“ဆုေတာငး္မွားသလား ?အေၾကာငး္မွားသလား ?”(အပိုင္းတစ္)

တစ္ရက္ ဘ၀မွာအေျပာင္းအလဲအတက္အက်အေကြ႔အေကာက္ အလြန္မ်ားရွာတဲ႔
ေလာကဓံဆုိတာၾကီးကုိ ငါေတြ႔ ကိုယ္တုိင္ခံလုိ္က္ရရွာတဲ႔ အသိ တစ္ေယာက္ကုိ
သြားရင္းလာရင္းလွမ္းေတြ႔လုိက္ပါတယ္။
သူကအေရွ႔ကေနအေနာက္ က်ေနာ္က အေနာက္ကေနအေရွ႕ကိုအသြားလမ္းမွေတြ႕ၾကတာပါ။
က်ဳံးေဘးဆုိေတာ ႔ ျမင္ယုံဘဲျမင္လုိက္ရတယ္ လွမ္းေခၚဘုိ႔ အခြင္႔မသာပါဘူး။
လမ္းႏွစ္ခုၾကားမွာ သစ္ပင္ေတြစုိက္ထားတဲ႔ ကြ်န္းခံေနလုိ႔ပါဘဲ။
ဘ၀ဆုိတာ လည္းဒီလုိပါဘဲ။
တစ္ခါတစ္ေလမွ ာ  တစ္ေယာက္နဲ႔ျမင္သာျမင္လုိက္ရ သိသာ သိလုိက္ရတယ္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မကူနုိင္တဲ႔ အခြင္႔မသာတဲ႔ အျဖစ္မ်ဳိးေတြပါ။

သူူ႔ကိုျမင္လုိက္ေတာ႔ လြန္ခဲ႔ေသာကာလက  အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။အဲဒီတုန္းကေတာ ့သူက ဆယ္ေလးငါးႏွစ္သားလူပ်ဳိေပါက္သာသာေပါ႔။
သူကတစ္ဦးထည္းေသာသားေလးပါ။
သူ႔အေဖက ေက်ာက္စိမ္းကုန္သည္ အိမ္မွာမေနရတာမ်ားတယ္။ အျမဲတမ္းေမွာ္ထဲနဲ႔တရုပ္ျပည္ကူးလုိက္သန္းလုိက္ေနရတာမ်ားပါတယ္။
အဲဒီေခတ္က ခုေခတ္လုိ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးကလဲ မေကာငး္ဘူးဆုိေတာ႔ ခရီးတစ္ခါထြက္ရင္
သုံးေလးလ ဒီေတာ႔ မိသားစုနဲ႔အျမဲကင္းကြာေနတာမ်ားပါတယ္။
အေမ႔ဖက္က  ေရွးကတည္းက ခ်မ္းသာတယ္ဆုိပါေတာ႔။
ဒါေပမယ္႔ေငြေၾကးတတ္နုိင္ျပီး ၾကီးမားမ်ားျပားလွတဲ႔ ေဆြမ်ဳိးစု
အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကီးထဲမွာ ထူးထူးျခားျခားေယာက်္ားေလးဆုိလို႔ သူတစ္ေယာက္သာ
ပါေနပါတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူ႔အသားအရည္ ကျဖဴေဖြးေဖြး ရုပ္ကေလးကလွတပတ လက္ကေလးေတြက
ေသးေသးသြယ္သြယ္။
သူငယ္ကတည္းက သူ႔အမ၀မ္းကြဲေတြ အေဒၚအပ်ုိၾကီးေတြၾကားထဲမွာေနရတာ။
မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ သနပ္ခါးအေဖြးသား။
သူနဲ႔ရြယ္တူေတြကစားေဖာ္ေတြကလဲ မိန္းကေလးေတြျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီေတာ႔လဲေန႔စဥ္ကေလးခ်င္းကစားရင္ကုိ အရုပ္လုပ္တမ္း ထမင္းဟင္းခ်က္တမ္းကစားရတာမ်ားပါတယ္။
ေနာက္သူတုိ႔ကျခံတံခါးကို အျမဲပိတ္လုိ႔ ျပင္ပနဲ႔ အဆက္အသြယ္မလုပ္တဲ႔အိမ္ျဖစ္ျပန္ေတာ႔
သူအိ္မ္မွာေယာက္်ားသားဆုိလုိ႔ ကားေမာငး္တဲ႔သူဘဲရွိပါတယ္။
ေနာက္အရြယ္ေလးရလာလုိ႔ ေက်ာင္းထားျပန္ေတာ႔လဲ ေယာက်္ားေလး
မိန္းကေလးအတူထားတဲ႔ေက်ာငး္မွာ သူညီမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႔ အတူတူေနရပါတယ္။

