Home
Post Masterpiece
Register
Login
ညမပီၿပင္တဲ့ ညတစ္ည
ဟိုဖက္ နံရံက အသံၾကားတယ္
ကုလားမၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ညဥ္းသံလိုပဲ။
နံရံကို ေဆာင့္ကန္လိုက္ေတာ့
တရုတ္မၾကီး ၿပန္ၿပံဳးၿပတယ္။
မီးခိုးေတြသိမ္းဆည္းထားတဲ့
ငါ့ဗိုက္ထဲ အရည္ေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္ေနသလိုပဲ။
လွမ္းမိလွမ္းရာ ဆြဲလိုက္ေတာ့
ေဆးလိပ္ၿပာခြက္ ေမွာက္က်သြားတယ္…
“ဟာ နံလိုက္တာ” သူမ ေနာက္ဆံုးေၿပာသြားတဲ့ မ်က္လံုးအတိုင္းပဲ။
ေကာင္းကင္ၾကီး မေၿပာမဆိုနဲ႔
အန္ဖတ္ေတြ ေထြးထုတ္လိုက္တယ္…
ငါ့မ်က္ႏွာခ်ဥ္စုပ္စုပ္ အလြမ္းနဲ႔ေဆးခ်လိုက္တာပဲ။
ႏွာေခါင္းက အေငြ႔ထြက္ေတာ့ လန္႔သြားတယ္
“ဘယ္ဟုတ္မလဲ”…
သူမ ေပးဖူးတဲ့ အနမ္းေတြ အေငြ႔ပ်ံကုန္တာ။
ညတိုင္း တေရးႏိုးတတ္တဲ့အက်င့္ရွိေတာ့
မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ေဘးထားအိပ္တာ ေကာင္းသလိုပဲ…လို႔ ထင္တယ္
“ဟုတ္တယ္ေလ” ကိုးထပ္တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်မိရင္
တစ္ကမာၻလံုးကလူေတြ ပန္းေခြလာခ်ေတာ့ ပန္းေစ်းတက္မွာေပါ့။
ဟာ… ေၾကာင္တစ္ေကာင္ သီခ်င္းဆိုေနတယ္
ခေလးတစ္ေယာက္ ငိုေနတာလားလို႔…
“ရႈပ္သလိုပဲဟာ”
ေၾကာင္ေတြကို အခ်စ္နတ္ဖုရားမဆီ ယစ္ပူေဇာ္ရမယ္။
မေန႔ညက ရြာၿပန္ၿဖစ္တယ္…
အေမက မိန္းမေပးစားေတာ့
ၿပီး…ၿပီးေရာ ယူလိုက္တယ္။
ခေလး ၁၀ ေယာက္ေလာက္လဲ ေမြးၿပီးေတာ့…
မနက္အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ေနေရာင္ၿခည္နဲ႔ စီးကရက္မီးညွိၿဖစ္တာပဲ။
တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ေစ်းေတြပိတ္တယ္ဆိုပဲ…
လီရွန္လြန္းကို ခံုရံုးတင္ၿပီး
တစ္ၿမီဳ႕လံုး မီးဖ်က္ခိုင္းလိုက္တယ္။
အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက
ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္ သရက္သီးထိုင္စားရင္း
ႏွင္းေတြေအာက္မ်ား ခ်စ္သူပုန္းေနသလားလို႔…
အဲ့ဆို သူမ ေအးလြန္းလို႔ ေသေတာ့မွာေပါ့။
ႏွင္းလူ တစ္ေယာက္ဆီ
ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့ ကုလားအုတ္ေတြလြတ္လိုက္တယ္။
ပိန္းလိုက္တာ…
အင္းသားေတြ ေလွကို ေၿခေထာက္နဲ႔ေလွာ္တယ္တဲ့။
ဒီေန႔မနက္ထုတ္ မႈခင္းဂ်ာနယ္ထဲ
အခ်စ္ေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတယ္…တဲ့
ေခါင္းၾကီးပိုင္းတင္ထားပါေရာ႔လား
ေသခ်ာတယ္…
မနက္ၿဖန္က်ေနာ္ တစ္သက္တစ္ကၽြန္း က်ေတာ့မွာ။
သီေပါမင္း ပါေတာ္မူတဲ့ေန႔က
အၿဖဴနဲ႔အနက္ဆို စကၠဴနဲ႔မီးေသြးေတာင္ မသံုးရဘူးတဲ့။
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ကုလားမေလးတစ္ေယာက္ကို
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုတမ္းစကားေၿပာၿပတယ္…
ေခါင္းၿမီးၿခံဳဇာဝန္းထဲက သူမမ်က္ႏွာ သိုးမေလးက်ေနတာပဲ။
တိမ္ေတြေနတဲ့အရပ္ဆီက
စာခၽြန္လြာပါးလာတယ္…
ေၾသာ္ မနက္ၿဖန္ဆို ၾကိဳးမိန္႔က်ထားတဲ့ေန႔ပဲ။
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ…
အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသား မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕
အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္တပ္မက္မႈလား?
