သင္ ….
ကၽြႏု္ပ္အနား…မရွိေတာ့မွန္း
……………..ေသခ်ာသြားသည့္ေန႕မွစ
အရင္လို စိမ္းလန္းေသာ..သစ္ပင္ေျခရင္းမွ
ေရာ္ရြက္၀ါတို႕ ျမင္တိုင္း
အရင္ကဲ့သို႕…သဘာ၀ဟု မထင္
ရြက္၀ါကဲ့သို႕ ..ကိုယ့္အခ်စ္..မင္း..ေျခြခ်ခဲ့လို႕……….မ်က္ရည္…၀ိုင္း….။

 
သင္ ….
ကၽြႏု္ပ္အနား…မရွိေတာ့မွန္း
……………..ေသခ်ာသြားသည့္ေန႕မွစ
အရင္ကတည္းက..
အျပာေရာင္သန္းတဲ့ေကာင္းကင္..အခုေတာ့
ေမာ့ေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း
အရင္ကဲ့သို႕..ၾကည္ျပာေရာင္မျမင္…..
အထီးက်န္မွုေတြသာ….ျမင္လို႕…
ကိုယ့္`ေကာင္းကင္မွာ မလင္းခ်င္တဲ့ ၾကယ္ေလးအတြက္
အသိတရားတို႕…..ထံုထိုင္း…………။

သင္ ….
ကၽြႏု္ပ္အနား…မရွိေတာ့မွန္း
……………..ေသခ်ာသြားသည့္ေန႕မွစ
အရင္လို..လူပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ
ေကာင္းဆိုး ျပစ္တင္ခ်ီးမႊမ္း ျခင္းအား
ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ဟု…..မယံုၾကည္ႏိုင္ေတာ့
သေရာ္..ေလွာင္သံ တို႕သာ…ၾကား……….
………အား..ငယ္….ျခင္း…ေတြ….ျဖာ..။

သင္ ….
ကၽြႏု္ပ္အနား…မရွိေတာ့မွန္း
……………..ေသခ်ာသြားသည့္ေန႕မွစ
အရင္လို…မညီမညာ..လမ္းသြားထက္
…..အရင္ကဲ့သို႕…မလဲသြားဖို႕…ထိန္း မႏိုင္ေတာ့
ယိမ္းယိုင္ခဲ့ေတာ..ကတိစကားမ်ား……အေတြးထဲ လြင့္ပ်ံ႕လို႕လာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႕…တိမ္း……..ပါး….သြား……..။

သင္…..
ကၽြႏ္ုပ္အနား…..မွ..ခြဲခြာခဲ့ေသာ..ေန႕ရက္က စ…..
အရာအားလံုး…အမွားမွား အယြင္းယြင္း
သတိတရားကင္းစြာ……………
…………………..
…………………….
အတိတ္ေတြထဲ ေျပာင္းျပန္..ေျခလွမ္း
အထီးက်န္ျခင္း အမိုးကာမ်ားနဲ႕
………….

ကၽြႏ္ုပ္….အိပ္မက္အေသေတြ….၀ယ္လိုက္..စု လိုက္
……….ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အပဲ့အေၾကြမ်ား….ဆက္လိုက္..တပ္လိုက္
အနာဂတ္မ်ားစြာ..သျဂိဳလ္….
အရိပ္ေတြထဲ…ပိတ္ေလွာင္ ေနခဲ့……
……………………………………

အတိတ္မွာသာေနထိုင္……….
မနက္ျဖန္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုး…….ခဲ့ျပီျဖစ္ေသာ
ကၽြႏ္ုပ္ထံသို႕……...
…………….အခုအခါတြင္………..
သင္………………ျပန္လာဖို႕………………...(မေတာင္းဆို) မလိုအပ္ေတာ့ပါ။