Professional Authors

ဗန္ပိုင္းရား(Vampire)

အဲ့ဒီမွာ အေမွာင္ေရာက္လာေတာ့
ငါတို့အားလံုးေပ်ာ္ျမဴးၾကေပါ့..။
အေမွာင္မွပိန္းပိန္းပိတ္ေလာက္ေအာင္
စြတ္စြတ္ေမွာင္လို့…
ငါတို့သာ ငါတို ့ရဲ့ရွင္သန္ျခင္း အာဟာရကိုု
စုတ္ယူရီေ၀ ေနတာသက္သက္ပါ..
ငါတို့ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ေတြႏိုင္သလို
ငါတို့ကလည္းမျမင္ေတြ ့ရသလိုေပါ့
ျမင္ေတြ ့လိုစိတ္လည္းမရွိၾက..။
ငါတို့ရဲ့ အိပ္မက္ေသြးညွီနံ ့ရွိရာဆီ
ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ကို ဆန့္တန္းျပီး
ေလၽွာက္လွမ္းေနၾကတာပါ..
ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းထရက္စက္တဲ့
အလင္းေရာင္မလာေသးသေရြ ့
ဘယ္ေတာ့မွ မကၽြတ္လြတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့
တြယ္တာတပ္မက္ျခင္းေတြနဲ ့..။

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: May 3, 2011
Comment #1

ခံစားရပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ခ်င္းမစာႏိုင္ဘူးဗ်ိဳ႕
ေၾကာက္ ..ေၾကာက္ 🙂
ကိုၿဖိဳးေ၀ ရ႕ဲ ကိုယ္ေတြ႕ရင္တြင္းခံစားခ်က္ကေလး က မိုက္တယ္ဗ်ာ
အားေပးတယ္ဗ်ိဳ႕

commentinfo By: mg chann aye at May 8, 2011

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment