၁။ ကဗ်ာရြာကို ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ပါသည္။ ရြာသည္ ေျခာက္ကပ္စြာ စည္ကားေန၏။ မည္သူ႔အိမ္မွ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္မလည္ျဖစ္ပါ။ တံခါးေခါက္မည္ဟု လက္ရြယ္လိုက္တုိင္း ဘဲလ္တီးပါဟူေသာ စာတမ္းကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

၂။ သူႀကီးသည္ ရြာ၏ အဓိပတိ ျဖစ္သည္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ရြာကို အပ္ခ်ေလာင္း လုပ္လိုက္သည္။ ရြာသည္ ေဖ်ာင္းခနဲေနေအာင္ မီးပြင့္သြားၿပီ။ အလင္းပဲ ျဖစ္ပါေစ။

၃။ ကိုဟယ္ရီက ရင္ဘတ္ထဲက စကားမ်ား အန္ခ်ျပသည္။ ထိုစကားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ရြာမွာ ဖူးပြင့္ေစခ်င္ပါသည္။ မရွိလွ်င္မျဖစ္ဆိုေသာ အယူအဆကို ကၽြန္ေတာ္ အယံုအၾကည္မဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ရွိသင့္သည္ကိုေတာ့ ရွိၿမဲရွိေစခ်င္ပါသည္။

၄။ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာရြာကို သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ ရြာကေရာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါရဲ႕လား။ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ ( စဥ္းစားဦးမည္ဟု ေျဖသံၾကားရသည္။ ) ေက်းဇူးျပဳ၍ သူႀကီး ၀င္မေျဖပါႏွင့္။

၅။ တေလာက ကိုႏိုက္ဘတ္ဟု ေခၚမိသျဖင့္ ႏိုက္ႏိုက္မွ စိတ္ေကာက္ပါသည္။ သူ႔ရဲ႕ ေနာင္ႀကီးေရ ေခၚသံ ကၽြန္ေတာ္ လြမ္း၏။ ၀ကၤကေခ်သည္ျဖင့္ ေခ်ာ့ရဦးမည္။

၆။ ကြန္နက္ရွင္ မေကာင္းသျဖင့္ ဘာမွလုပ္မရပါ။ သူႀကီးႏွင့္ ႏိုက္ႏိုက္ကို ကဗ်ာမ်ား ေပးခဲ့ဖူးသည္။ ရူးသလို ေပါသလိုႏွင့္ တင္မေပးပါ။ ရပါသည္။ ျမန္မာျပည္လာမွ ၀ဋ္လည္မည္ဟု သေဘာထားလိုက္၏။

၇။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္ မေဆာက္ႏိုင္ပါ။ သူႀကီးက ေဆာက္ေပးပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူလည္း မြဲသျဖင့္ ဓနိမိုး ထရံကာေလာက္သာ တတ္ႏိုင္သည္။ ကိစၥမရွိပါ သူ အိမ္လည္လာမွ ေရခ်ဳိးသြားပါဦးလားဟု ေလာကြတ္ျပဳလိုက္မည္။

၈။ ခ်ီရြန္႔အိမ္ စုတ္ခ်ာေနသျဖင့္ အျမင္မေတာ္ပါ။ ( ၾကံဳတုန္း ေျပာရမွာပဲ ကိုယ္က ထန္းရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ေနတာကိုး )။ ၀ိုင္း၀န္း ျပဳျပင္ေပးေစလိုပါသည္။

၉။ ခ်ီရြန္ အသည္းမကြဲေတာ့ပါ ( ေၾကာ္ျငာ၀င္လိုက္ဦးမယ္ )။ ဟုိလူႀကီး ေျပာသလို ပိေတာက္ကိုင္းႀကီးလည္း မထမ္းေတာ့ပါ။ သူ႔ဘာသာ ဘုန္းႀကီးဘ၀က မကၽြတ္တိုင္း သူမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္၏။ မေကာင္းပါ။

၁၀။ ရြာမွ ပံုျပင္မ်ားကို စတင္ေမြးဖြားသူ ႏိုက္ႏိုက္ကို မွတ္တမ္းတင္ပါသည္။ ဆက္ၿပီး ေရးေစခ်င္ပါသည္။ ေျခမခ်ဳိးေပးရန္ မလိုပါ။ ေရးရန္ တက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

၁၁။ ႀကီးေဒၚအိကို ေရ အ၀ တိုက္ပါမည္။ ေတာမီးကို ေခၽြးထြက္ေအာင္ လႈံခိုင္းပါမည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ခ်ီရြန္သည္ ေက်းဇူးဆပ္ရန္ လက္မေႏွးေၾကာင္း သိေစမည္။

၁၂။ ဟမ္းမကို ဆုေပးရန္ သူႀကီးထံ ေတာင္းဆိုပါသည္။ ကမာၻ႔အျမန္ဆံုး Presentation ကို ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္စြာ က်င္းပႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူႀကီးထံမွ ဆုရလွ်င္ ကိုခ်ီရြန္ကို တ၀က္ေပးရန္ အၾကံျပဳပါသည္။ ခ်ီရြန္က တံခါးမႈး မဟုတ္သျဖင့္ ႀကိမ္ဒဏ္တုတ္ဆု ဆိုလွ်င္ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ အကုန္ယူရန္ ထပ္မံ အၾကံျပဳပါသည္။

