အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာၾကီးထဲ ၿဖတ္သြားရခိုက္
အၿမဲတမ္းစိမ္းကားတတ္တဲ့ မစိမ္းၿမကို သတိရမိေတာ့
အစိမ္းေရာင္ေတြဟာ စိမ္းသထက္ပိုစိမ္းတယ္။

ရႈပ္ေထြးၾကပ္ညပ္ ေမာ္ေတာ္ကားေတြၾကား
အစိမ္းေရာင္မီးပြိဳင့္ေတြကို ၿဖတ္ကူးတိုင္းပဲ
စိ္မ္းသြားတဲ့ မစိမ္းၿမကို သတိရ
စိမ္းကားသူက ၿမပုဝါၿခံဳသတဲ့။

စိမ္းညိဳ႕ေကြ႕ေကာက္ေသာ ၿမစ္မ်ားမွ
စိမ္းညိဳ႕လြမ္းေမာဖြယ္ ၿမက္ခင္းၿပင္တစ္ေလွ်ာက္
အစိ္မ္းေရာင္ ငွက္ကေလးေတြ ဝဲပ်ံေနၾက
ေၾသာ္ မစိမ္းၿမ မစိမ္းၿမ
ၿမက္ခင္းစိမ္းထဲ မၿဖတ္ရဲဘူးကြယ္။

အစိမ္းေရာင္ေတာင္တန္းေတြေပၚက
အစိမ္းေရာင္ သစ္ပင္တုိင္းမွာ
စိမ္းကားတဲ့ မစိမ္းၿမရဲ႕ အမည္ကို ေရးထိုးခဲ့
စိမ္းႏိုင္ရက္ေပရဲ႕ စိမ္းရက္တဲ့ မစိမ္းၿမရယ္။

အစိမ္းေရာင္ေတြကို မသံုးနဲ႔
အစိမ္းေရာင္ေတြကို မသံုးနဲ႔
ကိုခင္ဝမ္းရဲ႕ သီခ်င္းကိုကိုေအာ္ဆို
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး အစိမ္းေရာင္ေဆးၿခယ္ၿပီး
အစိမ္းေရာင္ပင္လယ္ၾကီးထဲ ရြက္လႊင့္ခဲ့။ ။

ပိုင္စိုးေ၀
စရဏ မဂၢဇင္း
ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၀၈