အားကိုးမဲ့စြာနဲ႔
လမင္းၾကီးကို ေမာ္ဖူးမိေတာ့…
သူမက မခ်ိၿပံဳးလား မခိုးတရို႕ၿပံဳးလား…
ဟင့္အင္း… အဲ့လိုမ်ိဳး မဆက္ဆံပါနဲ႔။
ၾကယ္ေလးေတြကို
တစ္ေန႔တစ္လံုး ခူးဆြတ္စားမိတာ
အထီးက်န္လြန္းခဲ့လို႔ပါ။
ဘာၿမဴဒါၾတိဂံနယ္တစ္ဝိုက္
တူးတူပုန္းတမ္းကစားရင္း
အခ်စ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးဖူးတယ္။
အလြမ္းေၾကာင့္လဲ…
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔
ႏွလံုးသားထဲ အပ္ေတြ ထိုးစိုက္ၿပလိုက္တယ္။
ရထားသံၾကားရတယ္…
ၿမစ္ၾကီးနားေရာက္ေတာ့မွာပဲ။
မ်က္ရည္လားလို႔?
ႏွင္းဖတ္ေတြ မ်က္ႏွာမွာကပ္ေနတာ ခြာခ်လိုက္တယ္…
စာဥကို လာႏႈတ္ဆက္တာ
မငိုပါနဲ႔…
ခင္ဗ်ားသမီးေလးေတာင္ ခေလးခ်ီထားေသးတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က လာငိုၿပဖို႔…
တစ္ခ်ိဳ႕က လာႏႈတ္ဆက္ဖို႔…
တစ္ခ်ိဳ႕က ဓမၼစာအုပ္ကိုယ္စီနဲ႔…
တစ္ခ်ိဳ႕က တြံေတးသိန္းတံကို ၿပန္အသက္သြင္းထားတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ကို ၿပန္အသက္သြင္းေပးထားတယ္။
ပါးကြက္သားက ေနာက္ဆံုးဆုတစ္ခုေတာင္းတဲ့
လက္က်န္ရည္းစားတစ္လက္ကို
ႏႈတ္ခမ္းထဲေတ့ခိုင္းလိုက္တယ္…
ေသခ်ာတယ္… မနက္ၿဖန္ ပန္းေစ်းေတြ ေခါင္ခိုက္ၿပီ။ ။
ေသခ်ာတယ္… မနက္ၿဖန္ က်ေနာ္မငိုတတ္ေတာ့ဘူး။ ။
ပဲပုပ္
Comment #2
ကိုရွမ္းပဲပုပ္ ရဲ႕ကဗ်ာဖတ္ရတာ ရွမ္းပဲပုပ္ကို ပိသာခ်ိန္လိုက္ စားလိုက္ရသလို အီစိမ့္သြားတာပဲဗ်
ရသစံုပါေပတယ္ ။
By: X - ray at Nov 20, 2011
Comment #1
ဟိုဖက္ နံရံက အသံၾကားတယ္
ကုလားမၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ညဥ္းသံလိုပဲ။
နံရံကို ေဆာင့္ကန္လိုက္ေတာ့
တရုတ္မၾကီး ၿပန္ၿပံဳးၿပတယ္။
မီးခိုးေတြသိမ္းဆည္းထားတဲ့
ငါ့ဗိုက္ထဲ အရည္ေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္ေနသလိုပဲ။
လွမ္းမိလွမ္းရာ ဆြဲလိုက္ေတာ့
ေဆးလိပ္ၿပာခြက္ ေမွာက္က်သြားတယ္…
“ဟာ နံလိုက္တာ” သူမ ေနာက္ဆံုးေၿပာသြားတဲ့ မ်က္လံုးအတိုင္းပဲ။
ေကာင္းကင္ၾကီး မေၿပာမဆိုနဲ႔
အန္ဖတ္ေတြ ေထြးထုတ္လိုက္တယ္…
ငါ့မ်က္ႏွာခ်ဥ္စုပ္စုပ္ အလြမ္းနဲ႔ေဆးခ်လိုက္တာပဲ။
ႏွာေခါင္းက အေငြ႔ထြက္ေတာ့ လန္႔သြားတယ္
“ဘယ္ဟုတ္မလဲ”…
သူမ ေပးဖူးတဲ့ အနမ္းေတြ အေငြ႔ပ်ံကုန္တာ။
ညတိုင္း တေရးႏိုးတတ္တဲ့အက်င့္ရွိေတာ့
မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ေဘးထားအိပ္တာ ေကာင္းသလိုပဲ…လို႔ ထင္တယ္
“ဟုတ္တယ္ေလ” ကိုးထပ္တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်မိရင္
တစ္ကမာၻလံုးကလူေတြ ပန္းေခြလာခ်ေတာ့ ပန္းေစ်းတက္မွာေပါ့။
ဟာ… ေၾကာင္တစ္ေကာင္ သီခ်င္းဆိုေနတယ္
ခေလးတစ္ေယာက္ ငိုေနတာလားလို႔…
“ရႈပ္သလိုပဲဟာ”
ေၾကာင္ေတြကို အခ်စ္နတ္ဖုရားမဆီ ယစ္ပူေဇာ္ရမယ္။
မေန႔ညက ရြာၿပန္ၿဖစ္တယ္…
အေမက မိန္းမေပးစားေတာ့
ၿပီး…ၿပီးေရာ ယူလိုက္တယ္။
ခေလး ၁၀ ေယာက္ေလာက္လဲ ေမြးၿပီးေတာ့…
မနက္အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ေနေရာင္ၿခည္နဲ႔ စီးကရက္မီးညွိၿဖစ္တာပဲ။
တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ေစ်းေတြပိတ္တယ္ဆိုပဲ…
လီရွန္လြန္းကို ခံုရံုးတင္ၿပီး
တစ္ၿမီဳ႕လံုး မီးဖ်က္ခိုင္းလိုက္တယ္။
အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက
ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္ သရက္သီးထိုင္စားရင္း
ႏွင္းေတြေအာက္မ်ား ခ်စ္သူပုန္းေနသလားလို႔…
အဲ့ဆို သူမ ေအးလြန္းလို႔ ေသေတာ့မွာေပါ့။
ႏွင္းလူ တစ္ေယာက္ဆီ
ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့ ကုလားအုတ္ေတြလြတ္လိုက္တယ္။
ပိန္းလိုက္တာ…
အင္းသားေတြ ေလွကို ေၿခေထာက္နဲ႔ေလွာ္တယ္တဲ့။
ဒီေန႔မနက္ထုတ္ မႈခင္းဂ်ာနယ္ထဲ
အခ်စ္ေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတယ္…တဲ့
ေခါင္းၾကီးပိုင္းတင္ထားပါေရာ႔လား
ေသခ်ာတယ္…
မနက္ၿဖန္က်ေနာ္ တစ္သက္တစ္ကၽြန္း က်ေတာ့မွာ။
သီေပါမင္း ပါေတာ္မူတဲ့ေန႔က
အၿဖဴနဲ႔အနက္ဆို စကၠဴနဲ႔မီးေသြးေတာင္ မသံုးရဘူးတဲ့။
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ကုလားမေလးတစ္ေယာက္ကို
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုတမ္းစကားေၿပာၿပတယ္…
ေခါင္းၿမီးၿခံဳဇာဝန္းထဲက သူမမ်က္ႏွာ သိုးမေလးက်ေနတာပဲ။
တိမ္ေတြေနတဲ့အရပ္ဆီက
စာခၽြန္လြာပါးလာတယ္…
ေၾသာ္ မနက္ၿဖန္ဆို ၾကိဳးမိန္႔က်ထားတဲ့ေန႔ပဲ။
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ…
အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသား မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕
အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္တပ္မက္မႈလား?
အားကိုးမဲ့စြာနဲ႔
လမင္းၾကီးကို ေမာ္ဖူးမိေတာ့…
သူမက မခ်ိၿပံဳးလား မခိုးတရို႕ၿပံဳးလား…
ဟင့္အင္း… အဲ့လိုမ်ိဳး မဆက္ဆံပါနဲ႔။
ၾကယ္ေလးေတြကို
တစ္ေန႔တစ္လံုး ခူးဆြတ္စားမိတာ
အထီးက်န္လြန္းခဲ့လို႔ပါ။
ဘာၿမဴဒါၾတိဂံနယ္တစ္ဝိုက္
တူးတူပုန္းတမ္းကစားရင္း
အခ်စ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးဖူးတယ္။
အလြမ္းေၾကာင့္လဲ…
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တစ္ဖက္လွည့္နဲ႔
ႏွလံုးသားထဲ အပ္ေတြ ထိုးစိုက္ၿပလိုက္တယ္။
ရထားသံၾကားရတယ္…
ၿမစ္ၾကီးနားေရာက္ေတာ့မွာပဲ။
မ်က္ရည္လားလို႔?
ႏွင္းဖတ္ေတြ မ်က္ႏွာမွာကပ္ေနတာ ခြာခ်လိုက္တယ္…
စာဥကို လာႏႈတ္ဆက္တာ
မငိုပါနဲ႔…
ခင္ဗ်ားသမီးေလးေတာင္ ခေလးခ်ီထားေသးတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က လာငိုၿပဖို႔…
တစ္ခ်ိဳ႕က လာႏႈတ္ဆက္ဖို႔…
တစ္ခ်ိဳ႕က ဓမၼစာအုပ္ကိုယ္စီနဲ႔…
တစ္ခ်ိဳ႕က တြံေတးသိန္းတံကို ၿပန္အသက္သြင္းထားတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ကို ၿပန္အသက္သြင္းေပးထားတယ္။
ပါးကြက္သားက ေနာက္ဆံုးဆုတစ္ခုေတာင္းတဲ့
လက္က်န္ရည္းစားတစ္လက္ကို
ႏႈတ္ခမ္းထဲေတ့ခိုင္းလိုက္တယ္…
ေသခ်ာတယ္… မနက္ၿဖန္ ပန္းေစ်းေတြ ေခါင္ခိုက္ၿပီ။ ။
ေသခ်ာတယ္… မနက္ၿဖန္ က်ေနာ္မငိုတတ္ေတာ့ဘူး။ ။