သူ႔တူေလးေက်ာင္းတက္တာကိုအေဒၚအပ်ဳိၾကီးေတြက စားစရာေသာက္စရာေတြနဲ႔ ေက်ာင္းအျပင္ဘက္က သစ္ပင္ေအာက္မွာ ဖ်ာခင္းျပီးေစာင္႔ၾကပါတယ္။                                       

ေျပာရရင္ ကေလးေလးက ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႔ေလးျဖစ္လာရကေန မိန္းကေလးေတြနဲ႔ အေနမ်ားလာေတာ႔ စိတ္ကေလးကလဲ မိန္းမစိတ္ဘက္ယိမ္း လုိ႔လာပါတယ္။                                                                    လူလစ္တယ္ဆုိတာနဲ႔ေယာက္်ားေလးအ၀တ္ေတြခြ်တ္
မိန္းမလုိ၀တ္စားျပင္ဆင္လုိ႔ေနေပမယ္႔ စစခ်င္းေတာ႔
ပုန္းရွုးိကြယ္ရွုိး။ေနာက္သူ႔ဘာလုပ္လုပ္အကုန္ေကာင္းေနတဲ႔႔အေဒၚေတြညီမေတြက
သူမိန္းမလုိ၀တ္ျပီးထားကုိ လွတယ္လုိ႔လဲ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင္႔ေရာ အိ္မ္ေရာက္တာနဲ႔
မိန္းမလုိေနမိန္းမလုိေျပာပါေတာ႔တယ္။          
                     
                     
                                                                                                                                                                                           သူတုိ႔အေမကလဲ
ေတေပပ်က္စီးတာထက္စာရင ္ဒါကမွေတာ္ေသးဆုိတဲ႔သေဘာနဲ႔
လႊတ္ထားၾကပါတယ္။                                                                                                                                                                                                                                                                                            သူ႔အေဖကေတာ့ အိမ္မွာလဲသိပ္မေနတာရယ္ ပုိက္ဆံေနာက္ကုိ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လုိက္ေနလုိ႔သတိမထားလုိ္က္မိပါဘူး။                                                        
သူတုိ႔အေဒၚေတြအမေတြကလဲ သူ႔အေဖအိမ္မွာရိွေနတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔ ကေလးကို 
မိန္းမပုံစံေဖ်ာက္ထားခုိငး္ပါတယ္။ အေဖကလဲအိမ္မွာ အလြန္ဆုံးေနေလးငါးရက္ဆုိေတာ႔
သားဒီလုိျဖစ္ေနတာကို လုံး၀မရိ္ပ္မိပါဘူး။

ဒီလုိနဲ႔ကေလးလူပ်ဳိေပါက္ေရာက္စအခ်ိန္မွာမွ သူ႔အေဖကက်န္းမာေရးမေကာင္းလုိ႔ အိမ္မွာနားတဲ႔အခ်ိန္နဲ႔ဆုံပါေတာ႔တယ္။                                                                
သူ႔အေဖအိမ္မွာေနတာရက္ရွည္ျဖစ္တာရယ္ဆုိေတာ႔ မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးခမ်ာအရင္လုိဟန္ေဆာင္မေနနုိင္ေတာပါဘူး။                                                   
အဲဒီအခါမွာအေဖၾကီးကေဒါသပုန္ထလုိ႔တစ္အိမ္လုံးကိုပါတ္ရမ္းပါေတာ႔တယ္။                                                                                                                    
                     
