အခ်က္မသိေတာ့ စုတ္ဖြား သူခုိးထင္

တခုေသာ လမုိက္ည သန္းေခါင္ယံ . ။ လူေၿခတိတ္ခ်ိန္ ။လွ်ပ္စစ္မီးမ်ား လည္း ပ်က္ေတာက္ေနသၿဖင့္ ေလာကဓာတ္တခြင္လံုး ေမွာင္မည္း လ်က္ရွိေနသည္။

ေလအေ၀ွ ့တြင္ အိ္မ္ေရွ ့သရက္ပင္မွ အကုိင္းမ်ား ၏ လွုပ္ရွား သံကို အတုိင္းသားႀကားေနရသည္။

ထိုစဥ္ ဂ်စ္ . ဂ်စ္ ..ခ်က္.ခ်က္ ဆုိေသာ အသံေလးမ်ား အိမ္တံခါးဆီက ထြက္လာသည္

အိပ္ေနစဥ္ ဖ်တ္ခနဲ လန္ ့ႏုိး သြား သၿဖင့္ ထုိအသံလာရာဆီသို ့အာရံုစုိက္နားေထာင္လုိက္မိသည္။ တစံုတေယာက္က အိမ္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ေနသေယာင္ သို ့မဟုတ္. ဖြင့္ ရန္ ႀကိဳးစားေနသေယာင္ အသံမ်ိဳးပါလား။

ကြ်န္ေတာ္ ၏ မိဘမ်ားသည္ နယ္တြင္ တာ၀န္ ၿဖင့္ ေရာက္ရွိေနသၿဖင့္ အိမ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း။

ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ ညႀကီးသန္းေခါင္မွာ ငါ တစ္ေယာက္တည္း ေနတဲ့ အခန္းကို ဘယ္သူမ်ား လာပါလိမ့္။

ခြ်တ္.ခြ်တ္ ဆုိေသာအသံသည္ ပို ၿပီးက်ယ္ေလာင္သထက္ က်ယ္လာသည္။ ေခါင္းရင္း တြင္ အသင့္ထားေသာ လက္ႏွိပ္ ဓာတ္မီးကို ယူကာ တံခါးဆီသို ့ေၿဖးညွင္းစြာ သြားလုိက္မိသည္။

ၿပတင္း ေပါက္မွ လွမး္ႀကည့္ေသာ္လည္း လူ အရိပ္အေယာင္ ဟူ ၍ လံုး၀ မေတြ ့ရေပ။ ထုိ ့ေႀကာင့္ ရင္ထဲ တြင္ တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ တံခါးဆီသို ့..

ဘယ္သူလဲ။..အၿပင္က ဘယ္သူလဲ.. ဟု ေမးလုိက္သည္။ သို ့ေသာ္ ၿပန္ထူးသံကို ကား မႀကားရေပ။ ထုိ ့အတူ ခုနက အသံလည္း တိတ္ဆိတ္သြားသည္။

တံခါးကို ကြ်ီ ခနဲ ဖြင့္ လုိက္သည္။ ေသခ်ာပါသည္။ မည္သူမွ ရွိမေနပါ။

ထုိ ့ေႀကာင့္ တံခါးကို ပိတ္လုိက္ၿပီး အခန္းထဲသို ့ၿပန္၀င္ရန္ ၿပင္ဆင္လုိက္သည္။ ထုိသုိ ့ပိတ္လုိက္စဥ္ လွဳပ္ရွားမွဳ ့အရိပ္ တခုကို လွစ္ခနဲ ေတြ ့လုိက္ရသည္။ ေသခ်ာေအာင္ ဓာတ္မီးႏွင့္ ထုိးႀကည့္လုိက္ေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒင္း ၿဖစ္ေနသည္။.

စုတ္ဖြား….

စုတ္ဖြား ..

ဒင္းကို …. ဒင္းက..ငါ့သမီးေလး ဆီကို လာတယ္ေပါ့ေလ…ရာရာစစ…. ဒီေကာင္ကမ်ား…

အနားရွိ ေသာ ဖိနပ္ အေဟာင္းတရံႏွင့္ ပစ္ေပါက္လုိက္ေသာအခါ စုတ္ဖြားသည္ ေခါင္းကို ငံု ေရွာင္ကာ အေနာက္သို ့တခ်ိဳးတည္း လစ္ပါေတာ့သည္။

ထုိစဥ္ . အခန္း ထဲရွိ ကြ်န္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရေသာ မိၿဖဴ ကလည္း . ေညာင္ ဟူ ၍ အသံေပးကာ တံခါးဆီသို ့ေၿပးလာသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ တံခါးကို ၿမန္ၿမန္ပိတ္ၿပီး မိၿဖဴေလး ကို ရင္ခြင္ထဲသို ့ေပြ ့ကာ မီးဖုိေခ်ာင္ ထဲသို ့သြင္းၿပီး အၿပင္ က ေသာ့ခတ္ထားလုိက္ပါသည္။

အခ်စ္ဆံုး မိၿဖဴ

ဟုတ္ပါသည္။ မိၿဖဴဆုိသည္ မွာ ကြ်န္ေတာ္သိပ္ ခ်စ္ ရေသာ ေႀကာင္မေလး ၿဖစ္ပါသည္။ ငယ္စဥ္က သူ ့အေမ ေႀကာင္မႀကီး သည္ ကားတုိက္ ၍
ဆံုးသြားသၿဖင့္ ႏုိ ့မၿပတ္ေသးေသာ ေပါက္စ အရြယ္ကပင္ ကြ်န္ေတာ္က CityMart မွ ႏြားနုိ ့၀ယ္ကာ ႏုို ့တုိက္ကာ ေမြးခဲ ့ရေသာ ေႀကာင္မေလးၿဖစ္ပါသည္။ ယခင္ ကလညး္ ေႀကာင္ ေပါင္းမ်ားစြာကို ေမြး ဖူးေသာ္လည္း အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရလွ်င္ မိၿဖဴ ကို သံေယာဇဥ္ အရွိဆံုး ၊ အခ်စ္ဆံုးဟု ဆုိရေပမည္။

သူကလည္း ကြ်န္ေတာ္မွ ကြ်န္ေတာ္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ၏ ကုတင္ေၿခရင္းတြင္ အၿမဲလုိလို အိပ္စက္ တတ္ၿပီး နံနက္ မုိးလင္းေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ ေၿခမ ကို လာကိုက္ရင္း အိပ္ယာမွ ႏွိဳးတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ သုိ ့သြား ခါနီး အဆာေၿပ နံနက္စာ စားၿပီးလွ်င္ သူ ့အတြက္ ႏုိ ့ေဖ်ာ္ေပးခဲ့ရသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ထမင္းကို ပုဇြန္ေၿခာက္ႏွင့္ နယ္ၿပီး ေကြ်းခဲ့သၿဖင့္ ယခုထက္တုိင္လည္း ထမင္းကို ပုဇြန္ေၿခာက္ပါမွ အစာ စားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္မွ ၿပန္လာလွ်င္လည္း ေလွကားရင္းတြင္ အၿမဲလုိလုိထုိင္ေစာင့္ ေလ့ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၿမင္လွ်င္ အၿမီးေလးတႏွံႏွံ ႏွင့္ တေညာင္ေညာင္ ေအာ္ ကာ ႀကိဳတတ္သၿဖင့္ အလုပ္မွ ပင္ပန္းထားသမွ် ေတြ ေၿပေပ်ာက္ရပါသည္။

ေအာ္.. အထီးက်န္ လြန္းတဲ့ ငါ့ ဘ၀မွာ ငါ့ကို အေဖာ္လုပ္ ႀကိဳဆုိ မဲ ့သူ တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနပါေသးလား။

ကြ်န္ေတာ္ ညစာ စားခ်ိန္တြင္ ကုလားထုိင္ေဘးတြင္ အၿမဲရွိေနတတ္သည္။ အစာေတာင္း လွ်င္လည္း လူကဲ့သုိ ့ႀကိဳးစား ၍ မတ္တပ္ရပ္ၿပီ လက္ႏွစ္ဘက္ ကို ေကြးကာ ေတာင္းပန္ရွိခိုးသည့္ ဟန္ ၿဖင့္ ေတာင္းေလ ့ရွိသည္။ ငါးေႀကာ္ ေလးမ်ား ပါေသာ ေန ့တြင္ မိၿဖဴ သည္ ေခါင္းမေဖာ္ စတမ္း စား ပါသည္။ တခါတရံ လည္ေခ်ာင္းတြင္ အရိုးစူးပါက မ်က္လံုး မ်က္ဆန္ၿပဳးကာ တခြီးခြီး ႏွင့္ ၿဖစ္ေနတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေႀကာင္ အရိုးစူးသည္ ကို ေသခ်ာမၿမင္ဘူးသည့္အတြက္ အထူးအဆန္းအၿဖစ္ ႀကည့္ေနတတ္သည္။ စားေသာက္ၿပီးလွ်င္ အိမ္ေရွ ့ဆုိဖာေပၚတြင္ မ်က္လံုးေလးကို ေမွးကာ ဇိမ္ယူေနပံုသည္ တကယ့္ လူ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတုိင္းပင္။ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ မိၿဖဴသည္ ေႀကာင္ကေလး အၿဖစ္မွ တကယ့္ ကိုပင္ ကုိယ့္ သမီးေလး လုိ ၿဖစ္လာခဲ့သည္။

