“တံတားေလးတစင္း………………… ..ခင္းရေအာင္”(အပိုင္းတစ္)

တစ္ရက္အလုပ္ကိစၥရွိတာနဲ႔ “ကိုျမေသြး” တုိ႔ ရုံးကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္္ေရာက္တဲ႔အခိ်န္“ကိုျမေသြး” က အျပင္ကို ထြက္သြားတာ္နဲ႔ၾကဳံေနပါတယ္။ သူ႔ရုံးကေလးေတြက ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ သူထုိင္တဲ႔စားပြဲနားမွာဘဲဲေနရာေပးျပီးေစာင္႔ခုိင္းထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ေနတုန္းမွာဘဲ သူ႔စားပြဲေပၚက ဖုံးႏွစ္လုံးက တစ္လုံးျပီးတစ္လုံးထ ထျမည္ပါတယ္။ “ အမိန္႔ရွိပါရွင္-ဦးျမေသြးအျပင္ခဏသြားပါတယ္ရွင့္္ “ “ xxxxxxxxxxxxxxxxx “ “ ပစၥည္းလုိခ်င္ရင္ မွာထားခဲ႔လုိ႔ရပါတယ္ရွင့္္ “ “ xxxxxxxxxxxxxxxxx “ “ ျပန္လာရင္ဘယ္သူဆက္တယ္လို႔ေျပာလုိက္ရမွာလဲရွင္႔ “ “ xxxxxxxxxxxxxxxxx “ “ ျပန္လာရင္ေျပာလုိက္ပါ႔မယ္ရွင္ “ ခဏေနေတာ႔ သူ႔ဟန္းဖုန္းေလးက ျမည္လာျပန္ပါတယ္။ “ မဟုတ္ပါဘူးရွင္႔ ဆရာအျပင္ခဏသြားပါတယ္ရွင့္္ “ “ xxxxxxxxxxxxxxxxx “ “ဆရာ႔ ဟန္းဖုနး္က ရုံးမွာက်န္ခဲ႔ပါတယ္ရွင့္“ “ xxxxxxxxxxxxxxxxx “ “ အမ်ားေစ်းဆုိရင္ 34000ကအနည္းဆုံးပါရွင္႔ “ “ xxxxxxxxxxxxxxxxx “ “ ဆရာနဲ႔မွ ဆုိရင္လဲရပါတယ္ရွင္႔ က်မေျပာတဲ႔ေစ်းက လက္ကားေစ်းပါရွင္႔ “ “ xxxxxxxxxxxxxxxxx “ “ ေကာင္းပါျပီရွင္႔ “ ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ေစာင္႔ေနတဲ႔ နာရီ၀က္ေလာက္္အတြင္း ဖုနး္က အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာျမည္ပါတယ္။ ဖုန္းျမည္လုိက္တယ္ဆုိတာနဲ႔ ဟုိဘက္က ဘာေျပာတယ္ေတာ႔ မသိဘူး။ ဒီဘက္ကေနျပန္ေျဖတဲ႔အသံကေတာ႔ တစ္ပုံစံတည္းပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္႔အထင္ အားလုံးက ကိုျမေသြးနဲ႔ေျပာမွဘဲ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္မယ့္္ပုံစံပါဘဲ။ “ကိုျမေသြး” တုိ႔က စက္သုံးဆီေတြေရာင္းလက္လီလက္ကားေရာင္းတဲ႔ ကုမၸဏီ ျဖစ္ပါတယ္။ “ကိုျမေသြး” က လဲ ဒီမွာလုပ္ေနတာ ဆယ္ငါးနွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီဆုိေတာ႔ လုပ္သက္ အေတာ္ရင္႔ျပီလုိ႔လဲေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒီမွာထုိင္ေစာင္႔ေနရင္း စိတ္ထဲမွခံစားလာရတာကေတာ႔ “ကိုျမေသြး” မရွိရင္ ကိစၥမျပီးဘူးဆုိတာကိုပါဘဲ။ ေနာက္ဆယ္႔ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ႔“ကိုျမေသြး” ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ေရာက္တယ္ဆုိတာနဲ႔ သူအျပင္သြားေနတုနး္ ၀င္လာသမ်ွဖုနး္ေတြကုိ ျပန္ဆက္ျပီး လုပ္စရာရွိတာေတြ ကုိျပီးျပတ္ေအာင္လုပ္ျပီး ျပီဆုိမွာ က်ေနာ္န႔ဲစကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သူနဲ႔အလုပ္ကိစၥေတြေျပာလုိ႔ ျပီးျပတ္သြားတဲ႔အခါေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေနပါျပီ။ အဲဒါနဲ႔ ဘဲ သူတုိ႔ရုံးနားေလးက ‘ပုံ ‘စားရတဲ႔ထမင္းဆုိင္ေလးကုိႏွစ္ေယာက္သားခ်ီတက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ထမင္းဆုိင္ေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က“ ခင္ဗ်ားအျပင္သြားတုန္းရုံးမွာက ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္နဲ႔ဗ်ာ။ ဖုနး္ဆက္တဲ႔သူတုိင္းကလဲ ခင္ဗ်ားမရွိဘူးဆုိတာနဲ႔ က်န္တဲ႔သူေတြနဲ႔အလုပ္မလုပ္ဘူး။ ေနာက္မွျပန္ေခၚမယ္ဆုိတဲ့လူေတြခ်ည္းဘဲ။ခင္ဗ်ားနဲ႔၀ယ္မွ ေစ်းေလွ်ာ႔ေပးတာတုိ႔ အေၾကြး၀ယ္လုိ႔ရတာတုိ႔ ဆုိတာေတြကို ကန္႔သတ္ထားေပးတာလား”လုိ႔ေမးလုိက္ေတာ႔။ “ကိုျမေသြး” က “ မဟုတ္ဘူး ကိုေပါက္ရ က်ေနာ္နဲ႔၀ယ္လဲ ဒီေစ်းဘဲ ၊သူတုိ႔နဲ႔၀ယ္လဲဒီေစ်းဘဲ၊ ေစ်းႏူန္းကဘယ္ေလာက္ယူရင္ ဘယ္ေစ်းဆုိတာအတိအက်သတ္မွတ္္ထားျပီီးသားေလ၊ ၀ယ္ျပီးတာနဲ႔ဘယ္ရက္မွာေငြေခ်ရမယ္ဆုိတာလဲ သတ္မွတ္ထားျပီးသားပါ။ “ “ဒါဆုိရင္………………… “ “ကိုေပါက္ရာ အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ေတာ႔ က်န္တဲ႔လူေတြကေဖာက္သည္နဲ႔သူတုိ႔ၾကားမွာ “ယုံၾကည္မူ႔”ဆုိတဲ႔ တံတားေလးခင္းမထားၾကလုိ႔ပါ“ “ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဖာက္သည္က ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဘယ္လုိလုပ္ေပးေစခ်င္တယ္ဆုိတာထက္ ကိုယ့္ဘက္က အသာစီးရေအာင္ အဆင္ေျပေအာင္ဘဲ အျမဲစဥ္းစားလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ျပီး ဟုိလိုမရဘူး ဒီလုိမရဘူးဆုိျပီး ျငင္းပယ္ျပီး လုပ္ၾကတာမ်ားတယ္၊ အဲေတာ႔ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ႔ အဆင္ေျပ ကုန္သည္ဘက္က အဆင္မေျပျဖစ္ကုန္ေရာ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔သူ႔ဘက္ကုိယ္႔ဘက္ ကို မွ်ေအာင္စဥ္းစားျပီး ကိုယ္႔ကို ပုိင္ရွင္ကေပးထားတဲ႔ေဘာင္အတြင္း၀င္ေအာင္လုပ္ေပးလုိက္ေတာ႔ သူ႔တုိ႔ လဲအဆင္ေျပ စိတ္လဲေက်နပ္ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီေတာ႔လဲ တစ္ခါထဲကိစၥျပတ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕႔ဘဲစကားေျပာခ်င္ၾကေတာ႔တာေပါ႔။ “ အဲေတာ႔မွ သူေျပာတာမွန္တယ္ဆုိတာက္ုိလက္ခံလုိက္ရပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေတာင္”စက္သုံးဆီ”၀ယ္ဘို႔လာတာ “ကိုျမေသြး” ကုိ ထုိင္ေစာင္႔ေနလုိ႔ပါဘဲ။ ေနာက္ေတာ႔မွ “ကိုျမေသြး” ကဆက္ေျပာပါတယ္။ “ကိုေပါက္ေရ ေဖာက္သည္ဆုိတာက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ကိုဦးစားေပးခံခ်င္တာ သဘာ၀ဘဲဗ်။ဘာမဆုိ “မရဘူး၊မျဖစ္ႏုိင္ဘူး”ဆုိတာကုိတုံးတိၾကီးေျပာမယ္႔အစား အက်ဳးိနဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာေလးရွင္းျပတာ ခံယူခ်င္တဲ႔သူခ်ည္းပါဘဲ။ ကိုယ္႔ကို လဲဒီလုိလုပ္ေပးရင္ေက်နပ္တာပါဘဲ။ ေနာက္ကုိယ္ကေရာင္းလုိက္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ယ္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔ဘက္က လဲ ထုိက္သင္႔တဲ႔တာ၀န္ယူမူ႔ကေတာ႔ ရွိသင္႔တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေရာင္းတာ ၀ယ္တာကို ပါးစပ္ေလးနဲ႔ေျပာျပီးသြားတယ္ဆုိရင္ တာ၀န္ေက်ျပီလုိ႔ ထင္ထားၾကတာေလ။ေရာင္းျပီး တဲ႔အခါ ကိုယ္လုပ္ေပးရမွာေတြက အမ်ားၾကီးရယ္” လုိ႔ေျပာပါတယ္။ သူေျပာတဲ႔ “ယုံၾကည္မူ႔” ဆုိတာေလးကို ေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်သြားတဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုသတိရမိပါတယ္။ သူကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ညီေလးပါ။ “စုိးလြင္ေဌး”လုိ႔ေခၚပါတယ္။သူ႔အလုပ္က ပြဲစားပါ။ သူေက်ာင္းသားဘ၀ကတညး္က နုိင္ငံျခားကလာတဲ႔ တစ္ပါတ္ရစ္ပစၥည္းေေတြကို အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ပါတယ္။ အရင္တုံးက တံခါးပိတ္၀ါဒ က်င္႔သုံးတဲ႔အခ်ိန္ဆုိေတာ႔ ခုေခတ္လုိ လြယ္လြယ္ကူကူ၀ယ္လုိ႔ရတဲ႔ေခတ္မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ပစၥည္းဆုိတာ ရွားပါးပစၥည္းထဲမွာပါ ပါတယ္။ သေဘၤာသားတုိ႔၊ပညာေတာ္သင္သြားတဲ႔လူေတြ အားကစားသမားေတြ လုိ႔အျပန္မွာသယ္လာမွ ႏုိင္ငံျခားနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိတဲ႔သူေတြ၊ဆီကို ဟုိနုိင္ငံက ပုိ႔ေပးလုိက္မွ ရႏုိင္္တဲ႔ပစၥည္းေလးေတြပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုံးက ကက္ဆက္တုိ႔ စပီကာတုိ႔၊အမ္ပလီဖုိင္ယာတုိ႔ ၊အီေကြလုိက္ဇာတုိ႔ဆုိတဲ႔ သီခ်င္းနဲ႔ပါတ္သက္ တဲ႔ စက္ပစၥည္းလုိခ်င္တယ္ဆုိရင္လဲ တစ္ပါတ္ရစ္ေကာင္းေကာငး္ေလးေတြဘဲရွာသုံးရပါတယ္။ သူကေတာ႔ အဲလုိပစၥည္းေလးေတြကို အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ပါတယ္။ သူဆီက၀ယ္လုိက္တယ္ဆုိရင္ သူကအစအဆုံးကူညီလုိ႔ေပးပါတယ္။ သူက သူ႔ဆီက၀ယ္ထားတဲ႔ပစၥည္းဖြင္႔လုိ႔ ျပဳလုိ႔မရဘူးဆုိရင္လဲ နားလည္တဲ႔သူဆီကုိပုိ႔ျပီးျပင္ေပးပါတယ္။ မလုိခ်င္ေတာ႔လုိ႔ျပန္ေရာငး္မယ္ဆုိရင္လဲ ျပန္ေရာငး္ေပးပါတယ္။ သူဆီက၀ယ္ထားတာမဟုတ္ေပမယ္႔လဲ မလုိခ်င္ေတာ႔ ဘူး ျပန္ေရာငး္ခ်င္တယ္ အလဲအထပ္လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္လဲ အဆင္ေျပေအာင္ရွာၾကံလုိ႔လုပ္ေပးပါတယ္။ သူက ဘယ္ေနရာမဆုိရေကာင္းေစရယ္လုိ႔သေဘာ မထားဘဲကူညီေပးတတ္ေတာ႔ သူမွာမေတာင္းဘဲလဲရေနပါတယ္။ ဒီေတာ႔လဲ လူငယ္ပုိင္းေရာလူၾကီးပိုင္းေရာ တစ္ခုခုေရာင္းခ်င္၀ယ္ခ်င္ရင္ “ကုိစုိး” “ ေမာင္စုိး“ကိုဘဲသတိရလုိက္ၾကပါတယ္။ သူလူၾကီးပိုင္းေရာက္လာေတာ႔လဲ ပြဲစား အျဖစ္နဲ႔ေအာင္ျမင္လာပါတယ္။ အိမ၊္ေျမကြက္၊ငွားမလား ေရာင္းမလား ၀ယ္မလား လာခဲ႔! ဖုနး္၀ယ္ခ်င္သလား ငွားခ်င္သလား ျပန္ေရာင္းခ်င္သလား အဆင္ေျပေစရမယ္! ကား၀ယ္ခ်င္သလား အလဲအထပ္လုပ္ခ်င္သလား အုိေကေစရမယ္! သူနဲ႔ဆက္စပ္ပါတ္သက္သူမွန္သမ်ကလဲ “ကိုစုိး” လုပ္ေပးတယ္ဆုိတာနဲ႔ စိတ္ခ်ျပီးသား ယုံၾကည္ျပီးသား။ ယုံၾကည္မူဆုိ႔တဲ႔ တံတားအစင္းေပါင္းမ်ားစြာခင္းထားသူလုိေျပာမယ္ဆုိရင္မမွားဘူးထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ပုိက္ဆံလဲခ်မ္းသာ၊ရုပ္လဲေျဖာင္႔၊ပညာလဲတတ္၊ဥာဏ္လဲေကာငး္ဆိုတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြစားၾကေသာက္ၾက သြားၾကလာၾကမယ္ဆုိရင္လဲ သူက အကုန္အက်ခံရမွေက်နပ္တဲ႔သူပါ။ က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက သူနဲ႔အလုပ္ကိစၥတြဲလုပ္ဘုိ႔ဆုိရင္ အားလုံးက လက္ေရွာင္ၾကပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔သူနဲ႔ေပါငး္ျပီးအလုပ္လုပ္သူမွန္သမွ်ဟာ သူနဲ႔ျမန္ျမန္ကြဲရင္ကြဲ မကြဲရင္ မြဲသြားတာမ်ားပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲေတာ႔ မေမးပါနဲ႔ေတာ႔ ဒီေလာက္ဆုိသေဘာေပါက္………………………………..။ သူငယ္ခ်ငး္ေတြအလုပ္ကိစၥေျပာေနဆုိေနတုနး္သူ၀င္လာတာေတြ႔ရင္ အေရးၾကီးတာေတြအကုန္ရပ္ဘဲ။ ေတာ္ၾကာငါလဲပါမယ္ျပီး ေျပာလာမွာကိုေၾကာက္ၾကလြနး္လုိ႔ပါ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး(ေနေရးထုိင္ေရး ဘ၀အေရး)www.kopaukmdy.info