မီးရထားကား
မညည္းမတြား ခုတ္ေမာင္းလ်က္။

သူနဲ႔တူစုံ၊ ထုိင္ခုံ ယွဥ္လ်က္
ခရီးထြက္ခဲ႔
သူ႔လက္ကိုကိုင္၊ အျပဳံးျပိဳင္ကာ
ထိုင္ခုံေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း။

တမာရိပ္ေအး၊ ဘူတာကေလးတြင္
နီေထြးဆံပင္၊ ျပံဳးရႊင္ရႊင္ႏွင္႔
ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ ကေလးတေယာက္။

ပါးကြက္က်ားႏွင္႔
သနားဖြယ္ရာ ေနာက္တေယာက္။

ေနာက္ဘူတာတြင္
ဖြာရာ ေကာက္ေကြး၊ ဆံပင္ေထြးႏွင္႔
ကေလးတေယာက္။

တက္လာျပန္ၿပီ
ျပဳံးဟန္ခ်ိဳျမ၊ လွပႏုေထြး
သမီးေလး တေယာက္။

 ေနာက္တေယာက္မွာ
ေယာက်ာၤးကေလး၊ သားေရႊေသြးေပါ႔
တေထြးတျမဳံ ကေလးတျပံဳ။

ေပ်ာ္စရာပင္
ဘူတာစဥ္ဆိုက္၊ စားလုိက္ သြားလိုက္
ရယ္ေမာလိုက္ႏွင္႔
တသိုက္ႀကီးပင္၊ ခရီးစဥ္တိုင္း
ၾကင္နာသမွဳ သူျပဳစု။

ေႏြပန္း ေဆာင္းပန္း၊ မိုးဦးပန္းတို႔
တလမ္းလုံးပင္ ပန္းလြင္လြင္ႏွင္႔
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရီးစဥ္။

တညသား၌
ရထားအဆိုက္၊ ေမွာင္မိုက္ညထဲ
သူလမ္းခြဲ၍
ႏွင္းမွဳန္ထဲမွာ ဆင္းခဲ႔ၿပီ။

ကိုယ္ႏွင္႔ ကေလးမ်ား၊ ဤရထားတြင္
တံခါးျပတင္းေပါက္၊ ေမးကိုေထာက္ရင္း
တေအာက္ေမ႔ေမ႔ ထြက္ခြာသည္။

မီးရထားကား
မညည္းမတြား၊ ခုတ္ေမာင္းလ်က္။

တင္မိုး
၂၆-၁၂-၉၀

Credit:: http://moechothin.blogspot.com/