတံခြန္တစ္ခုဆုံးရႈံးသြားတယ္။
ကုေဋတစ္သန္းအတြက္နဲ႔ နယ္ရုပ္တစ္ရုပ္ကုိ ဖက္တြယ္ေနဖုိ႔မတန္ဘူးေလ။
သူမရဲ႕လက္ထဲ ဂ်ဳိကာေတြခ်ည္း။
ပထမဆုံးစင္ေပၚအတက္မွာပဲ အလဲထုိးခံရတဲ့ ဒုတိယေျမာက္ျပိဳင္ဘက္။
ႀကတ္ေျခခတ္ဖုိ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းမလုံေလာက္တဲ႔အခါ
သူမက ဇာတ္ညႊန္းထဲ ဗီလိန္ႏွစ္ေယာက္ထပ္ထည့္တယ္။

ပလတ္စတစ္အိတ္ထဲကငါးလုိ တ၀ုန္း၀ုန္းရုန္းကန္ေနတဲ႔မ်က္ရည္မ်ား
သိကၡာ က ဆႏၵကုိမလွန္ႏုိင္က်ရႈံးသြာတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မပါလုိ႔ သူမရဲ႕ဓာတ္ပုံေလးဟာ တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္လွေနတယ္။
ျဖဴစင္မႈအတြက္ ဒီလမ္းကုိတစ္ေယာက္တည္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္။
ဂ်ဴလုိင္ရဲ႕မုိးစက္ေတြ ပါးကုိဘယ္ျပန္ညာျပန္ရုိက္လုိ႔.။

စုိေစခ်င္လုိ႔ ထီးကုိစြန္႔တယ္။
စိတ္ဓာတ္ေတြ ကႏၲာရလုိ။
ညဘက္မွာႀကယ္ေတြေႀကြတယ္၊ဆုေတာင္းတယ္၊
နာရီေတြကေပါက္ကဲြေနတယ္။
၂၀ ဆုိတဲ႔ကိန္းဂဏန္းကုိမုန္းတီးခ်င္သလုိ ။ မမုန္းႏုိင္ဘူး။
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚမီးျခစ္ဆံတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေစလႊတ္ခဲ႔တယ္။
ရွင္သန္လ်က္နဲ႔ပဲေသဆုံးေနတယ္။
ေသဆုံးလ်က္နဲ႔ပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတယ္။
ေလွ်ာက္လွမ္းရင္းနဲ႔ပဲ လြမ္းေနတယ္
လြမ္းရင္းနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ေနတယ္။

အမွတ္တရေတြ ဗီရုိထဲမွာခုခ်ိန္ထိ သိမ္းထားဆဲ။
တံခါးဖြင့္တုိင္း အလြမ္းေတြခုန္ထြက္လာတယ္။
ေ၀ဒနာေတြသံသရာအထိ အလံပါဖုိ႔
ေကာ္ဖီခြက္ထဲမွာ က်ိန္စာေတြပါတယ္။

ေအာင္ကုိ
28/7/2011
*ေခါင္းစဥ္မွာ ေ၀မွဴးသြင္၏ ကၽြန္ေတာ္၏ခ်စ္ေသာေခ်ာကလက္ပုံျပင္မွျဖစ္သည္။