                     
                     
                                        အဲဒီအခိ်န္မွာ
သူ႔အေဖက က်ေနာ္ဆီလာျပီး သူ႔သားကိုထုိးအပ္ပါေတာ႔တယ္။သူနဲ႔ရြယ္တူ က်ေနာ္တူေလးေတြ  က်ေနာ္အလုပ္ထဲကေကာင္ေလးေတြန႔ဲသူကိုအတူတြဲထား၊ ဒီကေလးေတြသြားေလရာကိုသူ႔ကုိေခၚသြားခုိငး္ပါတယ္။                                                            
ဒါေပမယ္႔ သူနဲ႔ဒီကေလးေတြၾကားမွာ အမ်ားၾကီးကြာေ၀းေနသလိုပါဘဲ။                                   အေဖ႔ကိုေၾကာက္လုိ႔သာလုိက္ေနရတယ္
လူကသာ ဒီမွာစိတ္ကအေ၀းမွာပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔မိန္းမပုံနည္းနညး္ေလးေပ်ာက္သြားလုိ႔ေယာက်္ားလုိေတာ႔ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒါေပမယ္လဲအိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္သူ႔အေဒၚေတြညီမေတြနဲ႔ဆုိသူေနခ်င္သလုိေနလုိ႔ရတယ္ဆုိတာကုိ  ေတာ႔
က်ေနာ္တုိ႔ကမတြက္မိလုိက္ပါဘူး။                                                                                                                            အဲ
ကံဆုိးခ်င္ေတာ႔ သူ႔အေဖလဲေမွာ္ထဲကုိအရင္လုိျပန္သြား သူကလဲအရင္လုိျပန္ျဖစ္
က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ ကိုယ္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ဆုိေတာ႔ သူကုိ ျပန္သတိမထားနုိင္။သူလဲဘဲမိန္းမၾကီးလုံးလုံးျဖစ္သြားပါေတာ႔တယ္။
  သူ႔အေဖက ေဘာ္ဒါေဆာင္ထားဆုိလုိ႔
သူ႔အေမေတြအေဒၚေတြက မလြန္ဆန္၀ံ႔လုိ႔သြားထားေပမယ္႔မိန္းကေလးထဲလဲ၀င္မရ
ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ကလဲ အံမ၀င္ လြဲေခ်ာ္ေနတဲ႔ ဘ၀အမွားေၾကာင္႔ အေနရခက္ျပီး
အေဆာင္ကထြက္လာပါတယ္။                                                                                           
  ေနာက္ေတာ႔ ဆယ္တနး္လဲဆက္မေျဖ
သူ႔အေမရဲ႕အေမြဆက္ခံလုိ႔ ရတနာပြဲစားျဖစ္သြားျပီးအေတာ္ေလးကို စီးပြားေရးဘက္မွာ
ဟန္က်ပန္က်နဲ႔ျဖစ္သြားပါတယ္။                                                                     
   အေဖအေမက စီးပြားေရးကုိအရင္လုိစြမ္းစြမး္တမာန္မလုပ္နုိင္ေတာ႔တဲ႔အခိ်န္မွာ
အိမ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းက သူ႔လက္သူ႔ေျချဖစ္ရုံမက တစ္မ်ဳးိလုံးကုိသူကသာ
ရွာေဖြေၾကြးေမြးေနရတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ဘယ္သူမွ သူ႕ၾသဇာကုိ မလြန္ဆန္နုိင္ေတာ႔ပါဘူး။

