Professional Authors

တစ္ခါကသူငယ္ခ်င္း

     ေႏြရာသီေတြကုန္ဆံုးလုိ ့ မုိးဦးေလးအစပ်ိဳးေနခ်ိန္မွာ ေနမင္းၾကီးဟာလည္း အပူေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ ့ ကမာၻၾကီးကုိအလင္းေရာင္ေပးေန
ရဲ့။
ငါလည္းငါ့ရဲ ့ပံုမွန္အတုိင္းပဲေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာဆရာဝင္လာဖုိ ့ကုိထုိင္ေစာင့္ရင္းသီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိညည္းေနမိတယ္။ ငါတုိ့ဆယ္တန္းေဆာင္ဆုိတာကလူတစ္ေယာက္
တက္လာရင္လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ေျခသံကုိ ၾကားရေလာက္ေအာင္တိတ္ဆိတ္တတ္တယ္ေလ။ ေကာ္ရစ္တာၾကီးကရွည္လ်ား
ေပမယ့္နံရံေတြေၾကာင့္ ပဲ့တင္သံကုိအက်ယ္ၾကီးၾကားေနရတာ။
     အဲဒီအခ်ိန္ငါ့နားထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ေျခသံေတြၾကားေတာ့ ငါလွည့္ၾကည့္လုိက္မိတယ္။ ေက်ာင္းသူသစ္တစ္ေယာက္ကုိဆရာမကသူ ့နားေနေဆာင္
ကုိေခၚသြားတာျမင္လုိက္တယ္။ေက်ာင္းသူသစ္ဘယ္သူလဲဆုိတာ ျမင္လုိက္ေတာ့ငါအံၾသသြားတယ္။နင္ငါတုိ႔
ေက်ာင္းကုိျပန္ေျပာင္းလာျပီလား။နင့္ကုိငါ တန္းျပီးမွတ္မိလုိက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မသိခ်င္ေယာင္ပဲေဆာင္ျပီး အေရွ႔ကုိျပန္လွည့္ေနလုိက္တယ္။
ဘာလုိ ့ရယ္ေတာ့မသိေပမယ့္ နင့္ကုိေတြ ့ေတာ့ ငါ့ရင္ထဲမွာေႏြးသြားတယ္။နင္သာငါ့နဲ႔တစ္ခန္းထဲအတူတူက်ရင္ ငါဘယ္လုိ
လုပ္ရမလဲဆုိတာပဲ ငါစဥ္းစားေနမိတယ္။
     နင္ငါတုိ ့အခန္းမွာေနရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။သတင္းကလဲျမန္လုိက္တာေနာ္။ဟုတ္ပါတယ္ဟာ…..နင္နဲ ့ဆရာမနဲ ့ျပန္ေလွ်ာက္မလာ
မခ်င္းငါေကာ္ရစ္တာကုိပဲ ၾကည့္ေနတာကုိး။ဆရာမကနင့္ကုိ ငါတုိ ့ေနာက္ကကပ္လ်က္ အခန္းကုိပုိ ့ေပးတာငါျမင္လုိက္တယ္။
ငါေပ်ာ္သြားသလုိပဲ၊ဘာလုိ ့လဲေတာ့မေမးပါနဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းကုိျပန္ေတြ ့ရလုိက္ရလုိ ့ပါ။မုန္႔စားေက်ာင္းဆင္းေတာ့နင္ေနရတဲ့
အခန္းထဲက နင့္ကုိသိတဲ့ငါ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က နင္သူ ့အခန္းထဲကုိ ဒီမနက္ပဲေျပာင္းလာတယ္တဲ့။သူငယ္ခ်င္းရယ္ မင္းသိတာ
ထက္ေစာျပီးငါသိျပီးပါျပီကြာ။ငါထုိင္ရတာကအဝင္အထြက္ေပါက္ေဘးမွာကုိး။လာသမွ်လူအကုန္ကုိ ငါျမင္တာေပါ့။ဒါေပမယ့္ ငါသူ ့ကုိ
ျပံဳးျပီးပဲေခါင္းညိတ္ အသိအမွတ္ျပဳလုိက္တယ္။
     ေက်ာင္းဆင္းရင္ မုန္႔ေစ်းတန္းမွာနင့္ကုိေတြ ့ေပမယ့္ ငါႏႈတ္မဆက္မိဘူး။ နင့္မ်က္လံုးေတြက ငါ့ကုိမွ မွတ္မိရဲ ့လား ဆုိတဲ့အေတြး
နဲ ့ပါ။ၾကီးက်ယ္တာမဟုတ္ပါဘူး ငါ့မွာနင့္ကုိႏႈတ္ဆက္ဖုိ ့သတိၱမရွိလုိ ့ပါ။ ငါတကယ္ထင္မထားလုိက္မိဘူး ၊ နင္ငါ့နာမည္ကုိမွတ္မိလိမ့္
မယ္လုိ ့ေပါ့။ ဆယ္တန္းေဆာင္ရဲ ့ ေလွကားအေကြ ့ေလးမွာ ေရွာင္လုိ ့မရေအာင္ ေတြ ့ၾကေတာ့ နင္ငါ့နာမည္ကုိေခၚလုိက္တယ္ေလ။
“………” တဲ့ ငါအံၾသလုိက္တာ နင္ငါ့ကုိမွတ္မိတယ္ေနာ္။ “နင္ငါ့ကုိမမွတ္မိဘူးလား” လုိ ့နင္ေမးလုိက္ေတာ့ ငါဘာေျပာရမွန္းမသိဘဲ
“မဟုတ္ပါဘူး” တခြန္းပဲျပန္ေျပာမိလုိက္တယ္။အဲဒီေနာက္ေတာ့လမ္းသြားရင္းေတြ ့ရင္ နင့္ကုိျပံဳးျပဖုိ ့ ငါအားရွိသြားပါျပီ။
        *……………………………..*………………………………….*…………………………..*……………….*
     ငါ့က်ဴရွင္ကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိငါစာေပးခ်င္လုိ ့စာေရးတဲ့စာအိတ္တစ္ထုပ္ကုိ ငါဝယ္ခဲ့လုိက္တယ္။အပီအျပင္ကုိေရး
ေတာ့တာေပါ့ဟာ။ ေၾကြဆင္ေတြ ခင္းတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ေရးျပီးသား စာနဲ ့အိတ္ကုိေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ယူဖုိ ့ငါေမ့သြားတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္က်ေတာ့ အတန္းပုိင္ကဘာလုိ ့ရယ္မသိပါဘူး လြယ္အိတ္ေတြလုိက္စစ္မယ္တဲ့။ ငါလည္းလုပ္မိလုပ္ရာနဲ ့ နင့္ကုိေပး
ုိလိုက္မိတယ္။တကယ္ပါဟာ ငါမွာဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေနာက္တစ္ရက္ ေက်ာင္းကုိအေစာၾကီးလာျပီး နင္ငါ့ကုိစာ
တစ္ေစာင္လာေပးသြားေတာ့ ငါစဥ္းစားရက်ပ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ရင္ေတြလဲခုန္ေနတယ္။ ဘာလုိ ့လဲဆုိေတာ့ နင္ကုိယ္တုိင္ငါ့
အိတ္ကပ္ထဲကုိ လာထည့္ေပးသြားလုိ ့ေလ။ လူရွင္းတဲ့ေနရာကုိသြားျပီးငါဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ငါသေဘာေပါက္သြားတယ္။ ငါနင့္
ကုိရည္းစားစာ ေပးမိျပီ။ ဒါလဲငါ့အျပစ္ပါ စာထဲမွာနာမည္မွထည့္မေရးမိတာ။
     ငါနင့္ကုိေျပာျပဖုိ ့စဥ္းစားပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္အမွန္အတုိင္းေျပာလုိက္ရင္ နင္ရွက္ျပီးငါကုိ စိတ္ဆုိးသြားလိမ့္မယ္။ျဖစ္လာမယ့္
ကိစၥေတြလဲတစ္ခုမွအေကာင္းမရွိဘူးဟာ။ ဒါေပမယ့္ ငါကုိယ္တုိင္လဲ အဲဒီအခ်ိန္က ေျပာခ်င္စိတ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ သူငယ္ခ်င္း
ရယ္ နင္ကေခ်ာလာလုိက္တာ။ နင့္ကုိေနာက္ဆံုးျမင္ဖူးလုိက္တာက ငါးတန္းမွာေလ။ အခုနင္အပ်ိဳၾကီးဖားဖားေတာင္ျဖစ္ေနျပီ။
ေအးေလ ငါေကာဘာထူးလုိ ့လဲ နင္နဲ ့အသက္တူတူပဲဟာ။ “သူငယ္ခ်င္း ရယ္ အဲဒီအခ်ိန္ကမေျပာခဲ့မိတာေတြကုိ ငါေတာင္းပန္ပါ
တယ္ဟာ။
       *…………………………*……………….*……………………..*…………………….*……………………
     ငါတုိ ့မေတြ ့ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ အခုဆုိရင္ ၂ ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္သြားျပီေနာ္။ ဆယ္တန္းေတြေျဖျပီးတဲ့ေနာက္ တကၠသိုလ္ဝန္းထဲမွာ
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအေနနဲ ့တစ္ခါထပ္ျပီးဆံုရေသးတယ္ေနာ္။ ေကာင္းေသာေတြ ့ဆံု ျခင္းပါပဲ။ ဟုိးတုန္းကုိလုိ ေလသံေလး
နဲ ့ပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိေတြ ့ သလုိနင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ ငါေတာ့နင့္ေလာက္မရုိးသားႏုိင္ဘူးဟာ အမွားလုပ္ထားတဲ့လူတစ္
ေယာက္လုိ စကားေတြကအမွားမွားအယြင္းယြင္းနဲ ့။ နင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္လူၾကီးဆန္လာတယ္ေနာ္ စကားေျပာပံုေလးေတြက
တည္ျငိမ္လာတယ္။အရင္လုိရုိးသားတဲ့ အျပံဳးေတြကုိတပ္ဆင္ထားေပမယ့္ နင့္မ်က္ႏွာကေတာ့အေရာင္စံုလွပါလားဟာ။
           *…………………….*…………………….*……………………*………………………*………………….
     သူငယ္ခ်င္းရယ္အမွန္အတုိင္းဝန္ခံ ရရင္ေလ နင္နဲ ့မေတြ ့ေတာ့ထဲက နင့္ကုိသတိရဖုိ ့ေမ့ေနခဲ့တာၾကာပါျပီ။ နင္ဟာငါ့အတြက္
ေပ်ာ္စရာအတိတ္ေတြ ၊ စိတ္တုိစရာ ခံျပင္းစရာေတြနဲ ့ ၊ အမွတ္တရလြမ္းခ်င္စရာေတြ ရွိခဲ့တဲ့ရည္းစားဦးေလးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ငါဘာ
လုိ ့သတိမရမိလဲဆုိတာမသိေတာ့ပါဘူးဟာ။
     ငါေလမေန႔ညက နင့္ကုိအိပ္မက္တယ္။ မေတြ ့တာၾကာလုိ ့လားမသိပါဘူး အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ နင္ရုပ္နည္းနည္းေျပာင္းသြား
တယ္ေနာ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ နင္ရယ္ငါရယ္ တစ္ေနကုန္ေအာင္ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္တဲ့။ ငါ့စိတ္ထဲမွာအဲဒါေတြကုိတကယ္လုိ ့ကုိထင္ေနတာပါဟာ။ အိပ္ယာကႏုိးေတာ့မွ အိပ္မက္ပါလားလုိ ့ ငါသိလုိက္ရတာ။အခုငါနင့္ကုိတစ္ေန ့လံုး သတိရေနတယ္ဟာ။
ဘာလုိ ့လဲ?။ ငါစဥ္းစားလုိ ့မရႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ ဒီတစ္ခါျပန္ေတြ ့ၾကရင္ေတာ့ ငါခံရခက္ေအာင္ ျပံဳးမျပပါနဲ ့
ေတာ့။

In: ဝတၳဳ Posted By: Date: Sep 28, 2011

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment