ကဗ်ာပုလင္းငယ္ … က်မတြင္ပန္းႏုေရာင္ ကဗ်ာပုလင္း ငယ္ငယ္ေလး တစ္လုံး ရွိသည္ … ။ က်မ စာၾကည္႔စားပြဲ၏ က်မနွင္႔ အနီးကပ္ဆုံးေနရာတြင္ သူကေလးကို ထားပါသည္ … ။ ခ်စ္စရာ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ … ထိုကဗ်ာပုလင္းေလးထဲသုိ႔ … ပထမဆုံးအျဖစ္ .. ငွက္ကေလး ဟူေသာ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ က်မ လက္ေဆာင္ ထည္႔ေပးခဲ႔၏ … က်မ စာၾကည္႔စားပြဲတြင္ မရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ … က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ကေလး ပ်င္းရိ ညည္းေငြ႔မေနရေတာ့ေပ … သူ႔ကို ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္ က်မ လက္ေဆာင္ေပးခဲ႔သည္ … ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ကဗ်ာပုလင္းငယ္၏ ပုံရိပ္သည္ .. ကြ်န္မအား ၾကည္ႏူးမႈ အျပည္႔အ၀ ေပးေလသည္ … ။က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါသည္ … က်မလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါသည္ … ။

    တစ္ရက္ .. က်မေက်ာင္းမွ ျပန္လာခ်ိန္ … က်မစာၾကည္႔စားပြဲေပၚတြင္ ညိႈးငယ္ေနေသာ ကဗ်ာပုလင္းေလးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ … ။ ဘာျဖစ္လဲ .. ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ က်မ၏ ကဗ်ာ ပုလင္းေလးကို ဘယ္သူမ်ား ၀မ္းနည္းေအာင္ လုပ္လုိက္ပါသလဲ … ။ ပုလင္းေလးဆီမွ ထူးျခားမႈ တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ … ငွက္ကေလး … ဟုတ္သည္ … သူ၏ ငွက္ကေလး မရွိေတာ့ပါ … အေ၀းသို႔ ပ်ံသန္းသြားေလျပီ … ကဗ်ာပုလင္းေလး ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေနခဲ႔ရျပီ …။

    ပုလင္းေလးရယ္ … မငိုပါနဲ႔ .. ငွက္ဆိုတာ ပ်ံသန္းတတ္တဲ႔     အမ်ိဳးေလကြယ္ … မငိုပါနဲ႔ … ငါ နင့္ကို ေနာက္ထပ္ ကဗ်ာ     တစ္ပုဒ္ လက္ေဆာင္ေပးမယ္ေနာ္ …     

    က်မ ပုလင္းေလးကို ကတိေပးထားသည္႔အတိုင္း … ေနာက္ထပ္ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ လက္ေဆာင္ထည္႔ေပးခဲ႔သည္ … ကဗ်ာ နာမည္က … ၾကိဳး .. တဲ႔ … ။ က်မ အျပင္က ျပန္ေ၇ာက္ေတာ့ … ပုလင္းေလး ၾကိဳးစားပမ္းစားႏွင့္ တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္တစ္ၾကီး ျပဳ ေနခဲ႔သည္ … ။ ေသခ်ာၾကည္႔လိုက္ေတာ့ … ။

    ဟားဟား … ကဗ်ာပုလင္းေလးရယ္ … ၾကိဳးဆိုတာ ထပ္ျပီး ခ်ည္ေႏွာင္ထားဖို႔ မလိုဘူးေလကြယ္ေနာ္ … ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္က ၾကိဳးမို႔လို႔ပဲေပါ့ … သူက မင္းကို ထားျပီး ထြက္သြားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေလေနာ္ … မင္းတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႔ရေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး … ။

    က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ငယ္ ခုမွ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္ … ေအာ္ .. သူလဲ ကေလးေလးလိုပါပဲလား … ။ သူ အရင္လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပန္ျဖစ္လာသည္ … ။ က်မ၏ကဗ်ာပုလင္းေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါသည္ … က်မလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါသည္ … ။

    က်မ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနခဲ႔သည္ … လူမႈေရး … အိမ္တြင္းေရး .. ပညာေရး … မ်ိဳးစုံေသာ အေရးမ်ားျဖင့္ .. က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းေလးကို … ပစ္ထားမိသလိုျဖစ္ခဲ႔သည္ … ။ သို႔ေသာ္ .. ကဗ်ာပုလင္းငယ္တြင္ .. ၾကိဳးကေလး ရွိသည္ မဟုတ္ပါလား … က်မ စိတ္မပူပါ … က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ငယ္ အထီးက်န္ေနမည္ မဟုတ္ပါ … ။ ၾကိဳးကေလးက သူ၏ အေကာင္းဆုံး အေဖာ္မြန္ ျဖစ္ေပးပါလိမ့္မည္ … ။ ထိုသုိ႔ျဖင့္ .. က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းငယ္သည္ က်မ ၏ ရည္ညႊန္းစာအုပ္မ်ား .. ကုိးကား စာအုပ္မ်ား .. ဖတ္စာအုပ္မ်ားျဖင့္ ျပည္႔ႏွက္ေနေသာ စာၾကည္႔စားပြဲ၏ ေခ်ာင္က်က် ေထာင့္တစ္ေနရာသို႔ ေရာက္မွန္း မသိ ေရာက္ရွိေနခဲ႔သည္ … ။

    မိုးရြာေသာ ေန႔တစ္ေန႔ … က်မ ကဗ်ာပုလင္းေလးကို ဂရုမစုိက္တာ ၾကာခဲ႔ျပီဟူေသာ အလန္႔တစ္ၾကား အသိတစ္ခုျဖင့္ .. က်မ သူ႔ဆီ ေျပးသြားခဲ႔မိသည္ … ။ က်မ၏ ပုလင္းငယ္ ရွိပါေသးရဲ႕လား … ၾကိဳးကေလးႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္ေနကာ က်မအား ေမ႔သြားျပီလား … ။   

    ဟင္ … က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းေလး … စာၾကည္႔စားပြဲ၏ ေခ်ာင္က်က် ေနရာေလးတြင္ ျငိမ္သက္ေနသည္ … ဟာ … အေရာင္ … က်မ၏ ပန္းႏုေရာင္ ကဗ်ာပုလင္းေလးသည္ … နီေစြးေသာ ေသြးေရာင္သို႔ ေျပာင္းလဲ ေနေလျပီ … သူ .. နာက်င္စြာ ညည္းညဴေနသည္ … ၾကိဳး … ထိုၾကိဳး … ထိုၾကိဳး သည္ .. က်မခ်စ္ေသာ ကဗ်ာ ပုလင္းေလးကို တင္းက်ပ္စြာ ရစ္ပတ္ထားခဲ႔သည္ … က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ငယ္ကုိ ရုန္းကန္၍ မရေအာင္ တုပ္ေႏွာင္ထားခဲ႔သည္ … ။ က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းေလး နာက်င္စြာ ညည္းညဴေနရေလျပီ … ။ ထိုၾကိဳးမ်ားကို က်မ နာက်ည္း စြာ ကတ္ေၾကးျဖင့္ ကုိက္ျဖတ္ပစ္လုိက္သည္ … တစ္ခ်က္ … ေနာက္တစ္ခ်က္ .. ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခ်က္ … ထိုၾကိဳးကုိ အပုိင္းပိုင္းျပတ္ေအာင္ က်မ ကုိက္ျဖတ္ပစ္သည္ … ။ က်မ၏ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ငယ္ ေ၀ဒနာမ်ား သက္သာေလမလား … ။ ဟင္႕အင္း … သူငိုေၾကြးေနတုနး္ပဲ … ။ က်မ သူ႔ကို ေပြ႔ပိုက္ထားသည္  … သူငိုေၾကြးေနဆဲျဖစ္သည္ … ။ က်မ ရင္ခြင္ထဲတြင္ တစ္ခ်က္လူးလြန္႔လုိက္သည္ … ထုိ႔ေနာက္ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ငယ္ … က်မ၏ ခ်စ္စရာ ပန္းႏုေရာင္ ကဗ်ာပုလင္းငယ္ကေလးသည္ … နီေစြးေသာ ေသြးမ်ား စြန္းေပလွ်က္ …. ။

        က်မ ၾကိဳးမ်ားကို အလြန္မုန္းပါသည္ … ။