မိၿဖဴဆုိသည့္ အတုိင္း တကိုယ္လံုး ဆြတ္ဆြတ္ ၿဖဴေလသည္။ သို ့ေသာ္ ဗိုက္သားတြင္ေတာ့ အနည္းငယ္ အ၀ါ ကြက္ ေလးမ်ားပါရွိသည္။ ေႀကာင္မေလး ၏ မ်က္ႏွာက်သည္ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေပသည္။ သူ ့ကုိယ္သူ အစဥ္သၿဖင့္ လွ်ာၿဖင့္ လ်က္ၿပီး တသသ လုပ္ေနသၿဖင့္ ပို၍ပင္ ၿဖဴသထက္ၿဖဴလာသလုိပင္။

သခင္ ေရွ ့တြင္ ခြ်ဲခြ်ဲ ႏြဲ ့ႏဲြ ့ေနတတ္ေသာ္လည္း ႀကြက္ ၊ အိမ္ေၿမာင္ ၊ ပိုးဟပ္ တုိ ့ႏွင့္ေတြ ့လွ်င္ ေႀကာင္မေလး အသြင္မွ က်ား တစ္ေကာင္ကဲ့သို ့ၿဖစ္သြားတတ္သည္။ ဖမ္းမိထားေသာ ႀကြက္ကို ခ်က္ခ်င္း ကိုက္သတ္မစားပဲ . လက္ၿဖင့္ ပုတ္လုိက္ ၊ ၿပန္ဖမ္းလိုက္ ႏွင့္ တကယ့္ကို ကစား စရာအရုပ္ကဲ့သို ့စိတ္တုိင္းက် ေဆာ့ ကစားၿပီးမွ စားေလ့ရွိသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ့အတြက္ ေတာ့ မိၿဖဴသည္ အသက္ဘူး ကေလး ၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေႀကာင္ကေလးမ်ားကို ခ်စ္တတ္ေသာ္လည္း မိၿဖဴကိုအားလံုးထက္ေတာ့ ပိုမိပါသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အေမ မရွိလွ်င္ ေႀကာင္မေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ခြင္ ထဲသို ့ထည့္ကာ အိပ္စက္ ေစပါသည္။ အေမ သည္ ကြ်န္ေတာ္ ေႀကာင္ ကိုင္လည္း သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္။ ေႀကာင္၏ အေမႊး သည္ ရင္က်ပ္ ပန္းနာ ၿဖစ္တတ္သည္ ဟုဆုိေလသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ မိၿဖဴကိုလည္း သိပ္ေတာ့မေမြးခ်င္ေပ။ သို ့ေသာ္ မိၿဖဴသည္ . သေႏၶ ေကာင္းသည္ဟု ဆုိရေပမည္ ။ မစင္ စြန္ ့ၿခင္းမ်ား ကို သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာတြင္သာ စြန္ ့ေလ့ရွိၿပီး ႀကြက္ ႏွိမ္နင္းေရးတြင္ မရွိမၿဖစ္ မို ့ အိမ္တြင္ေမြးရန္ သေဘာတူ ရေလသည္။

ဒီလိုႏွင့္ မိၿဖဴသည္ ၈ လ သမီး အရြယ္ သို ့ေရာက္လာေပသည္။

ရာဂ ၏ စြမ္းအား

ယခုေတာ့ မိၿဖဴ အခိ်ဳးေတြ ေၿပာင္းေနပါသည္။ လမ္းထိပ္ အေႀကာ္တဲတြင္ ေနေသာ ေႀကာင္ထီး တစ္ေကာင္က သူမအား လာေရာက္ၿမဴဆြယ္ေနပါသည္။ ထုိ ေႀကာင္ထီးသည္ အိမ္တကာ တြင္ လွည့္လည္ ရွာေဖြ စားေသာက္ ကာ ေနာက္ဆံုး တြင္ အဆုိပါ အေႀကာ္တဲတြင္ ၿပန္အိပ္တတ္ပါသည္။ ပိန္လွီ လွေသာပံုစံသည္ စုတ္ ဖြားဖြားႏွင့္ မည္သို ့မွ ခ်စ္စရာမေကာငး္လွပါ။ ခႏၶာကိုယ္တြင္လည္း ၀ဲ မ်ားရွိသၿဖင့္ အေမႊးတုိ ့သည္ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ။ ပင္ကိုက အနက္ေရာင္ ရွိသၿဖင့္ သူ ့ပံုစံသည္ ေႀကာင္တစ္ေကာင္ႏွင့္ မတူပဲ ေၿမႀကြက္ တစ္ေကာင္ႏွင့္ ပို ၍တူေနပါသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ မိၿဖဴ ႏွင့္ေတာ့ ဒင္းကုိ သေဘာမတူႏုိုင္ပါ။

ယခုေတာ့ မိၿဖဴသည္ ကြ်န္ေတာ့္ ထက္ပိုခ်စ္ ရမည့္သူႏွင့္ ေတြ ့ေနပါသည္။ ဒါကေတာ့ ရွိပါေစေတာ့ တိရစၧာန္ သဘာ၀ . အရြယ္ေရာက္လွ်င္ တားလုိ ့မရစေကာင္း ။ သို ့ေသာ္ ဤ မွ်ေလာက္ စုတ္ၿပန္ႏံုခ်ာ ေသာ ႀကြက္စုတ္သာသာ ေႀကာင္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ရေသာ မိၿဖဴကို လံုး၀ သေဘာ မေတြ ့ႏုိင္ပါ။

ေနာက္တေန ့နံနက္ မိုးလင္းၿပီ ။ ထံုးစံအတုိင္း မိၿဖဴကို အစာ ေကြ်းရန္ ၿပင္ဆင္ရပါသည္။

သမီးေလး ေရ.လာ..လာ.. မိၿဖဴေရ..မိးမိး လား..

မည္သို ့ပင္ ေခၚေစကာမူ မိၿဖဴ၏ အရိပ္အေယာင္ ကို လံုး၀ မေတြ ့ရ ။ ထုိ ့ေႀကာင့္ မီးဖုိေခ်ာင္ ထဲသို ့၀င္ႀကည့္ေသာ္လည္းမေတြ ့သၿဖင့္ ေနာက္ေဖး ၀ရံတာကို ႀကည့္လုိက္ေသာအခါ . ၀ရံတာ မွတဆင့္ အၿပင္ကို ထြက္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္ကို ေတြ ့လုိက္ရပါသည္။.
ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထဲမွ ငါးေႀကာ္သည္ ယခု အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ခါတုိင္းလုိ သူ ့အေပၚတြင္ ဆဲြေဆာင္အား မေကာငး္ေတာ့ပါ။
ေအာ္…ေအာက္က..နင့္ အေကာင္ က.လာေခၚေနလုိ ့. နင္က မစား ႏုိင္မေသာက္ႏုိင္ သြားမလို ့ေပါ့ေလ။ မသြားရဘူး…ၿပန္၀င္.. အိမ္ထဲက အိမ္ၿပင္မထြက္ရဘူးမွတ္။
ဘာ..ေပကပ္ကပ္ လုပ္ေနတာလဲ ။ ကဲဟာ. ကဲဟာ.. ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ထိပ္ေလးကို ခပ္သာသာ ေလး ရုိက္လုိက္ေတာ့မွ အိမ္ထဲသို ့၀င္ေၿပးေလသည္။

ငါ နားလည္တယ္. ငါ သိတယ္.. ငါက လူ.. အသိဥာဏ္ ရွိတယ္. နင္ ကို သင့္ေတာ္တဲ့ ေႀကာင္ထီးတစ္ေကာင္ရွာေပးမယ္. နားလည္လား.. ဒီလို ကေလကေခ် အစုတ္ပလုပ္နဲ ့ ရလုိ ့ကေတာ့ ေမြးလာခဲ့ ကေလးေတြလည္း ဘယ္လိုမွ မ်ိဳးရုိးေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး

