ျပင္ပေလာကၾကီး ကိုၾကည္႕ဖို႕

ဝိုင္းေနတဲ႕ လမင္းၾကီးကို ေငးဖို႕

ေလခ်ိဳေလးမ်ား ဝင္လာရင္ ျပံဳးျပံဳးေလးခံယူတတ္ဖို႕

ျဖိဳးျဖိဳးဖ်က္ဖ်က္ ေနေပ်ာက္ကေလးေတြလင္းလက္ေစဖို႕

နံနက္ခင္းဆို ႏွိဳးတတ္တဲ႕ ငွက္ကေလး သံၾကားရေစဖို႕

ေဘာင္ခတ္ထားတဲ႕ ျပတင္းေပါက္ ပါတဲ႕

ခပ္ေမွာင္ေမွာင္

အခန္းငယ္ေလးရွိတယ္………………………..။

ေဆးေရာင္ေတြ ဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္

ဖတ္လက္စ စာအုပ္ေတြ

ေရးလက္စ ကဗ်ာတို ကဗ်ာစ ေတြ

စိတ္ၾကိဳက္ မေတြ႕တိုင္း ျဖဲပစ္တတ္တဲ႕စကၠဴစေတြ

အနက္ေရာင္ ေဘာပင္ေတြ

ဆာေလာင္တိုင္း ေသာက္တတ္တဲ႕ ေရဘူးေတြ

ဘယ္ေလာက္ ပင္ ရွဳပ္ပြေနပါေစ

အျပစ္မတင္တတ္တဲ႕

ေလးေခ်ာင္းေထာက္ စားပြဲ အိုေလး ရွိတယ္….။

အျမဲတေစ လက္ခံေလတဲ႕ သည္ရင္ခြင္

လွန္လိုလွန္ ေမွာက္လိုေမွာက္ ေစာင္းလိုေစာင္း

ထုလို ထု ရိုက္လိုရိုက္

ၾကည္ျဖဴစြာလက္ခံေပး

ညီညီ ညာညာအနားသတ္ေလးနဲ႕

စက္ေတာ္ေခၚ ဖ်ာ တစ္ခ်ပ္ေပၚက

မ်က္ရည္ေတြ အေၾကာင္းသိတဲ႕

ေခါင္းအံုးေလး ရွိတယ္……………………။

ကိုယ္ငိုရင္ သူငိုျပ

ကိုယ္ျပံဳးရင္ သူလိုက္ျပံဳး

ကိုယ္မဲ႕ရင္ သူျပန္မဲ႕

ကိုယ္ေျခာက္တိုင္းသူမေၾကာက္

ဘယ္ကို ညာထင္ ညာကိုဘယ္ထင္

ခံယူတတ္မယ္ဆို ရင္

ကိုယ္႕အျပစ္ ကိုယ္ျမင္

အမွန္ ကိုျပင္မယ္ ဆိုတဲ႕

ခပ္ဝါးဝါး ၾကည္႕မွန္ တစ္ခ်ပ္ ရွိတယ္……..။

မရွိတာလည္းမသိ  ရွိတာလည္းမသိ

အခ်ိန္တန္လာရင္

ခ်ိဳခ်ဥ္စပ္ငံဖန္ခါး ရသာ ၆ ပါး မျပည္႕ရင္ေတာင္

အဟာရ ျဖစ္ပါေစေတာ႕ရယ္လို႕

ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလး ကို

ပူပူေႏြးေႏြး ေကြ်းတတ္တဲ႕

ေမေမ႕ ရဲ႕ ေန႕စဥ္ ထမင္းဝိုင္းေလးရိွတယ္…။

လံုေလာက္ပါျပီ

ဤမွ်ေလာက္ ဆို

အပ္ႏွစ္စင္းဆံုရာ

သမုဒၵရာ ၾကမ္းျပင္ထက္ က

ေရပြက္ကေလး အတြက္ ……လံုေလာက္ သြားပါျပီ…။