“ေမေမ…ဒီေန႕ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ
အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကုိ သား
တက္နင္းမိလုိက္တယ္။ သားက ေတာင္းပန္လုိက္တယ္။
ဒါနဲ႕ အန္တီႀကီးက သားကုိ
ေခ်ာကလက္တစ္ခု ထုတ္ေက်ြးတယ္။ ”

“သားက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႕ ေျပာလုိက္ေရာလား”

“ဟင့္အင္း….သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကုိ
တက္နင္းလုိက္တယ္”

Handicapဆုိတာက ပစားေပးထားတဲ့ သေဘာကုိ ဆုိတာပါ။
ကစားပြဲေတြမွာဆုိရင္ အမွတ္ေၾကာေပးထားတာေပါ့။
ကုိယ္နဲ႕ စစ္တုရင္ထုိးမယ့္သူဟာ ကုိယ့္ေအာက္
နိမ့္က်တဲ့ စြမ္းရညရွိသူျဖစ္ေနရင္ သူ႕ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ

သက္ညွာတဲ့အေနနဲ႕ ကုိယ့္ဘက္က ဘစ္ေရွာ့အရုပ္တစ္ရုပ္၊
ဒါမွမဟုတ္………ျမင္းရုပ္္တစ္ရုပ္ ပြဲမစခင္ကတည္းက အက်ဆုံးခံျပီး
ေလွ်ာ့ကစားတာပါ။

ဒါမွ တရားမွ်တမႈရွိမယ္လုိ႕ ယုံၾကည္တာကုိး ။

လူ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းထဲမွာလည္း ဒီလုိပဲ။ တခ်ိဳ႕ လူေတြကုိ
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ (သနားလုိ႕၊ အားနာလုိ႕) ပစားေပးသက္ညွာထားတာေတြရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက သူတုိ႕ထဲက တခ်ိဳ႕လူေတြမွာ
တမင္သက္ညွာမွန္းမသိၾကဘူး။ ေရာင့္တက္လာၾကတယ္။

ကေလးဆုိးၾကီးေတြလုိပဲ။

ကုိယ့္ေျခေထာက္ကုိတက္နင္းျပီး ေတာင္းပန္လုိ႕
ကုိယ္ကသနားအားနာတာနဲ႔
ေခ်ာကလက္တစ္ခု ထုတ္ေၾကြးလုိက္မိပါတယ္။ သူတုိ႕က ေနာက္ထပ္ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကုိ
ထပ္ျပီးနင္းၾကျပန္ေရာ။

ကဲ…မခက္ဘူးလား။

တခ်ိဳ႕ အိမ္ေတြ၊ တခ်ိဳ႕ဆုိင္ေတြမွာ …..

(အားနာလုိ႕ လုိက္ေလ်ာတာ အတယ္လုိ႕ မထင္နဲ႕)ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကုိ
ေတြ႕ေတြ႕ေနရေတာ့ “ေၾသာ္…သူတုိ႕လည္း ခဏခဏ ေျခေထာက္နင္းခံရရွာတယ္ထင္ပါရဲ႕”

လုိ႔ ေတြးျပီး ျပံဳးမိတယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ…။မေကာင္းတတ္လုိ႕ အေလ်ာ့ေပးေနရတာမွန္ေပမယ့္ ခဏခဏျဖစ္လာေတာ့လည္း ဘယ္သူသည္းခံႏုိင္မွာလည္း။
အားလုံးက ပုတုဇဥ္ေတြပဲ မဟုတ္လား။

(အားနာလုိ႕လုိက္ေလ်ာတာ “အတယ္” လုိ႕ မထင္နဲ႕တဲ့။)

သူကအဲဒီလုိဖတ္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာေမးေနတယ္။
“ေဟ့ေကာင္…အတယ္ဆုိတာ တရုတ္လုိ အေဖကုိေျပာတာ မဟုတ္လား…တဲ့။

သူဖတ္သလုိမ်ိဳးဆုိရင္ သူ႕အဓိပါယ္နဲ႕ သူေတာ့မဆုိးပါဘူးလုိ႕ ေတြးမိသား။

ဟုတ္တယ္ေလ………။

ေနာက္ထပ္ ေခ်ာကလက္ တစ္ခု ထပ္လုိခ်င္လုိ႕
အားမနာ၊ပါးမနာ သူမ်ားေျခေထာက္
ထပ္နပ္နင္းတဲ့ သူရဲ႕ အေတြးဟာ “ကေလးအေတြးပါ” ။
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ျပီးသားပဲ။
အဲဒီလူေတြဟာ ကေလးေတြ၊ ကေလးဆန္တဲ့ လူေတြပါ ဆုိတာ။

သူတုိ႕ကုိ ဘယ္သူက ေရရွည္မွာ သည္းခံႏုိင္မွာလဲ။ အလြန္ဆုံး သူ႕
အေဖ၊အေမပဲေပါ့။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် စိတ္ပ်က္လာမွာေသခ်ာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကေလးအေတြးဆုိတာ ခက္သားလား။

ကုိယ့္ အေဖ၊အေမအေပၚ ဆုိးခ်င္တုိင္း ဆုိးလုိ႕ရရုံနဲ႕
က်န္တဲ့လူေတြအားလုံးအေပၚမွာလည္း အဲသည္လုိ ဆုိးဖုိ႕
“အခြင့္အေရး” ရမယ္လုိ႕ ထင္ေနတတ္တာမ်ိဳး။

အဲသည္ အျပဳျပင္ခံ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း
အမွန္တကယ္ လုိလုိလားလား ျပဳျပင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိဖုိ႕လုိပါလိမ့္မယ္။

ေလာကမွာ အေရးႀကီးဆုံးက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္
အရွိ…..အရွိအတုိင္းတည့္တည့္မတ္မတ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္တတ္တဲ့
“သတိ”
ရွိဖုိ႕ပါပဲ……….။ ။