၁၃။ တစ္နာရီၾကာေအာင္ ၀င္မွ ေရာက္ေသာ အရပ္တြင္ အရဲမက လာေခၚ၏။ ျမင္ေသာ္လည္း ျပန္မထူးႏိုင္ပါ။ အိပ္မက္ကို အိပ္မက္ထဲက်မွပင္ ျပန္ထူးလိုက္ႏိုင္၏။ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါသည္။

၁၄။ ခ်ီရြန္ ပံုျပင္မေရးႏိုင္ေသာ ဘ၀က ရြာတြင္ ေသာင္းက်န္းသြားေသာ ေၾကာင္မေလးကို မွတ္မိပါေသးသည္။ ၾကံဳမွ ရြာတြင္ အေၾကာ္ေရာင္းခိုင္းေစမည္။

၁၅။ ကြမ္းယာသည္ ေဒါက္တြန္လည္း နာဂစ္မွာ ဘာမီတြန္ေရာင္းၿပီး ႀကီးပြားသြားသလား မသိပါ။ ရြာကို မလာေတာ့။

၁၆။ အေမဟန္သည္လည္းေကာင္း၊ ကိုဏႀကီးသည္ လည္းေကာင္း၊ မရဒ္သည္ လည္းေကာင္း ရြာကို ထားသြားၾကၿပီလား မသိ။ နီးစပ္သူမ်ား ရေအာင္ ေခၚေစခ်င္သည္။

၁၇။ ထူးထူးျခားျခား ခ်ီရြန္႔ ကဗ်ာမ်ားကို အစအဆံုး လိုက္လံ အားေပးေသာ မိုးေသာက္ ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားပါသည္။ သူ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ ေနလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ဂ်ီရိပ္တြင္ ဖမ္းပါဟု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့သည္။ တခါမွ ခ်ီရြန္႔ကို မမိဘူး ထင္ပါသည္။ ( ဒီေလာက္ ေန႔တိုင္း လာေနတာေတာင္ မေတြ႕ဘူး )

၁၈။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာေတြ ေရးေနတာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မေ၀းေတာ့ေသာ ကာလမွာ ရြာကို ခြဲခြာရေတာ့မွာပါ။ လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္ မရွိေသာ အရပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမလဲ မသိပါ။ သိပ္မၾကာခင္ ကၽြန္ေတာ္ ေနရာသစ္ကို ေျပာင္းရေတာ့မယ္။ မသြားခင္ေတာ့ မလြမ္းခ်င္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ေတြကို ဖန္ဆင္းခြင့္ ေပးထားေသာ ရြာကို ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲသတိရေနျဖစ္မွာပါ။ ခ်ီရြန္က တဦးတည္းေသာသား တေကာင္ၾကြက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ညီအစ္ကိုအရင္းလို သေဘာထားေပးေသာ သူႀကီးႏွင့္တကြ ရြာသားမ်ား၊ အကိုႀကီး ကိုဟယ္ရီ၊ ညီငယ္ႏိုက္ဘတ္၊ ညီမအရင္းမ်ား သဖြယ္ ကၽြန္ေတာ္ ခင္မင္ရပါေသာ အိ၊ ဟမ္းေလာ့၊ အရဲ၊ ကစ္တီ ကၽြန္ေတာ္ ရြာကို စေရာက္ခါစက အားေပးခဲ့ေသာ မရဒ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာမ်ားကို အစဥ္တစိုက္အားေပးခဲ့ေသာ မိုးေသာက္၊ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ မျမင္ဘူးေသာ္လည္း ရင္နဲ႔အမွ် ခ်စ္ခင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မရွိလွ်င္လည္း ရြာက စည္ကားျမဲ စည္ကားေနမွာပါပဲ။ ခ်ီရြန္က ရြာကို အက်ဳိးမျပဳႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ မက်ဳိးမဲ့ေအာင္ မလုပ္ခဲ့ပါ ဆိုတာကိုေတာ့ အျမဲအမွတ္ရေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီတခါ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္ ဒုတိယအႀကိမ္ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းပါ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ရလို႔ျဖစ္ေစ၊ အေျခအေနေပးခဲ့လို႔ျဖစ္ေစ လာႏိုင္ရင္ေတာ့ ရြာကို ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္လာဦးမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သြားခါနီးရင္ ေနာက္တေခါက္ လာၿပီး ေျပာပါ့မယ္။ အခုက ႀကိဳတင္ သတင္းေပးထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မပိုင္တာမို႔ ေပ်ာက္သြားရင္ သိေအာင္ ႀကိဳေျပာထားတာပါ။ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။

In: ေဆာင္းပါး Posted By: chiron Date: Jun 20, 2009  All Time