ကြ်န္ေတာ္သည္ . လူ စကားနားမလည္ေသာ ေႀကာင္တစ္ေကာင္ကို လက္ညွိဳး ေငါက္ေငါက္ ထိုးကာ ေဒါသၿဖင့္ ႀကိမး္ေမာင္းၿပစ္တင္ေနမိပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားထားသည္က အိမ္ေရွ ့အိမ္မွ အသစ္ေၿပာင္းလာေသာ မိသားစုတြင္ အေမႊးပြပြ ႏွင့္ ေႀကာင္ထီးတစ္ေကာင္ပါလာသည္။ မ်ိဳးေကာင္းရိုးေကာင္း Persian ပါးရွင္း ေႀကာင္း ဟု ဆုိေလသည္။ ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ မစားပဲ cat food ဟုေခၚေသာ ေစ်းႀကီးသည့္ ႏုိင္ငံၿခားမွ လာေသာ ေႀကာင္စာ ကို ေကြ်းရသည္ ဟုဆုိေလသည္။ ထုိ ေႀကာင္ႏွင့္ေတာ့ မိၿဖဴကို သေဘတူသည္။ အိမ္ရွင္မ်ားကို ခြင့္ေတာင္းကာ ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္ ေတြ ့ေပးလုိက္လွ်င္ ကိစၥ ၿပတ္ၿပီ ။

ခက္တာက..ကုိယ့္အိမ္က ေႀကာင္မ။ ဟို လမး္ေဘးက စုတ္ဖြားေကာင္ ကိုမွ တမ္းတမ္းစဲြ ၿဖစ္ေနသည္။

မၿဖစ္ေခ်ဘူး။ ဒီကိစၥ ကို အၿမန္စီစဥ္ရမယ္ ႀကာရင္ ခက္မယ္။

အခုေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို အခန္းထဲမွာ တံခါးပိတ္ထားရမယ္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ ေႀကာင္မေလးကို အခန္းထဲသို ့ခ်ီသြင္းလုိ္က္ရာ ယက္ကန္ယက္ကန္ ႏွင့္ ပါလာသည္။ မိၿဖဴသည္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ကတ္ဆက္ေပၚတြင္ ေခြေခြကေလး ေမွးေနွရွာသည္။ ထိုစဥ္ သူ တက္အိပ္ေနေသာ ကတ္ဆက္ကဖြင့္ထားသၿဖင့္ FM radio မွ လည္း သီခ်င္းသံ ပံ် ့လြင့္လာသည္။

((ခ်စ္ၿခင္းကို မခဲြပါနဲ ့ ခ်စ္ၿခင္းကို မခဲြပါနဲ ့

ခ်စ္ၿခင္းနဲ ့အသက္ဆက္ေနတယ္ ႏွလံုးသားေလး ကဲြသြားမယ္။.))

အံံမယ္ . အံမယ္ ဒင္းက ငါ့ ကို ေစာင္းဆုိေနသလို ပဲ ။ ေအာ္ သူက တိရစ ၦာန္ပဲေလ ။ဒါေတြ ကို ဘယ္လို နားလည္ပါ့မလဲ။

ေႀကာင္ကုန္းကုန္း

အိမ္ေရွ ့အိမ္သို ့တခ်က္လွမ္းႀကည့္လုိက္သည္။ ဒီအခ်ိန္ အိမ္ရွင္ လူႀကီးမ်ား အလုပ္သြားႀကသၿဖင့္ အိမ္ေစာင့္ ေကာင္ေလးတစ္ဦးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ထို ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္ေရွ ့ဆီသို ့ခဏ သြားကာ ေႀကာင္အေမႊပြ ႀကီးကို ခ်စ္လြန္းသၿဖင့္ အစာ ေကြ်းခ်င္သည္ ဟုေၿပာကာ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္္ဘက္သို ့ယူလာခဲ့သည္။

ကဲ…မိၿဖဴေရ..နင့္ အတြက္ေဟာ့… ေဟာဒီမွာ…ငါ ေခၚလာၿပီ….ငါတာ၀န္ေက်တယ္ေနာ္…ငါ နားလည္ပါတယ္..ငါ့သမီးေလး ေကာင္းစား ဖို ့အတြက္.

အိမ္ခန္း တံခါးကို ဖြင့္လုိက္သည္ႏွင့္ မိၿဖဴသည္ ကတ္ဆက္ေပၚအိပ္ေနရာမွ မ်က္လံုးေလး ၿပဴး ၍ ႀကည့္သည္။ ကြ်န္ေတာ္၏ လက္ထဲတြင္ေထြးေပြ ့ထားေသာ သတၱ၀ါကို အထူးအဆန္းသဖြယ္စိတ္၀င္စားေလသည္။

အႏွီ ေႀကာင္ထီးသည္ လည္း ေႀကာက္လန္ ့တႀကားၿဖင့္ ေနရာသစ္ ဆီကို စူးစမ္းေလသည္။ ထုိ ့ေနာက္ မိၿဖဴကို ၿမင္ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္လက္မွ အတင္းရုန္းထြက္ကာ ဆုိဖာ ေအာက္ထဲသို ့၀င္ပုနး္ ေနသည္။

ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္ေတြ ့ႀကေလၿပီ ။ ကြ်န္ေတာ္ ထင္ထားသည္က ရုပ္ရွင္ ထဲကလုိ မင္းသား မင္းသမီး ႀကည္ႏူး ခန္းထဲကလို မ်ားၿဖစ္မလားလုိ ့ေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္.ထင္သလုိ ၿဖစ္မလာ။ ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္ သည္ တစ္ေကာင္ကို တစ္ေကာက္က ရန္ေစာင္ ၍ မာန္ဖီ ေနႀကသည္။ ေညာင္.ေညာင္ ဂြီဂြီ ဆုိေသာအသံမ်ားသာ ႀကားေနရသည္။

အို.. ဘာၿဖစ္လဲ။ ေႀကာင္ထီးနဲ ့ေႀကာင္မ ပဲ . အခိ်န္တန္ေတာ့ ေၿပလည္သြားမွာေပါ့။ စ..စေတြ ့ခ်င္းေတာ့ ဒီလိုေပါ့ ေလာကမွာ အဖို နဲ ့အမ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတာ ေနာက္ေတာ့ အရာရာ အဆင္ေၿပေခ်ာေမြ ့သြားပါလိမ့္မယ္။

ထုိ ့ေႀကာင့္ လမ္းထိပ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ သို ့ခဏ ထြက္ဖုိ ့ဆံုးၿဖတ္လုိက္ေလသည္။ အခန္းတံခါး မ်ားကို လံုေအာင္ပိတ္ၿပီး တံခါးမ ႀကီးကို ေသာ့ခတ္ကာ…မိၿဖဴ ေရ ကံေကာငး္ပါေစ ဟု ေအာ္ကာ လမး္ထိပ္ဆီသို ့လာမိသည္။

လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ မေမ်ာ္လင့္ပဲ သူငယ္ခ်င္း ၿဖိဳးေအာင္ ႏွင့္ေတြ ့ေလသည္။ ဟုိဒီ စကားေတြ ေၿပာရင္း ေနာက္ဆံုး ေႀကာင္မေလး အေႀကာင္း ေရာက္သြားသည။္ အလံုးစံုကို ေၿပာၿပေသာ္အခါ သူ သည္ အူတက္မတက္ ရယ္ ေလသည္။ မင္းကလဲ ကြာ မလုပ္ ေကာင္း တဲ ့ကိစၥ ေတြ ကို ဘာလို ့သြားလုပ္ေနရတာလဲ။ တိရစၦာန္ ပဲ သူ ့သဘာ၀ အေလ်ာက္ ၿဖစ္တာ မင္းနားလည္ ေပးရမွာေပါ့ ။

ကြ်န္ေတာ္ ကလည္း ၿပန္လည္ ေခ်ပသည္။ ကုိယ္သိပ္ခ်စ္ေသာ ေႀကာင္မေလးကို လမး္ေဘးမွ ေႀကာင္စုတ္ တစ္ေကာင္နဲ ့ေတာ့ မေလ်ာ္မကန္ မၿဖစ္ေစခ်င္။ ယခု လည္း ဒင္း တုိ ့ကို သဘာ၀ အတုိင္းပဲ လြတ္ေပးထားခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ဒီေတာ့ ၿဖိဳးေအာင္ကလည္း ေႀကာင္ ကိစၥ ကို စိတ္၀င္စား လာသည္။ သူ ပါ အိမ္ကို လိုက္ႀကည့္မည္ ဟု ဆုိေလသည္။ လက္ဖက္ရည္ဖုိး က်သင့္ေငြ ရွင္းၿပီးေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ကို ခ်ီတက္ႀကေလသည္။

အိမ္ခန္းတံခါးကို မဖြင့္ ခင္ အခန္းထဲမွ အေၿခအနကို သိေစရန္ နည္းနည္းေတာ့ အကဲခတ္လိုက္မိသည္။ အခန္းထဲမွ ဘာအသံမွ မႀကားရေပ။ ဒင္းတုိ ့ႏွစ္ေကာင္ေတာ့ ကိစၥ ၿပီးလုိ ့အိပ္မ်ားေနႀကတာလား၊။