   သူ႔အေဖကလဲ ျပင္မရမွန္းသိေတာ႔ အရွက္ၾကီးစြာ စိတ္ဆင္းရဲၾကီးစြာနဲ႔ဘဲ ၾကိတ္မွိတ္လုိ႔ေနရပါေတာ႔တယ္။                                                                                                                  သူအေဖနဲ႔အေမ
ေရွ႔ဆင္႔ေနာက္ဆင္႔ကြယ္လြန္သြားျပီးတဲ႔အခါမွာ သူ႔အိမ္မွာက
သူလိုတူရာလူေတြရဲ႕ကြန္းခုိရာေနရာျဖစ္လာပါတယ္။ စီးပြားေရးကလဲေအာင္ျမင္ေတာ႔
“ထြန္းလြင္”ဆုိတဲ႔နာမယ္ရင္းေနရာမွာ“မမလြင္”“မၾကီးလြင္”ဆုိတဲ႔အေခၚအေျပာေတြေအာက္မွာ
သူကလဲယစ္မူးသာယာေနပါေတာ႔တယ္။လူဘ၀ကံအလွည္႔ေလးေကာငး္ေနခ်ိန္မွာေတာ႔
ဘာလုပ္လုပ္အဆင္ေျပ။                                                                                              
ဒီေတာ႔လည္း ၀ိုင္းရံခစားသူေတြကမ်ားမွာမ်ား။သူ႔အိမ္မွာကအျမဲတမ္းလူတရုံးရုံး။သူကလဲ
လုပ္ငန္းေလးတစ္ခုေအာင္ျမင္တယ္ ရတနာပစၥည္းတစ္ခုထြက္ျပီတည္႔ျပီဆုိတာနဲ႔ နတ္ကနားေပး။
ေနာက္ေတာ႔လဲ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးကိုယ္ေတာ္ေလးေပးတယ္ဆုိတဲ႔ “ႏွစ္လုံးသုံးလုံး”
ဇာတ္လမ္းကိုလည္း “စ”     ရဘူးျပီးဆုိေတာ႔ ငါ႔ကို  “မ “  
တယ္ဆုိျပီးထပ္ေဆာ္ပါေတာ႔တယ္။  

ကံအလွည္႔အေျပာငး္မေကာင္းဘူးဆုိတဲ႔အခိ်န္မွာေတာ႔ သူ႔ယူထားတဲ႔ ေကာင္ေလးကလည္း သူ႔ေဖာက္သည္အိ္မ္က သမီးေလးကို ခုိးေျပးတဲ႔အခ်ိန္ သူပုိင္ဆုိင္သမွ်ေတာ္ေတာ္ေလးကို မသြားပါတယ္။                                                 
စီးပြါးေရးက်ပ္တည္းတယ္ဆုိတဲ႔ေခတ္မွာ ရတနာပစၥည္း     အေရာင္းအ၀ယ္အရင္လုိမျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔အထဲမွာ
လူအလိမ္ကခံလုိက္ရျပန္ပါေသးတယ္။                                                                                       
အဆင္မေျပဘူးဆုိေတာ႔တဲ႔အခိ်န္က်မွ ကိုယ္ေတာ္ေလးက မ   မ“ ျပန္တဲ႔အခါႏွစ္လုံးေၾကြး၊အသုံးေၾကြး
၊အျဖဳန္းေၾကြးေတြကလည္း 
လည္ပင္းထိေရာက္လာျပန္ေရာ ။                                                                                                   
နာမယ္အပ်က္မခံနုိင္ဘူးဆုိတဲ႔ မာနနဲ႔ ရွိသမွ်အကုန္ေရာငး္ခ်ျပီးထုိးဆပ္လုိက္ရတဲ႔အထိအေျခအေနပ်က္သြားပါတယ္။                                                 
 ဒီအခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ သာလုိ႔နားၾကတဲ႔
လူအားလုံးက သူ႔ကိုစြန္႔လုိ႔ေျပးၾကပါေတာ႔တယ္။ အရင္ကေၾကာ႔ေၾကာ႔ေမာ႔ေမာ႔ကားေလးတ၀ီ၀ီနဲ႔သြားခ်င္ရာကို
သြားေနႏိုင္တဲ႔အေနအထားက ေန ဆုိက္ကားသမားလုိက္ပုိ႔မွ ေရာက္ရတဲ႔ ဘ၀ကို
ေလွ်ာဆင္းလို႔သြားပါတယ္။    

တစ္ရက္က်ေနာ္ကလဲ ေျမာက္ျပင္ဘက္ကအျပန္ 19လမ္းေညာင္ပင္ေစ်းနားေလးမွာ သူနဲ႔ဆုံၾကပါတယ္။က်ေနာ္ကိုျမင္ေတာ႔

