ရာဇဝင္ အတၳဳပၸတၱိလည္း ရွိရမယ္ ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တယ္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္း ရယ္” ေရဒီယိုသံကိုျမႇင့္ၿပီး ဆက္ဖြင့္ထားလုိက္ရတယ္။ “ငါတုိ႔ ဗမာျပည္ဝယ္ မိဘတုိင္းကကြယ္ ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းလို သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးရမယ္” ေလလႈိင္းထဲက သံစဥ္ေတြ ပီပီျပင္ျပင္ တစ္လံုးခ်င္း ထြက္က်လာေနတယ္။ နားေထာင္ေနရင္းက ယူက်ဳံးမရ တသသ အလြမ္းေတြနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ဝမ္းနည္း စိတ္ေတြက ေနရာယူလာၾကတယ္။

“ဗမာတိုင္း ဗမာမ်ဳိး အားကိုးေလာက္ေပတဲ့ …” ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အားလံုးရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးကိုမွ၊ ျပည္သူ ျပည္သားေတြ ခ်စ္ခင္ ေလးစားတဲ့၊ အားကိုး တန္ဖိုးထားတဲ့ ဒီလုိ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကိုမွ၊ ဖခင္ႀကီးကိုမွ အႀကံပက္စက္၊ ဆန္ေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္သူေတြက လုပ္ရက္လုိက္ၾကတာ။ စိတ္နဲ႔ေတာင္မွ မျပစ္မွားရဲတဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ဖခင္ႀကီးကို လုပ္ႀကံတယ္ဆုိတာ ကိုယ့္ဖခင္ကို လုပ္ႀကံတာနဲ႔ မျခားေတာ့။ တကယ္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆုိတာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ေထာင္စုရဲ႕ ဖခင္ပမာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဖခင္ပါပဲ။

စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္းရွိသူမွာ အားနည္းခ်က္ တစ္ခု ရွိတတ္တယ္တဲ့။ အဲဒီ အားနည္းခ်က္က ဘာလဲဆုိေတာ့ တစ္ဖက္သားရဲ႕စိတ္ကို ကိုယ့္စိတ္မ်ဳိးလို ေအာက္ေမ့ေနတတ္ျခင္းပါပဲတဲ့။ “ကြၽန္ေတာ့္ လိပ္ျပာ ခုံ႐ံုးေရွ႕မွာ မားမားမတ္မတ္ အစစ္ခံရဲတယ္” “ကြၽန္ေတာ့္ လိပ္ျပာကေတာ့ အစဥ္ သန္႔ရွင္း လ်က္” ဆိုတဲ့ ဖခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ ခုေတာ့ အားလံုးက စိတ္နာၾကတဲ့ လိပ္ျပာ မလွသူေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ပဲ အသက္ဆုံးခဲ့ရၿပီေလ။ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အေထြေထြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မသိမဟုတ္ သိေပလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ့တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္ေနတာပဲ၊ ငါ့အတြက္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္၊ ဒါမွ သူတုိ႔ လုပ္ႀကံလည္း ခံလုိက္ ႐ံုပဲရွိတယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး ရွိတဲ့သူ။ သူ႔အသက္ကို သူမငဲ့ တုိင္းျပည္အတြက္ပဲ သူ ေတြး အာဇာနည္ ေသြး အျပည့္ရွိတဲ့သူ။

“အာဇာနည္ဆုိတာ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ အသက္ ယွဥ္လာရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ကို မစြန္႔ အသက္ကို စြန္႔တယ္” တဲ့။ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး ေျပာခဲ့တာပါ။ “အာဇာနည္မ်ဳိး၊ ေသ႐ိုးမရွိ” တဲ့။ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္တဲ့ စကားေတြဆုိတာ အာဇာနည္ေန႔က သက္ေသျပေနပါတယ္။ “ငါတုိ႔ ဗမာျပည္ဝယ္ မိဘတုိင္းကကြယ္ အာဇာနည္ အစစ္ေတြ ရွိဖို႔ ေမြးရမယ္” တဲ့။ အာဏာရွင္စနစ္ ေတြနဲ႔ေတာ့ နားၾကား မလြဲေစခ်င္ပါ။ “အာဏာရွင္ဆုိးကေတာ့ ရွင္႐ိုး မရွိႏုိင္ပါ”။ အာဇာနည္ဆုိတာ လူေသလည္း နာမည္ မေသသူပါ။ အာဏာရွင္ဆုိတာကေတာ့ လူမေသလည္း နာမည္ ေသသူပါပဲ။ လူပါ ေသလုိ႔ကေတာ့ ေတြးသာ ၾကည့္ပါေလ။

ဒီကေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြက “အာဇာနည္ဆုိတာ အဆုိေတာ္ကို ေျပာတာလားဟင္” လုိ႔ ေမးခြန္း အထုတ္ခံရေလာက္ေအာင္ အာဇာနည္ေန႔ကို ေသးသိမ္ေအာင္၊ ေမွးမွိန္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ကာလ တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကာလရွည္ တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာပါ။ အာဇာနည္ေတြ က်ဆံုးခဲ့ တာ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းသလို ေမွးမွိန္ေအာင္ လုပ္ေနရက္ၾကတာဟာလည္း ဝမ္းနည္းစရာ တစ္မ်ဳိး ေကာင္းေနပါတယ္။ မလုပ္ထုိက္တာ၊ မျဖစ္သင့္တာ၊ စိတ္ေစတနာ မမွန္ခဲ့တာပါ။ “ခုေတာ့ နည္းနည္း ေတာ္ေသးတယ္။ အရင္တုန္းက ဒီထက္ ပိုဆုိးတယ္” ဆုိတဲ့ အသံေတြလည္း ၾကားေနရေသးေတာ့ ေတာ္လက္စနဲ႔ မ်ားမ်ားပဲ ေတာ္လုိက္ပါလား။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီ ၃၇ မိနစ္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကို လုပ္ႀကံခဲ့ၾကတဲ့ ဂဠဳန္ ဦးေစာနဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားကေတာ့ ရာဇဝတ္ေဘး ေျပးမလြတ္တဲ့ ေသဒဏ္ စီရင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းလည္း မလွ၊ သမိုင္းလည္း မလွႏုိင္ေတာ့။ သူမလွတာက အေရးမႀကီး၊ သမိုင္းမွာ လူယုတ္မာ ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ မိဘမေကာင္း သားသမီးေခါင္း ျပန္ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး သားစဥ္ေျမးဆက္ အေနက်ဳံ႕ရတဲ့ ဘဝေတြကို ရင္ဆုိုင္ေနၾကရဆဲပါ။

ဒီေနရာမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ရဲ႕ “မုဆုိးမ ျဖစ္ရတာခ်င္း အတူတူ ကြၽန္မကမွ ဂုဏ္သေရရွိ မုဆိုးမ ျဖစ္ရၿပီး သူ႔ခမ်ာ ဂုဏ္သေရမဲ့သူလုိ႔ ခံစားေနရသူအေပၚမွာ နစ္နာေၾကး ရလုိေၾကာင္း ရွင္တုိ႔ ေျပာသလို မေတာင္းဆုိႏုိင္ပါဘူး” ဆုိတဲ့ စကားရယ္။

သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ “ဦးေစာက ကြၽန္မ ေဖေဖကို သတ္တယ္လုိ႔ ကြၽန္မဘယ္တုန္း ကမွ မယူဆခဲ့ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဒါမ်ဳိးက ျဖစ္တတ္ပါတယ္” ဆုိတဲ့ စကားေတြဟာ ၾကားမိသူတုိင္း မအံ့ၾသဘဲ မေလးစားဘဲ မေနႏုိင္တဲ့ စကားေတြပါပဲ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ဗုိလ္ခ်ဳပ္သာ စိတ္ထားလွတာ မဟုတ္ သူ႔မိသားစုရဲ႕ စိတ္ထားတတ္ပံုကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္လိုပါပဲလားဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ ေလးစားမိပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ခံယူခ်က္ေတြဟာ ျမင့္မားသလုိ ျမင့္ျမတ္သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔တပ္ကို သူ မိန္႔ခြန္းေျခြေတာ့လည္း “တုိ႔စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံသားေတြအေပၚမွာ လက္နက္အားကိုး တန္ခိုးျပဖုိ႔ မဟုတ္။ စစ္တပ္က ႏုိင္ငံရဲ႕ အေစခံ ႏုိင္ငံဟာ စစ္တပ္ရဲ႕အေစခံ မျဖစ္ရ” ပါတဲ့။ ဒါဆုိရင္ တပ္မေတာ္ ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာလည္း ႏုိင္ငံရဲ႕ အေစခံ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလုိ႔ပဲ သူ႔ကုိယ္သူ ခံယူထားေပလိမ့္ မည္။ ေၾသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ ဦးထိပ္ပန္ဆင္သူက ျပည္သူ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အေရး။ လြတ္လပ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးပဲ။ သူ႔အေတြးထဲမွာရွိလုိ႔ ျမင္းေလာင္းတဲ့ပြဲ သြားဖုိ႔အေရးဟာ သူ႔အေရး မဟုတ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံရဲ႕ အထူးတန္းမွာ အထူးအဆန္း လုပ္မေန။ ေရွ႕ဆံုးတန္းက ထုိင္ခံုအစုတ္ မွာ ေနရာယူရင္း ႐ုပ္ရွင္ ၾကည့္ရတာသာ သူ႔ဘဝရဲ႕ အရသာ။