တံခါးကို အသာအယာ ဖြင့္လုိက္ေသာ္လည္း အထဲမွ ဘာ မွ မထူးၿခား ။ ထုိ ့ေႀကာင့္ ဆုိဖာ ေအာက္သို ့ႀကည့္လုိက္ေသာအခါ အိမ္ေရွ ့အိမ္မွ အေမႊးပြ ေႀကာင္ထီးႀကီးသည္ မ်က္လံုးႀကီး ၿပဴးလ်က္ ေႀကာက္လန္ ့တႀကား ႀကည့္ေနေလသည္။ မိၿဖဴကို ေတာ့ ရွာလုိ ့မေတြ ့။

ထုိ ့ေႀကာင့္ ေနာက္ေဖး မီးဖုိ ေခ်ာင္သို ့၀င္ကာ ရွာလုိက္ေသာအခါ ၀ရံတာေပၚတြင္ အၿပင္သို ့ေငးေနေသာ္ မိၿဖဴကိုေတြ ့ရ၏ ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အဆုိပါ ေႀကာင္ထီးႀကီးကို နားမလည္ ႏုိင္စြာၿဖင့္္ ဆုိဖာေအာက္မွ ဆဲြထုတ္လုိက္ေသာအခါ သူငယ္ခ်င္း ၿဖိဳးေအာင္က အလန္ ့တႀကား ထ. ေအာ္သည္။

ေဟာ့ေကာင္ မင္း ေခၚလာတာ ဒီ ေကာင္ႀကီးလား .

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေအးေလ ဟုတ္တယ္ေလကြာ. ဟို အိ္မ္ေရွ ့က ေလ။

ထုိစဥ္ သူက အေႀကင္းမဲ့ တဟား ဟား ရီေလသည္။ မင္းကလဲကြာ ကုိယ္ေခၚလာတဲ့ ေႀကာင္ ကို ေသခ်ာ မွ မသိတာ။ အဲဒီ အိမ္က ေႀကာင္ က . သင္းကြပ္ ထားတာကြ ဟုေၿပာေလသည္။

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အလန္ ့တႀကား . ဟင္ .. ဟူ ၍ သာ ၿပန္ေၿပာႏုိ္င္ေတာ့သည။္ ဒါဆို .ဒါဆုိ..ေႀကာင္ ဂ်ီပုန္း ႀကီးေပါ့ ။ ဟာကြာ.ေတာက္ .ငါ ကေတာ့ အဟုတ္ႀကီးမွတ္လုိ ့.. ကြ်န္ေတာ္ ၏ စိတ္အလိုမက် သံကို ၿဖိဳးေအာင္က ေတာ္ေတာ္ သေဘာက် ေနပံုရသည္။

သဘာ၀ ဟာ သဘာ၀ ပါ

ထုိ ့ေနာက္ သူက ဆက္လက္ၿပီး . မင္းနဲ ့ကြာ ေႀကာင္ ခ်စ္တာလည္း ခ်စ္တာေပါ့။ သူတုိ ့သဘာ၀ ကိုေတာ့ မတားဆီးေကာင္းပါဘူး..မင္း ၀ဋ္လည္တတ္တယ္ေနာ္. ဟုဆုိ၏ ။

၀ဋ္ လည္ တတ္ သည္ တဲ့လား။ ငါ က ေစတနာ နဲ ့ပါကြာ ။ လမး္ေဘး က ဆုိေတာ့ ေရာဂါ ဘယ ေတြ ဘာေတြ လည္း ကင္းမွာ မဟုတ္ဘူးေလ ။ ဒါေႀကာင့္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ သည္ အမွတ္တမဲ ့. ေႀကာင္စားခြက္ ကို လွမ္း ႀကည့္လုိက္သည္။ ေကြ်းထားေသာ အစာ မ်ားကို မိၿဖဴ လံုး၀ မစား တာေသခ်ာသြားၿပီ ။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လညး္ ေတာ္ေတာ္ သနားသြားသည္။ ၿဖိဳးေအာင္ၿပန္သြားေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္သည္ မိၿဖဴကို တခ်က္ႀကည့္လုိက္မိသည္။ အခန္းေထာင့္တြင္ ေခြေခြေလး ။

ကဲပါေလ . ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ေလ်ာ့ လုိက္ပါတယ္။ ထုိ အထီးမပီသေသာ ေႀကာင္ႀကီးကို ၿပန္ပို ့ၿပီးေသာအခါ မိၿဖဴကို ကြ်န္ေတာ္ ခ်ီေပြ ့ၿပီး အိမ္ေရွ ့ထုတ္လာသည္။ ထုိသို ့ခ်ီေပြ ့စဥ္ သူ၏ ခႏၶာကုိယ္ သည္ သိသိသာသာ ပိန္ သြားသည္ ဟု ခံစားမိပါသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ အိမ္ေရွ ့တံခါးမႀကီးကို ဖြင့္ေပးလုိက္မိပါသည္။

အစ ပိုင္းတြင္ မိၿဖဴသည္ အိမ္အၿပင္သို ့မထြက္ေသးပဲ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ ၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ႀကည့္လုိက္ အိမ္အၿပင္ကို ႀကည့္လုိက္ ၿဖစ္ေနသည္။ တေအာင့္မွ် ႀကာေသာ္အခါ အႏွီ စုတ္ဖြား ေကာင္ႀကီးက ဖုိ သံ ေပး သၿဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿမဴးထူးစြာ အၿမီး ကေလး ႏွံ ့ၿပီး ေၿပးထြက္သြားပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ကလည္း ဒါမ်ိဳးကို ယခင္ ကစိတ္၀င္တစား မႀကည့္ဖူးေသာ္လည္း ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္ရေသာ ေႀကာင္မေလး ၿဖစ္ေန ၍ မည္သို ့ရွိအံ့ ဟူေသာ အေတြးၿဖင့္ စပ္စု ႀကည့္မိ၏။

ေႀကာင္ထီးႏွင့္ ေႀကာင္မ သည္ ဆယ္ေပ ေလာက္ အကြာတြင္ တစ္ေကာင္ကို တစ္ေကာင္ ရန္ ေစာင္ ေနသေယာင္ ၿပဳေန၏။ ပါးစပ္ မွလည္း သခင္ ႏွင့္ ေတြ ့စဥ္ကလုိ ေညာင္ေညာင္ ဟု မေအာ္ေတာ့ပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ ငို သံ လုိလုိ ၊ အၿခားသတၱ၀ါ တစ္ေကာင္ လုိလုိ အသံတစ္မ်ိဳး ေ၀ါင္း..ေ၀ါင္ ဟု အသံရွည္ဆြဲ ကာ ေအာ္ၿမည္ ေလ၏။ ထုိ ့ေနာက္ ေႀကာင္ထီးသည္ အနား ကပ္ေသာ္လည္း ေႀကာင္မ က အကပ္ မခံပဲ ၿပန္ကုိက္ေလသည္။

အတန္ႀကာေသာ္ ေအာ္ၿမည္သံမ်ား ေပ်ာက္သြားေလ၏ ။ မိၿဖဴသည္ အိမ္ေထာင့္ နားရွိ တရုတ္စကားပင္ေၿခရင္းသို ့ေၿပးသြားေလသည္။ ဆြတ္ဆြတ္ၿဖဴ ၿပီး ပင္လံုးေမႊးႀကိဳင္ တရုတ္စကးပန္းမ်ားသည္ အစီအရီ ဖူးပြင့္ေနႀကသည္။ ပန္းတခ်ိဳ ့လညး္ ေၿမမွာ ပ့်ံႀကဲေန၏ ။ အပင္နားသုိ ့မေရာက္မိကပင္ ပန္းရနံ ့တုိ ့က ေလညာ ရပ္ဆီသုိ ့ေမြးပ်ံေနသည္။ ေႀကာင္မေလး ၏ ခႏၶာကိုယ္က အၿဖဴေရာင္ တရုတ္စကားပြင့္ တုိ ့ကလည္း ဆြတ္ဆြတ္ၿဖဴေနသၿဖင့္ လြန္စြာ ပနံရလုိက္ဖက္ညီေလသည္။

ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မိၿဖဴသည္ စိတ္ကူးေကာင္းေကာင္းၿဖင့္ ထုိ တရုတ္စကားပန္း ပင္ဆီသို ့မ်ား ခ်စ္ရည္လူးဖုိ ့တမင္သြားေလေရာ ့သလား ဟု ထင္မိပါသည္။