“ အကုိ“ဆုိျပီး၀မ္းသာအားရလွမ္းေခၚပါတယ္။                                                                                                 က်ေနာ္စက္ဘီးနဲ႔သူစီးလာတဲ႔ဆုိက္ကားနဲ႔ယွဥ္မိေတာသူကဆုိက္ကားကုိရပ္ခုိင္းျပီးဆင္းလာပါတယ္။                                                                                       က်ေနာ္အနားေရာက္ေတာ႔ “ အကို က်ေနာ္႔ကုိ ေဒၚစင္းယုံက
ထမင္းေပါင္းနဲ႔ ၀က္သားအစုံသုတ္လိုက္ေၾကြးစမ္းပါေနာ္“ လုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ႔
က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပါတယ္။                   

အရင္က ဒီထက္မကတဲ႔ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတဲ႔ေငြေၾကး ကိုပက္ခနဲ႔ အႏွေမ်ာမရွိသုံးခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္က             သူ႔ကိုဘယ္ေတာ႔မွမ်က္နွာသာမေပးခဲ႔တဲ႔၊အေရာမ၀င္ခဲ႔တဲ႔၊သူလုိလူတနး္စားကုိ မႏွစ္ျမဳိ႔ဘူးဆုိတာ
သိခဲ႔တဲ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ကို ရွူတ္ခ်ခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကုိ
မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ျပီးေျပာလုိက္လုိ႔ပါ။                                                                                                                   

သူမိသားစုနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔မိသားစုျခင္းက အေတာ္ေလးကို ရင္းနွီးပါတယ္။ သူတုိ႔အိမ္ကုိလဲအျမဲ၀င္ထြက္သြားလာေနတာခဲ့ဘူးတာမွန္ေပမယ္႔ သူဒီလုိ
ဘ၀အမွားၾကီးနဲ႔က်င္လည္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူေအာင္ျမင္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာက်ေနာ္က သူတုိ႔အိမ္နဲ႔
ခပ္ကင္းကင္းေနခဲ႔သလုိ သူအလွဴအတန္းလုပ္တယ္ေမြးေနပြဲေတြလုပ္လုိ႔ ဖိတ္ရင္ေတာင္
က်ေနာ္လုံး၀မသြားခဲ႔ပါဘူး။ သူ႔မိဘႏွစ္ပါးကြယ္လြန္ျပီးတဲ႔ေနာက္
က်ေနာ္သူဆီကုိလုံး၀အ၀င္အထြက္မရွိေပမယ္႔ သူကေတာ႔ ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္
က်ေနာ္မိဘႏွစ္ပါးဆီကို က်ေနာ္႔အမမ်ားဆီကုိ လာေလ႔ တုိင္ပင္ေလ႔ရွိပါတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ႔လာလုိ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေတြ႔ရင္ေတာင္ ႏုတ္မဆက္တတ္ပါဘူး။

အဲဒီတုံးကေတြ႔ျပီး ေနာက္သူေပ်ာက္သြားျပန္ပါတယ္။တရုပ္ျပည္ဘက္ကုိတက္သြားတာလုိလုိ ထုိင္းနယ္စပ္ကတစ္ဆင္႔ဘဲဟုိဘက္နုိင္ငံေရာက္သြားတာလုိလုိနဲ႔ဘဲ ၾကားလုိက္ရျပီး
ျပီးခဲ႔တဲ႔ ေလးငါးလေလာက္ကေတာ႔သူက်ေနာ္အမေတြဆီကို
လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔လာျပီးကန္႔ေတာ႔ရင္းသူအိမ္အသစ္ဘုရားအေနကဇာတင္ဘုိ႔လာဖိတ္တာကိုေတြ႔လုိက္ရပါေသးတယ္။
၀တ္စားထားတာေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ ဟန္းဖုန္းေလးက လက္ထဲမွာျမင္ရေတာ့
အေျခအေနျပန္ေကာင္းတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ႔။

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး