လူမွာကတိ ခ်ိန္ဆၾကည္႔မွ
ကတိဖ်က္ဖို႔ ကတိေပးေၾကးမို႔
တစ္ဖက္သား ကတိပ်က္ေတာ့
မၾကည္႔ရက္ဘဲ ကၽြဲၿမီးတို
ခြက္ထဲထည္႔ အံစာေခါက္
ေလသံေတြ တစာစာေႏွာက္ၿပီး
အသက္ တစ္ရႈစာေလာက္
လဲေသခ်င္စိတ္ ေပါက္ေရာလား?
ဒီလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္ေလ
ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ရင္ဘတ္နဲ႔
ရုပ္ကိုးဆယ္ ပိုင္ရွင္ကမ်ား
ရင္တြင္းျဖစ္ စိတ္တစ္ခုကို
စကၠန္႔တိုင္း ဖမ္းဆုပ္ဖို႔
ဆာေလာင္ ငတ္မြတ္တိုင္း
ေလာကႀကီးကို မခ်ိသြားၿဖဲ
က်ီစားရဲလိုက္တာ လြန္ေရာ!
ကုတ္ျခစ္၊ ကိုက္ဆြဲ
ရိုက္ႏွက္တာ အားမရေသးဘဲ
အက်င့္ရြဲရြဲ တိရစာၦန္လို
သခင့္ေနရာမွာ မစင္စြန္႔ဖို႔
ကဗ်ာေပၚအိပ္ ကဗ်ာနားစား
ကဗ်ာကိုမွ အခ်ိဳသတ္ေစာ္ကား
သိမ္ဖ်င္းလွတဲ့ အဇၥ်တၱနဲ႔
ျမွားစိုက္ရာ ပစ္ကြင္းခ်က္မလုပ္
ေအာင္လံထူ ျပေနလည္း
တခမ္းတနားလုပ္ဖို႔ ေစာပါေသးတယ္!
အႏွစ္မဲ့ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္မွာ
ဆႏၵေတြ စိတ္ရူးေပါက္တိုင္း
အသိဥာဏ္မဲ့ ပြဲစည္ဖို႔
သဘာ၀လြန္ ဒိန္ခဲကို
ေနရာေရႊ႕ဖို႔ အလစ္ေခ်ာင္း
သရဖူ လာေဆာင္းျပမေနနဲ႔
မင္းဖက္က ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ
အေလးခိုးထားတာ သိသာလြန္းတယ္!
ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ ငါ့တြက္ေတာ့
ဦးေႏွာက္ကို ခါးေတာင္းက်ိဳက္
ကတၱီပါေပၚ ဓါးမေသြးတတ္လို႔
မ်က္ရည္ေတြ ေၾကြးျပန္ေတာင္းဖို႔
ခြန္အားသာ ႏြဲ႔ခ်င္ႏြဲ႔မယ္
ရက္ရာဇာ အညႊန္႔ခူးမယ့္
သတၱိေတြ လက္ေၾကာတင္းတုန္း
ငါ့ဦးေႏွာက္ ေမာင္းမျဖဳတ္ခင္
မင္းေခ်ာင္ကုပ္ေနဖို႔သာျပင္!