သူမ ၏ ေႀကာင္ထီးကလည္း အေနာက္မွ ထပ္ႀကပ္မခြာလုိ္က္ေလ၏ ။ မိၿဖဴကလည္း အပင္ကို ပတ္ ၍ ေၿပးေလ၏ ။ ၄င္းတုိ ့ႏွစ္ေကာင္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္စိ ထဲတြင္ ၿမန္မာရုပ္ရွင္မ်ား ထဲက မင္းသားမင္းသမီးမ်ား ၏ ခ်စ္ခန္းႀကိဳက္ခန္း တြင္ ပန္းၿခံထဲတြင္ ေၿပးလႊားေနသေယာင္ ဟု ပင္ခံစားမိပါသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ အဆိုပါ ေႀကာင္နက္ေလးက မိၿဖဴ၏ လည္ဂုတ္ကို မိမိရရ ခဲ ထားလုိက္သည္။ သူမ ကလည္း ရုန္းကန္ၿခင္းမၿပဳေခ်။

ေအာ္.. သူ တုိ ့ႀကည္ႏူးေနႀကပါလားဟု ၿပန္လည္ ၍ အသိ၀င္လာခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ သည္ ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္ကို ရပ္ႀကည့္ေနရာမွ အိမ္ထဲသုိ ့ၿပန္၀င္လုိက္သည္။ အိမ္ထဲသို ့ေရာက္ေသာ္ လုပ္စရာ ရွိသည့္ အိမ္မွူ ့ကိစၥ မ်ားကို လုပ္ေနရင္း မိၿဖဴ တု ိ့ကို တဖန္ ၿပန္လည္ ၍ သတိရမိ၏ ။ ဒင္းတုိ ့ဘာမ်ား လုပ္ေနႀကပါလိမ့္ ဟူေသာ စပ္စု စိတ္မ်ားၿပင္းထန္လာသၿဖင့္ ၿပတင္ေပါက္မွ ေခ်ာင္းႀကည့္လုိက္ေသာအခါ .

ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္လည္း အိမ္ေရွ ့တြင္ ရပ္ထားေသာ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္သည့္ Landcruiser ဟုေခၚသည့္ ကားအေကာင္းစားႀကီး၏ ေခါင္မိုး ေပၚသို ့ေရာက္ေနႀကသည္။ ေအာ္.. ဒီေႀကာင္ေတြ . ေတာ္ေတာ္အေကာင္း ႀကိဳက္ပါလား။ လုပ္စရာ ေနရာရွားလို ့ သိန္းေထာင္ခ်ီတန္တဲ့ ကားေပၚကိုမွ တက္လုပ္စရာလား.။ ၿပသနာရွာေနၿပီ ကားေပၚမွာ ေႀကာင္လက္သည္းရာ ေတြ ၿခစ္မိရင္ ငါ့ တာ၀န္ ၿဖစ္ေနအံုးမယ္။

ထြက္ၿပီးေတာ့ ေမာင္းထုတ္လုိက္ရင္ေကာင္းမလား ။ အို . ဒါလည္းမၿဖစ္ေသးပါဘူး။ ၿဖိဳးေအာင္က ေၿပာဖူးတယ္..၀ဋ္လုိက္တတ္တယ္တဲ ့။
ဟုတ္ပါသည္။ တိရစၦာန္တုိ ့မည္သည္ အိပ္ စား ကာမ ဟူဆုိသည့္ တာ၀န္ သံုးရပ္တြင္ ေနာက္ဆံုးတာ၀န္ ကိုေက်ၿပြန္စြာထမး္ေဆာင္ေနႀကပါသည္။ (နားႏွင့္မနာ ဖ၀ါးႏွင့္ နာ .ေပးပါရန္ ) ဤေလာကတြင္ ဖိုသတၱ၀ါတုိ ့သည္ မ သတၱ၀ါ တုိ ့ကို ေတြ ့ၿမင္သည့္အခါ ၿပဳမူ ႀကသည့္အတုိင္း ၿပည့္ၿပည့္စံုစုံႀကီး ၿပဳမူေနေလ၏။

ထုုိ ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ သည္ လည္း စိတ္ႏွလံုးဒံုးဒံုးခ်ကာ အိမ္ထဲသို ့ၿပန္၀င္ကာ ပလက္ကုလားထုိင္ေပၚတြင္ ေတြ ့ရာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ကို ဖတ္ေနလုိက္ပါေတာ့သည္။

မုန္းပင္ ပ်ိဳး မိေသာ ေခြးတစ္ေကာင္

ထုိစဥ္ အူး…အူး..ဟူေသာ ဆဲြငင္သံၿဖင့္ လမ္းထိပ္နား ဆီမွ ေခြးအူသံ ကို သဲ့သဲ့မွ် ႀကားမိပါသည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ငယ္စဥ္က ေခြးကိုက္ ခံ ရဖူးသည္ကို ၿပန္လည္ ၍ သတိရမိပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္စဥ္ က ဒုတိယတန္း ေက်ာင္းသား အရြယ္ ။ က်ဴရွင္သို ့သြားစဥ္ လမ္းထဲတြင္ အိမ္တအိမ္မွ ေမြးထားေသာ အိမ္ေမြးေခြး တစ္ေကာင္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ ကို ထြက္ကိုက္ဖူးပါသည္။

ထုိေခြးသည္ တၿခားမည္သည့္ လူ ကိုမွ် မကုိက္ပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို သာ ကိုက္သၿဖင့္ ေခြးရွင္ မ်ားကလည္း အံ့ႀသေနႀကသည္။ ဒီ ကေလး ကံ နိမ့္ လုိ ့ေခြးကိုက္ခံရတာ ဟု လည္း တီးတုိးေၿပာေနႀကသည္။

ေခြးရွင္မ်ားႏွင့္ လည္း တလမ္းထဲေန မ်က္ႏွာသိမ်ား ၿဖစ္ေနသၿဖင့္ အိမ္ထဲသို ့ေခၚကာ ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္ေပးမည္ဟု ဆုိေလသည္။

အဲဒီမွာ စေတြ ့ေတာ့တာပါပဲ။

အိမ္ရွင္၏ သမီးမ်ား ။ တူမမ်ား။ အိမ္တြင္ ခုိင္းေစေသာ မိန္းမငယ္ေလးမ်ား ကပါ ကြ်န္ေတာ့္ တင္ပါးမွ ေခြးကိုက္ဒဏ္ရာကို စိတ္၀င္စားေနႀကသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အသက္အားၿဖင့္ ဆယ္ႏွစ္ခန္ ့ရွိၿပီၿဖစ္ ၍ တစိမ္းမိန္းကေလးမ်ား ေရွ ့တြင္ မိမိ၏ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ၿပရန္ ၀န္ေလးေနမိသည္။ ထုိ အန္တီႀကီးကလည္း အရက္ပံ် ပုလင္းကို ဖြင့္ကာ အသင့္ေစာင့္ေနေလ၏။

ေဟာ့ ကေလး. ခြ်တ္ေလ ေဘာင္းဘီ ။ ဒီမွာ ေဆးထည့္ရမယ္။ ဒါမွ ေရာဂါ ပိုးမ၀င္မွာေပါ့ ။

ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့.

ကြ်န္ေတာ္သည္ မရဲတရဲႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို တၿဖည္းၿဖည္း ခြ်တ္ေပးလုိက္ရ၏ ။ ထုိစဥ္ အသက္ ၆ ႏွစ္ခန္ ့သာရွိမည့္ အိမ္ရွင္၏ အငယ္ဆံုး သမီးေလးက အေရွ ့တည့္တည့္မွေန ၍ .. ဟာ..အႀကီး…ႀကီး ပဲ ေနာ္……ဟူ ၍ က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ေလ၏။

ေအာ္…ဒီေကာင္မေလး ႏွယ္ ဒဏ္ရာက အေနာက္ဖက္ တင္ပါး မွာ.ေနာ.္….ငါ့ အေရွ ့တည့္တည့္ က….ဘာ ကို ႀကည့္ၿပီး.ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္ ေနတာလဲမသိပါဘူး

အရက္ပ်ံသည္ လြန္စြာ စပ္ ၍ ဒဏ္ရာ သည္ အနည္းငယ္ နက္ သည္ဟု ဆုိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ တခ်က္တြန္ ့လုိက္တုိင္း ၀ုိင္းအံု ၍ ႀကည့္ေနေသာ မိန္းမငယ္ေလးမ်ားကလည္း တခြီးခြီးႏွင့္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာ ႀကေလေတာ့သည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ အသားနာသည့္ ဒဏ္ ႏွင့္ အရွက္ကဲြ သည့္ ဒဏ္ ႏွစ္ခု စလံုးကို ေရာၿပြမ္း ၿပီးခံစား လုိက္ရေလသည္။

