အဲဒီေကာင္မေလးမွာ
ပင္လယ္တစင္းရွိတယ္
ဒါေပမယ့္ အဲဒီပင္လယ္မွာ
ေမြးေန႕မပါဘူးတဲ့…

ေကာင္မေလးရဲ့ပင္လယ္ဟာ
ရာဇ၀င္အဆက္ဆက္တည္းက
ျပတိုက္ထဲကငါးေတြကိုမုန္းတယ္တဲ့…
..
သူဘယ္အခ်ိန္က
ေကာင္မေလးရဲ့ပင္လယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္
သူကိုယ္သူလဲ မသိဘူးလို႕ဆိုတယ္
တခါတခါ
လဲေလ်ာင္းေနရာက
ေခါင္းေထာင္ထၿပီး
ေဒါသတၾကီး မီးေတြဟုန္းဟုန္းေတာက္ျပတတ္တယ္…

ေကာင္မေလးရဲ့ပင္လယ္ဟာ
၀ံပုေလြလာဆင္နဲ႕ စကားေျပာရင္း
ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းက်မ္းကိုလည္း
ေ၀ခြဲပိုင္းျခားခဲ့ေသးတယ္…

ပင္လယ္ဟာ
သူ႕အတြင္းဒဏ္ရာေတြကို တိတ္တိတ္ေလး ကုသ
လက္ထဲက ၾကင္နာျခင္းေတြကို
ထုတ္ထုတ္ျပတတ္တယ္…

အဲဒီေကာင္မေလးရဲ့ပင္လယ္ဟာ
ေရွးေဟာင္း သေဘၤာမ်ားက်မ္းထဲက
ႏွလံုးသားအစကိုလည္း ရွာေတြ႕ခဲ့ဖူးတယ္…

ေကာင္မေလးရဲ့ပင္လယ္ဟာ
ေ၇ေအာက္ၾကမ္းျပင္ေပၚက
သဲေျမေပၚေျခဖြနင္း
အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြကို
ေကာင္မေလးအတြက္ ဖန္ဆင္းေပးဘူးတယ္…
းး
ေကာင္မေလးခမ်ာ
ပင္လယ္က လုပ္ေပးသမွ်ကို ျငိမ္သက္ရင္း
သတိရတဲ့ သီခ်င္းဆိုေပမယ့္
သူမရဲ့ပင္လယ္ကို ေတြ႕ခြင့္မရဘူးတဲ့…

ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္ဟာ
ေကာင္မေလးအနားမွာ
ထာ၀ရ မေနနိုင္ပါဘူး
ေကာင္မေလးအတြက္
ပန္းခူးထြက္ရင္း
သတိရျခင္းနဲ႕ပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့တယ္…

သူ ဆံုးတဲ့ရက္ က
ေလေတြက်ၿပီး
ေရညွိေတြခယ ငိုေၾကြး
ေကာင္မေလးေတာင္သိခြင္မရလိုက္ဘူးတဲ့…

သူ႕ ရုပ္အေလာင္းေဘးမွာ
အျပာေရာင္စင္ေရာ္ေတြရံၿပီး
ပုလဲေတြထိန္ထိန္ညီးညီးထြန္းညွိ
မုတ္ေကာင္ေလးေတြ ဂူမွာ
စ်ာပနအခမ္းအနားျပီးဆံုးပါတယ္တဲ့…

သူ႕မွတ္တိုင္မွာေရးထိုးတဲ့နာမည္က
ထာ၀ရ ဘာသာေဗဒကို ရည္စူးပါတယ္တဲ့
အဲ့ဒီ နာမည္ကိုေတာ့ ေကာင္မေလးကိုေမးလိုက္ပါ
သူမရင္ဘတ္ထဲက
ျပတိုက္မွာ သူ ဘယ္လိုေနရာယူခဲ့သလဲဆိုတာကိုေလ……..

ဂလပ္စကိန္း၏ ကဗ်ာကို မီျငမ္းပါသည္….