” ကိုယ့္လက္နဲ႔ ေရးခဲ့တဲ့ လကၡဏာ “

သမိုင္းကို ေရးရင္း ေရးရင္း
ေျခရာေတြ ကေသာင္းကနင္းရႈပ္ပြ
စာမ်က္ႏွာတိုင္း ၾကက္ေျခခတ္လွလွေလးေတြနဲ႔
ဘဝဆိုတဲ့ အကၡရာေစာင္းေပၚ
ကံၾကမၼာက လက္ခေမာင္းထခတ္တယ္

ကိုယ့္အေၾကာင္း မသိဘဲ
ကိုယ့္အေၾကာင္း ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြလည္း
တျဖည္းျဖည္း အသက္ရႈေတြၾကပ္
သူ႔ႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႔သူ ေအာက္ဆီဂ်င္ငတ္လို႔
အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ ကႀကီးလို
ယပက္လက္ ဆန္ေနေလရဲ႕

တခါတခါ
ဝိုင္းဖြဲ႕ေျပာၾကတဲ့ စကားဝိုင္းမွာ
အပ္တစင္း ေျမခသံ
ကၽြန္ေတာ္ ၾကားတယ္

လူေတြနဲ႔ ေဝးရာေရွာင္ရင္း
လူေတြၾကားထဲ ေရာက္ေရာက္ေနေတာ့
ကိုယ့္ဖိနပ္ကေတာင္
ကိုယ္နဲ႔ အေပါင္းအဖက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့

ကၽြန္ေတာ္ မွားသြားလားေမေမ
တကယ္ေတာ့ အေမ့သားက
အညတရ တစ္ေယာက္ပါ
ကိုယ့္လက္ဖဝါးက လကၡဏာကို
ကိုယ့္ဘာသာ ေရးခ်င္ခဲ့တာေလး တစ္ခုပါပဲ။

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )

ရြာက လူေဟာင္းေတြကေတာ့ ဖတ္ဖူးၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ ဟို လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ႀကိဳက္လို႔ ျပန္တင္တာပါ။