ဤမွ်မက . အေဖ ကလည္း ေခြးရူးေရာဂါ ကာကြယ္သည့္အေနၿဖင့္ ေဆးထုိးရန္သင့္ မသင့္ ဆရာ၀န္ ဆီသုိ ့ေခၚေဆာင္သြားပါသည္။ ဆရာ၀န္က ေခြးရူး ကာကြယ္ေဆးထုိးရန္မလုိေႀကာင္း ။ ကိုက္သည့္ေခြးမွာ အိမ္ေမြးေခြး ၿဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ခ် လုိ ့ရႏုိင္ေႀကာင္း။ သုိ ့ေသာ္ ေမးခုိင္ ကာကြယ္ေဆး အၿဖစ္ ေဆးတစ္လံုးေတာ့ ထုိးရန္လုိေႀကာင္း ဆုိၿပီး ေဆးတစ္ႀကိမ္ ထုိးလုိက္ရပါသည္။

ထုိအခ်ိန္မွ စတင္ ၍ ႏုနယ္ ငယ္ရြယ္ေသာကြ်န္ေတာ္ ၏ ရင္ထဲတြင္ မိမိအား အသားနာေအာင္ ၊ အရွက္ကဲြေအာင္ ကိုက္သည့္ ေခြး ဟူ ၍ အမုန္းႀကီး မုန္းမိပါေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေခြး ကို မုန္းေလာက္ ေႀကာင္ ကိုေတာ့ ခ်စ္မိသည္ မွာ ထူးဆန္းပါသည္။

တခ်ိဳ ့က ေခြး သည္ သစၥာ ရွိသည္။ ေႀကာင္ ဟူသည္ကား သစၥာ မရွိ ။ ေကာင္းလွ်င္ ေန ၍ မေကာင္းလွ်င္ သခင္ကို စြန္ ့ခြာ သြားတတ္ႀကသည္ဟု ဆုိပါသည္။

သုိ ့ဆုိလွ်င္ တစ္ခု ေလာက္ေတာ့ ေမး ခ်င္ပါသည္။ အသိဥာဏ္ ရွိေသာ ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့လူသားမ်ား သည္ပင္ သာ သည့္ ေနရာ ႏွင့္ ဆင္းရဲနိမ့္က် သည့္ ေနရာ ႏွစ္ခု ယွဥ္လာပါလွ်င္ မည္သို ့ေရြးခ်ယ္မည္နည္း။

မိမိ အိမ္တြင္ ဟင္း မေကာင္းလွ်င္ . အၿပင္ထြက္ကာ ထမင္းဆုိင္ သုိ ့သြားစားႀကသည္မွာ လူအမ်ားစု ပင္ၿဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံ ေခြ်တာလုိ ၍ အတင္းႀကိတ္မွိတ္ၿပီး စား လွ်င္ေတာင္မွ ေရရွည္တြင္ေတာ့ မလြယ္ေပ။

ေႀကာင္ ဟူ သည့္ သတၱ၀ါ မ်ားသည္လည္း အေသြးအသားႏွင့္ တည္ေဆာက္ထားသၿဖင့္ အေကာင္းႀကိဳက္ မွာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ့္ အေတြ ့အႀကံဳ အရ သစၥာ မရွိေသာ ေႀကာင္ ဟူ ၍ လံုး၀ မေတြ ့ဖူးပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေမြး ခဲ့ေသာ ေႀကာင္မ်ားသည္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ အေပၚတြင္ အသိဥာဏ္ ရွိေသာ လူသား မ်ားထက္ပင္ သစၥာ ရွိႀကပါသည္။

ထုိ ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေႀကာင္ မ်ားကို ခ်စ္ပါသည္။

ေတာ္သလင္း တပ္သားမ်ား

ပုလက္ကုလားထုိင္ေပၚတြင္ စဥ္းစား ခန္းခ်ဲ ့စဥ္ လမ္းထိပ္မွ ေခြးအူသံမ်ားသည္လည္း ပို ၍က်ယ္ေလာင္ နီးကပ္လာပါသည္။

ေသခ်ာပါသည္။ ေခြးေတြ လမး္ထဲသို ့အုပ္စုလုိက္ ၀င္လာႀကၿပီ ။ ေအာ္.. ေတာ္သလင္း လ ဆုိေတာ့လည္း ဒင္းတုိ ့ရဲ ့လ ပဲေပါ့ေလ။

ထုိစဥ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ မိၿဖဴကို ဖ်တ္ခနဲ သတိရလုိက္ပါသည္။ ခါတုိင္း ေခြး ေတြ အူ လွ်င္ သူသည္ ကြ်န္ေတာ့္နားသို ့တုိးကပ္လာေလ့ရွိပါသည္။ ကြွ်န္ေတာ္ကလည္း အလုိက္တသိ ေထြးေပြ ့ထားေပးရပါသည္။

ယခုေတာ့ သူ က အိမ္အၿပင္သို ့ေရာက္ေနေခ်ၿပီ ။ လမး္ေပၚမွာ ေခြးေတြကအမ်ားႀကီး ။ မိၿဖဴက လမး္ေပၚမွာ။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ထုိင္ေနရာမွ တံခါးဆီသို ့လ်င္ၿမန္ေသာ အဟုန္ ၿဖင့္ အေရာက္သြားၿပီး တံခါးကို ကမန္းကတမး္ ဖြင့္လုိက္မိသည္ ။ ၿမင္လုိက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းသည္ ရင္ထဲတြင္ စုိးရိမ္ထားသည့္အတုိင္းပင္ အတိအက်။

ၿမင္လုိက္ရသည္က ။ ေခြးတအုပ္ ႏွင့္ ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္ ရင္ဆုိင္ ေသာတုိက္ပဲြ တစ္ခု အသြင္။

ေခြးအုပ္ႀကီးတြင္ စုစုေပါင္း ငါး ေကာင္ခန္ ့ရွိေပသည္။ ထုိအထဲတြင္ ေခြးသမင္ ဟုေခၚေသာ အလြန္ထြားႀကိဳင္းသည့္ အုန္းခံြေရာင္ ေခြးႀကီးက ေႀကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးပင္။ ပါးစပ္ႀကီးမ်ား ၿဖဲၿပီ ဂီးဂီး ဟု မာန္ဖီ ကာ လွ်င္ၿမန္ေသာအဟုန္ၿဖင့္ ခ်ီတက္လာႀကသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေခြး ေႀကာက္ေသာသူ ၿဖစ္သည့္ အတြက္ ဤ ေခြးအုပ္ကိုေတာ့ ထြက္ၿပီး ရင္ဆုိင္ရန္ မ၀ံ့ေခ်။ ကြ်န္ေတာ္ အေ၀းမွ လွမ္းပစ္ ေသာ ဂဲ လံုးမ်ားကလည္း အဆုိပါ ေတာ္သလင္း အုပ္စုႀကီးကို ထိေရာက္စြာ မဟန္ ့တားႏုိင္ေခ်။

မိၿဖဴႏွင့္ စုတ္ဖြားတုိ ့လည္း ေဆာက္တည္ရာမရ ၿဖစ္ႀကကုန္၏။ ဘယ္ဆီသို ့ေၿပးလုိ ့ေၿပးရမွန္းမသိ ။ ထုိ ့ေႀကာင္ မိၿဖဴက အရင္ဆံုး တရုတ္စကားပင္ ႀကီးဆီသုိ ့ေၿပး၏ ။ စုတ္ဖြားကလည္း ေနာက္က လုိ္က္၏။ ေခြးတေကာင္ ကလည္း သူတုိ ့ႏွစ္ေကာင္ေနာက္သို ့ေၿပးဟပ္၏။ တဖန္ ေႀကာင္ ႏွစ္ေကာင္ က ရပ္ထားေသာ ေမာ္ေတာ္ကား ေအာက္သို ့၀င္ေၿပး၏ ။ ေခြး မ်ားကလည္း ပတ္ခ်ာလည္ လွည့္ကာ လုိက္ေလ၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္ မိၿဖဴသည္ ကားဘီး နားမွ ခုိကာ ကြ်န္ေတာ္ ဖြင့္ထားေသာ တံခါး ဆီသို ့တန္းတန္းမတ္မတ္ေၿပး၀င္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အလုိက္သင့္ တံခါးကို ဖြင့္ေပးထားလုိက္သည္။ ပါးစပ္ကလည္း မိၿဖဴ ေရ.. ဒီကိုလာ..လာ.. ဟု က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနမိသည္။

