ေလာကဓံ လႈိင္းတံပိုးေအာက္. . .

ငါ နစ္ၿမဳပ္လို႔

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ၿပိဳလဲ

ခံစားခ်က္ေတြ ကြဲလြဲလို႔

လမ္းဆံု လမ္းခြႏွစ္ခုၾကား

ငါ ဘယ္လမ္းကို ေရြးရမလဲ. . . ။

အခ်စ္လို႔ ထင္မွတ္တဲ့ ငါကဗ်ာ

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စုတ္ခ်က္ေတြနဲ႔

ဒုကၡေတြ စီးေမ်ာလာတယ္. . . .၊

ငါ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္း စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔

ခလုတ္တိုက္လဲမွာ ငါေၾကာက္ေနတယ္. . . ။

ခပ္ညံ့ညံ့စုတ္ခ်က္ေပမယ့္

အႏူးည့ံဆံုးဆီကေန ေပါက္ဖြားလာတယ္. . . ၊

ျမစ္ဖ်ားခံရာမွာ ရဲရင့္ေပမယ့္

ရင္ဆိုင္ရာမွာ ေနာက္တြန္႕ေနတယ္. ..။

ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀း ခပ္၀ါး၀ါး အရိပ္တစ္ခု . . . . . .

မိုးသက္မႈန္ေတြ ျပိဳက်ၿပန္တယ္

မီးေတာင္က အိုေအစစ္ၿဖစ္တာ

ေကာင္းခ်ီးေပးၾကေပမယ့္

ေတာအုပ္ေလး ကႏၱရ ၿဖစ္သြားတာ

ဘယ္သူ စာနာၾကသလဲ။

အၿပင္းထန္ဆံုး ခံစားခ်က္ေတြဟာ

အႏူးညံ့ဆံုးဆီကေန ေပါက္ဖြားမွန္း

အားလံုးသိတယ္…..၊

အဲ့ဒီ. . . အႏူးညံ့ဆံုးဟာ

အဆိပ္အၿပင္းဆံုးလဲ ၿဖစ္ေနၿပန္တယ္…။

တဖက္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး၊ တဖက္မွာ မုဆိုး

ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့ သားေကာင္လို

ငါ . . .

ဘယ္လမ္းကို ေရြးရမလဲ. . . .။