သို ့ေသာ္ မိၿဖဴသည္ အိမ္ေပါက္၀ ဆီသို ့အေရာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ကို တခ်က္မွ် လွမး္ႀကည့္သည္။ ထုိ ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၿမင္ေသာ္ သူ၏ ေၿခလွမး္မ်ားကို တုန္ ့ခနဲ ရပ္ၿပီး ေနာက္သို ့တဖန္ၿပန္လွည့္သြားသည္။ သူ ၏ စိတ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ အရင္က အိမ္ထဲ ပိတ္ေလွာင္ထားသည္ ကို ေႀကာက္ရြံ ့ ၍ လားေတာ့ မေၿပာတတ္။ သုိ ့နည္းမဟုတ္ . သူ၏ ေနာက္မွ ကပ္လုိက္လာေသာ သူမ ၏ ေႀကာင္ထီး စုတ္ဖြားေကာင္ကုိ ကြ်န္ေတာ္က ရုိက္ထုတ္မည္ စိုး ၍ လား မည္သို ့ၿဖစ္သည္ မေၿပာတတ္။ မိၿဖဴသည္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပင္ ေနာက္လွည့္ကာ ေၿပးမိေၿပးရာ ေၿပးေလသည္။ သူမ ၏ ဦးတည္ရပ္ က ေမာ္ေတာ္ကားလမ္း မေပၚကိုၿဖစ္သည္။

ထုိစဥ္ ကားေအာက္ကို ငံု ့ကာ ရွာေနႀကေသာ ေခြး အုပ္ ကလည္း မိၿဖဴတုိ ့ကို ၿမင္သြားသၿဖင့္ ၄င္းတုိ ့အေနာက္သို ့သဲႀကီးမဲႀကီး လုိက္ေလ၏။ ေႀကာင္မေလးသည္ ကတၱရာလမ္းမေပၚသို ့လ်င္ၿမန္စြာ ေၿပးၿပီးတဖက္ကမး္ဆီသို ့ကူရန္ႀကိဳးစားေနသည္။

ထုိစဥ္ ေႏွးေကြးစြာ ေမာင္းလာေသာ ဘတ္စ ကား ႀကီးကို အလုအယက္ ေက်ာ္တက္ လုိက္ေသာ ဟုိင္းလစ္ ကား ေလးသည္ လ်င္ၿမန္ေသာအရွိန္ ၿဖင့္ မိၿဖဴ၏ ေခါင္းကို ပိၿပားစြာနင္းေခ် လုိက္သည္။

ဂြန္ ့ ဟု ေအာ္ သံ တခ်က္ သာ ႀကားလုိက္ရသည္။ ေသြးတုိ ့သည္ လမ္းေပၚတြင္ ရဲ ခနဲ ၿဖစ္သြားသည္။

ကြ်န္ေတာ့္ ၏ ရင္ေခါင္းထဲမွ ဟာ…. ဟူေသာ စကားတစ္လံုးသာလွ်င္ ထြက္လာသည္။

မိၿဖဴသည္ ထုိေနရာတြင္သာ ပဲြခ်င္းၿပီး ဇီ၀ိန္ေႀကြရွာေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သည္ ထုိအခိုက္ ကမၻာႀကီး ေခတၱမွ် ရပ္တန္ ့သြားသည္ ဟု ပင္ ထင္မိပါသည္။ အၿဖစ္အပ်က္တုိ ့ကုိလည္း တုန္လွဳပ္ အံ့ႀသစြာ ေငးႀကည့္ေနမိပါသည္။ ထုိအခိုက္ မည္သည့္အသံကိုမွ လည္း မႀကား ၊ မည္သူ ့ကိုမွလည္းမၿမင္ေတာ့ေပ။

ေႀကာင္တစ္ေကာင္ကို တက္ႀကိတ္သြားေသာ ကား သမားကလည္း သိပင္ သိလုိက္မည္ မထင္။ အရာရာသည္ လွ်ပ္ၿပက္သလုိ ၿမန္ဆန္စြာ ၿဖစ္ပ်က္ေနသည္။

သို ့ေသာ္ မၿပီးဆံုးေသးေသာ တုိက္ပဲြကို ဆက္လက္ ဆင္ႏဲြ ေနသူကား ေႀကာင္သတၱိခဲ ေလး စုတ္ဖြားပင္ၿဖစ္သည။္ စုတ္ဖြားသည္လည္း မိၿဖဴ ကားတုိက္ခံရသည္ကိုၿမင္လုိက္ကတည္းက ေရွ ့သို ့ဆက္လက္မေၿပးေတာ့ပဲ ေခြးအုပ္ကို ရပ္ေစာင့္ ကာ ခုခံ ေလသည္။ အမွန္ဆိုလွ်င္ သူ ေၿပး လွ်င္ လြတ္ႏုိင္ေသာ အေနအထား ရွိ၏ ။ သို ့ေသာ္ အဘယ္ေႀကာင့္ ဆက္လက္ မေၿပးေတာ့သည္ကို ေတာ့ စဥ္းစား ၍ မရေအာင္ ပင္ ရွိေနေသးသည္။ ထုိ ေႀကာင္ေလး ၏ ကံႀကမာ ဆုိး ေသမင္း မ်ားကလည္း နီးသထက္ နီးလာၿပီ ။ လွ်ာမ်ားကို ထုတ္ကာ အစိမ္းလုိက္ ၀ါး စားေတာ့မတတ္ ၿဖစ္ေနေသာ ေခြးအုပ္ ႀကီး သည္ ေနာက္ဆံုး ေႀကာင္ေလးကို ၀ုိင္းလုိ္က္ႀကသည္။ ၿပီးေနာက္ ေခြးညိဳႀကီးက ေႀကာင္၏ ေခါင္းကို ခဲသည္။ က်န္ေခြးမ်ားကမူ ေၿခေထာက္ကို ဆဲြသူက ၊ ဗုိက္ကို ၿဖတ္ကိုက္သူက ကိုက္ၿဖင့္ တကယ့္ကို ေတာနက္ထဲက သားရဲတိရစၦာန္တုိ ့၏ စရုိက္အတုိင္းပင္။ ကြ်န္ေတာ္ သည္ ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ ေၿပးထြက္ကာ အဆုိပါ ေခြးအုပ္ကို ေၿခေထာက္ၿဖင့္ ေၿပးကန္ လုိက္မည္ဟု စဥ္းစား ေသးသည္။ သို ့ေသာ္ အဆုိပါ အၿဖစ္အပ်က္ တုိ ့ကို အလံုးစံုၿမင္ေနေသာ အိမ္နားမွ ဦးေလးႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ ပခံုးကို ကိုင္ကာ အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟု အတင္းတားထားသၿဖင့္ ရင္နာနာ ၿဖင့္သာ ႀကည့္ေနလုိက္ရသည္။

ထုိဦးေလးႀကီးကဆုိသည္။ ေခြး ႏွင့္ ေႀကာင္ ဆုိတာကလညး္ ကမၻာ့ရန္ပါပဲ ။ စရုိက္ဆုိးေသာ လမ္းေဘးေခြးမ်ားက ေႀကာင္ မ်ားကို အသက္အႏၱရယ္ အထိရန္ရွာတတ္ႀကသည္ မွာ သဘာ၀ ပင္ ၿဖစ္သည္။ ပံုမွန္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေႀကာင္မ်ားက လ်င္ၿမန္စြာ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ႏုိင္ေသာ္လည္း ၊ မိတ္လုိက္ခ်ိန္ . မ စိတ္မြန္ ေနလွ်င္ေတာ့ ေခြးတုိ ့၏ ရန္ရွာမွဳ ့ကို ခံရတတ္ေပသည္။

စက္ဆုတ္ဖြယ္ရာ ၿမင္ကြင္းႀကီးတြင္ ေခြးအုပ္ႀကီးက ေတာေခြးမ်ားပမာ ေႀကာင္တစ္ေကာင္ကို တစ စီ ကုိက္ဖဲ့ ကာ အပုိင္းပုိင္းၿဖစ္ေအာင္ ကိုက္ၿဖတ္လုိက္ႀကသည္။ ၄င္းတုိ ့စိတ္ေက်နပ္မွ အူး…..အုူး.. ဟူ ၍ အသံရွည္ႀကီးၿဖင့္ ေအာင္ပဲြခံကာ တေပ်ာ္တပါးႀကီး ၿပန္ထြက္သြားႀကေလသည္။ ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္ ကေတာ့ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ၿဖင့္ ဇိ၀ိန္ေႀကြ ရွာေလၿပီ ။

မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ႏွဳတ္ဆက္ သူ

ကြ်န္ေတာ္သည စိတ္မခ်မ္းေၿမ ့စြာ ၿဖင့္ ေပါက္တူးတစ္လက္ကို ကုိင္ကာ ေႀကာင္ေသ ႏွစ္ခုကို ေၿမၿမဳပ္ သၿဂၤဳိလၤ ရန္ လမ္းထိပ္ဆီသို ့ထြက္လာခဲ့သည္။ ဂြ်တ္ဂြ်တ္အိတ္ထဲက ေႀကာင္ေသ ႏွစ္ခုသည္ ပင္ကုိယ္ရုပ္ ပင္ခဲြၿခား ၍ မရေအာင္ၿဖစ္ေလသည္။

ေအာ္.. နံနက္တုန္းက လြန္စြာလွပၿပီး ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ကြ်န္ေတာ္ ၏ မိၿဖဴေလးသည္ ယခု အခ်ိန္တြင္ ၿမင္မေကာငး္ေအာင္ပင္ ရွိေလသည။္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ယုိင္နဲ ့ေသာ ေၿခလွမ္း တုိ ့ၿဖင့္ လမ္းထိပ္ ရွိ ေၿမကြက္လပ္သို ့ေရာက္ရွိေလၿပီ ။ ေၿမႀကီးကို တခ်က္ ေပါက္လိုက္တုိင္းလည္း ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲက ႏွလံုးသားကုိ တခ်က္ေပါက္လုိက္သည့္အလား ခံစားရပါသည္။ လက္တစ္ေတာင္ အနက္ ေလာက္ ရွိေသာအခါ ေရွးဦးစြာ တစစီ ၿဖစ္ေနေသာ ေႀကာင္ စုတ္ဖြား ေလးကို အရင္ထည့္လုိက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ ရဲ ့မိၿဖဴေလး။

ေခါင္းတခုလံုးေႀကမြ သြားေသာ္လည္း သူ ၏ ခႏၶာကုိယ္ကေတာ့ ၿဖဴလြလြ အေမြးပြမ်ားႏွင့္ ေႏြးေထြးေနဆဲ ဟု ခံစားရပါသည္။ တခ်ိန္တုန္းက ယုယစြာ ပြတ္သပ္ ခဲ့ဖူးေသာ ၊ နမး္ရိွုက္ဖူးေသာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့အခ်စ္္ဆံုး ေႀကာင္မေလး ။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ ဆီကိုသာ ေၿပး၀င္ခဲ့ရင္ ဒီလို အၿဖစ္ဆုိး ေတြ ၿဖစ္မွာမဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဟုိ ယခင္ရက္ေတြက ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ရုိက္ႏွက္ မိသည္တုိ ့ကုိ အထင္လဲြေရာ့ေလေတာ့ သလား ။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေၿမၿမဴပ္ၿခင္းကိစၥ ၿပီးေနာက္ အဆိုပါေၿမပံုေလးကို အတန္ႀကာေအာင္စုိက္ႀကည့္ေနလုိက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အသင့္ယူလာေသာ မိၿဖဴ စားေနက် ေႀကာင္စာခြက္ေလး ႏွင့္ သူ အၿမဲလုိလို ေဆာ့ကစားေလ့ရွိေသာ သားေရးေဘာလံုးေလး ကို ေၿမပံု အေပၚတြင္ တင္ေပးလိုက္မိသည္။

သြားေတာ့ မိၿဖဴ . သြားေတာ့ ။ ရင္ထဲတြင္ ဆို ့နစ္ ၿပီးတက္လာသည္။ ေၿမပံုကို ႀကည့္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္လံုးမ်ားသည္ အဘယ္ေႀကာင့္မွန္းမသိ ေ၀၀ါးမွဳန္ရီ လာပါသနည္း။ ေအာ္.. မ်က္ရည္ ဆုိတာ ဒါပါလား။

မိၿဖဴ ႏွင့္ စုတ္ဖြားေလးတုိ ့ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစသား

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေႀကာင္ႏွစ္ေကာင္ကို အတူတကြ ေၿမၿမဴပ္ ၿပီးေနာက္ အေတြးထဲတြင္ ၄င္းတို ့၏ အၿဖစ္အပ်က္မ်ား သည္ တေရးေရးၿပန္ေပၚလာပါေတာ့သည္။ သို ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ ႏုိင္သည့္အခ်က္က ေႀကာင္စုတ္ဖြား ေလးၿဖစ္သည္။ ႀကိဳးစား ၿပီး ရုန္းကန္ထြက္ေၿပးလွ်င္ ၊ အနီးရွိ သစ္ပင္ ေပၚသို ့တက္ေၿပးလွ်င္ လြတ္ေၿမာက္ဖြယ္ ရာရွိေသာ္လည္း မိၿဖဴ ကို ကားတုိက္လုိ္က္သည့္ အၿဖစ္အပ်က္ ၿမင္လုိက္ရသည္ႏွင့္ အဘယ္ေႀကာင့္ ထုိေနရာတြင္ပင္ ရပ္တန္ ့ၿပီး အေသခံ သြားရပါသနည္း ။ ဇာမဏီ ငွက္တုိ ့သည္ တစ္ေကာင္ေသပါက ေနာက္တစ္ေကာင္လည္း လုိ္က္ေသသည္ဟု ပံုၿပင္ ဒဏၰာရီ တြင္ေတာ့ႀကားဖူးပါ၏ ။ သုိ ့ေသာ္… ယခုေတာ့…..

ထုိစဥ္ မလွမ္းမကန္းမွ ထီေရာင္းေသာ ထီတြန္းလွည္းေလးက ၿဖတ္သြားသည္။ ထုိ ထီလွည္းေလးက ဖြင့္ထားေသာ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေလးကလည္း ေႀကာင္ကေလးႏွစ္ေကာင္ ၏ အၿဖစ္ကိုပို ၍ တသသ လြမ္းစရာပင္။

((ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း မင္း မရွိရင္ အသက္မရွင္ခ်င္ဘူး အခ်စ္ရယ္

မေန ့က ငါ ေသဆံုးသြားခဲ ့။ မင္းမရွိရင္ အသက္မရွင္ခ်င္ဘူး အခ်စ္ရယ္ မေန ့ကငါ ေသဆံုးသြားခဲ့

ရွင္သန္ၿခင္းရဲ ့အဓိပါယ္ ဘယ္မွာလုိက္လုိ ့ရွာမလဲ ႀကင္နာသူမင္းမရွိခဲ့ရင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း………))

ထုိညက ကြ်န္ေတာ္သည္ ေတာ္ရံုႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။ နားထဲတြင္ မိၿဖဴ ၏ ေအာ္သံေလးမ်ားကိုလည္း ႀကားေယာင္ေနမိသည္။ ကုတင္ေၿခရင္းတြင္လညး္ သူ အိပ္ခဲ့သည့္ အိပ္ယာ ေနရာေလးကလည္း ပံုစံမပ်က္ပင္။

ထုိ ့ေနာက္ အိပ္စက္ၿခင္းသို ့ေရာက္ၿပီး ထူးဆန္းစြာ အိပ္မက္ မက္ေလသည္။

အိ္မ္ေရွ ့တရုတ္စကားပင္ အကြယ္မွ ေႀကာင္ၿဖဴမေလး တစ္ေကာင္ သည္ ကြ်န္ေတာ့္ ဆီသို ့ေၿပး၀င္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ထုိ ေႀကာင္ၿဖဴမေလးကို ရင္းႏွီးသလုိလို ခံစားရမိသည္။ လွမ္းေခၚမည္ အၿပဳတြင္ သူသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို တခ်က္မွ် ႀကည့္ၿပီး အေနာက္သို ့ၿပန္ေၿပးကာ တရုတ္စကားပင္အကြယ္တြင္ ေပ်ာက္သြားေလသည္။

ထုိ ့ေနာက္ ထို အပင္အကြယ္ေလးမွ ဂါ၀န္အၿဖဴလြလြ ေလးႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ကေလးမေလးတစ္ေယာက္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီသို ့ေၿပးလာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အနားသို ့အေရာက္တြင္ထိုကေလးမ ေလးကိုေသခ်ာႀကည့္လုိက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမာ့္ႀကည့္ေနေသာ သူ၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ရင္းႏွီးေနသလိုလို ပင္။

ထို ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ကို ေသခ်ာစြာစုိက္ႀကည့္ၿပီး ေနာက္သို ့လွည့္ကာ တရုတ္စကားပင္ ႀကီးဆီသို ့ၿပန္ေၿပးေလသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လံုး၀ လွည့္ ပင္ မႀကည့္ေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ေ၀ဒနာတစ္ရပ္ခံစားလုိက္ရသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ႀကိဳးစား ေအာ္ေခၚေသာ္လည္း အာေခါင္ ထဲမွ မည္သည့္အသံမွ ထြက္မလာေခ်။ ေနာက္ဆံုး . အားကုန္ထုတ္ကာ … ပင္ပန္းႀကီးစြာ ေအာ္ေခၚလုိက္မိေလေတာ့သတည္း။။

… မိ ..မိ…..မိၿဖဴ……..မိၿဖဴ ေရ။။။

ၿပန္ေၿပာရင္ အလြမ္းၿဖစ္ေစ။

ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါအံုးမည္။

ေဇာ္ၿပည့္

ဤပို ့စ္ ကို www.roadtoarabian.blogspot.com တြင္ ရွူရန္။