ႏုိင္ငံေရးသမား ဘဝနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ မိန္႔ခြန္းမွာ “ကြၽန္ေတာ္ တိုင္းျပည္ကို တစ္ခါဖူးမွ် တစ္ပတ္မ႐ိုက္ ခဲ့ဖူးတာကို လူထု ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္” တဲ့။
“ဖဆပလကို မဲေပးပါ။ တစ္ႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရး ရေစရပါမယ္” တဲ့။ ဒီတစ္ခါ လြတ္လပ္ေရးဟာ စစ္တလင္း အျပင္းစား မျဖစ္ေစရေအာင္ တုိက္ပြဲဝင္တဲ့နည္းကို မသံုး ေတာင္းဆုိတဲ့ ဗ်ဴဟာကို ေျပာင္းၿပီး သံုးခဲ့တယ္။ ျပည္တင္းရင္ မင္းမခံႏုိင္ဆိုသလုိ တင္းျပည့္ က်ပ္ျပည့္ လူထု ေထာက္ခံမႈ ရရွိထားတဲ့ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးကို ၿဗိတိသွ် အစိုးရက အေရးတယူ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွာ ေအာင္ဆန္း အက္တလီ စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ ေရးထိုးၿပီး လံုးဝ လြတ္လပ္ေရးကို တစ္ႏွစ္အတြင္း ရယူေစခဲ့တယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုိ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးဟာ တစ္ေခတ္မွာ တစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္ခဲလွပါတယ္။

သတင္းစာဆရာ ဦးပုကေလး ေျပာသလုိ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေလာက္ လူထု ၾကည္ညဳိခံရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး မရွိေသး။ ေရာက္ေလရာ ၿမိဳ႕ရြာတုိင္းမွာ လူထုက ဝိုင္းအံု တုိးေဝွ႕ ၾကည့္ၾကလြန္းလုိ႔ အိမ္သာသြားတာ ကိုေတာင္ ဝိုင္းၿပီး လုိက္ၾကည့္ေနေတာ့ သိပ္ခြက်တာပဲလုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္တုိင္ ညည္းညဴဖူးတယ္” လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ဘြားဘြားတုိ႔ကလည္း တရားပြဲအၿပီးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုမွ ၾကည့္ပါရေစ ျမင္ပါရေစ ပူဆာေန ျပန္ေတာ့ “ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပါပဲ ခင္ဗ်ာ” လုိ႔ ဘြားဘြားတုိ႔နား သြားရပ္ျပ ရရွာတယ္။ ဘြားဘြား က ဗုိလ္ခ်ဳပ္လက္ကို ကိုင္ကာ စမ္းတဝါးၾကည့္ၿပီး “ေၾသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိလုိ႔ ႀကီးလွ မွတ္တယ္။ ငယ္ငယ္ပဲ ရွိေသးသကိုး” ဆိုၿပီး ဝမ္းသာမ်က္ရည္ေတြ လည္လုိ႔ပါလား။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာႀကီး၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဖခင္ႀကီးအျဖစ္ သမိုင္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မဆလ တစ္ေခတ္က ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီးကို တပ္မေတာ္ ဖခင္ႀကီးအျဖစ္ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ေရးသူေတြက တင္စားေတာ့ ဥကၠ႒ႀကီးက သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္မလံုႏိုင္ရွာ ေတာ့ဘဲ “မိမိဟာ တပ္မေတာ္ဖခင္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း၊ တပ္မေတာ္ ဖခင္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း သာလွ်င္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း” ျပန္လည္ ေျဖရွင္းလိုက္ရတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္သြားရပါေတာ့တယ္။

တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖခင္တို႔၊ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္တို႔ဆိုတာ တစ္ဦး တစ္ေယာက္၊ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕က ေပးလို႔ ဒီနာမည္ေတြ ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သမိုင္းက ေပးတာ၊ ျပည္သူက ေပးတာပါ။ ဒါကိုမွ မနာလို တိုရွည္ လုပ္ေနရင္ေတာ့ သမိုင္းရဲ႕ ဒဏ္ခတ္ခံရဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ငတိလို႔ သံုးခဲ့သူကို ကြၽန္ေတာ္ အံ့ၾသတယ္။ ေအာင္စန္းကေန ေအာင္ဆန္း ျဖစ္လာတာပါ ဆုိသူကို ကြၽန္ေတာ္ ရယ္ခ်င္ တယ္။ ဟုတ္လည္း မဟုတ္၊ မွန္လည္း မမွန္၊ သူလည္း အက်ဳိးမရွိ၊ ကိုယ္လည္း အက်ဳိးယုတ္ေစတဲ့ စကား ဘာလို႔မ်ား ေျပာရလဲ စဥ္းစားတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း မရွိရွာေတာ့ အလကားေနရင္း အလကားလူ ျဖစ္ခ်င္ေနလားေတာ့ မသိ။ အသိတစ္လံုး အခက္ဆံုး ဆိုတာလိုေပါ့။

ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေစ ျပည္သူေတြကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႐ုပ္ပံုလႊာေတြကို ဧည့္ခန္းမွာ၊ အိမ္ဦးခန္းမွာ ဂုဏ္ယူစြာ၊ ၾကည္ညိဳစြာ၊ ေလးျမတ္စြာ ေနရာေပးဆဲ၊ ခ်ိတ္ဆြဲေနၾကဆဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ရာထူး တစ္ေနရာ ေပးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပာဖူးပါတယ္။ “သူတို႔ေပးတဲ့ ရာထူးဆိုတာ ျပည္သူက ေပးတဲ့ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ ေျခစာမႈန္႔ အဆင့္ပါပဲ” တဲ့။ ဧည့္သည္ တစ္ဦးက “ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ရဲ႕ ေနာက္ေဖးေပါက္က အဝင္မွာ သူ႔ရဲေဘာ္ေလးေတြက ထမင္းဝါခဲ၊ ငါးပိရည္က်ဲနဲ႔ စားေနၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ေဖးခန္းကေန ျဖတ္သန္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏံွ ႏွစ္ဦး ထမင္းစားေနတဲ့အခန္းကို ေရာက္ျပန္ေတာ့ သူတို႔စားေနၾကတာလည္း ထမင္းဝါခဲနဲ႔ ငါးပိရည္က်ဲပါပဲ” တဲ့။ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္စိတ္ ဆိုတာထက္ ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ထားရွိတဲ့ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္စိတ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေၾသာ္ ဒါေၾကာင့္ လည္း ဆရာ ဦးေအာင္သင္းရဲ႕ စာေပ ေဟာေျပာပြဲ တစ္ခုမွာ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လို ေရွ႕ကလူေတြ မစားဘဲနဲ႔ စြန္႔သြားၾကလို႔ ေနာက္လူေတြ မစြန္႔ဘဲနဲ႔ စားေနႏိုင္ၾကတာ မဟုတ္လား” တဲ့။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ေက်ာင္းသားဘဝမွာလည္း ေက်ာင္းသား သမဂၢကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ။ စစ္သားဘဝမွာလည္း တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံေရးသမား ဘဝမွာလည္း ဖဆပလရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ဘဝေတြနဲ႔ အသက္ ၃၂ ႏွစ္မွာပဲ ျမန္မာသိ၊ ကမၻာသိ ထင္ရွားခဲ့သူပါ။ ဒီအရြယ္နဲ႔ ဒီတာဝန္ေတြကို ေက်ပြန္စြာ အသက္ေပး ထမ္းရြက္ခဲ့သူ တစ္ဦး၊ သူရဲေကာင္း တစ္ဦး၊ အာဇာနည္ႀကီး တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ အကယ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာ လုပ္ႀကံမခံရဘဲ တိုင္းျပည္ကို ဆက္လက္ ဦးေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ ႀကံဳခဲ့ရင္ ဒီတိုင္းျပည္ႀကီးဟာ ကမၻာ့အလယ္မွာ အလွထည္ဝါလာမွာပဲ ဆိုတာကို လူေတြ ခံစားေနခဲ့ၾကတာပါ။

ေနာက္ေတာ့ “သခင္ေအာင္ဆန္း ေပတစ္ရာေပၚမွာ ေသြးစြန္းခဲ့ၿပီ အဖေရ႕” ဆိုတဲ့ သီဆိုသံေတြ၊ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့ စစ္ပညာ၊ ျပည္သူေတြကို သတ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး” ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ၊ “ခြပ္ေဒါင္း အလံကို ခ်ဳိးဖ်က္လို႔ရမယ္၊ ခြပ္ေဒါင္း စိတ္ဓာတ္ကိုေတာ့ ေခ်ဖ်က္လို႔ မရဘူး” ဆိုတဲ့ က်ဴးရင့္သံေတြနဲ႔ အတူ ၆၂ ေတြ၊ ၈၈ ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကာလ ၾကာရွည္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတယ္။ လြတ္လပ္စ တိုင္းျပည္ႏုႏု ဘဝမွာတုန္းက ျပည္တြင္းစစ္ မီးေတာက္ေတြ ဝိုင္းခဲ့လို႔ပါဆိုၿပီး တိုင္းျပည္ကႏုႏု မုန္တိုင္းကထန္ထန္ဆိုတဲ့ စာအုပ္မ်ဳိးေတြ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ တိုင္းျပည္က ရင့္လာျပန္ေတာ့လည္း မုန္တိုင္းက သင့္ေကာင္းတုန္း။ မုန္တိုင္းၿပီးရင္ ေလေျပလာသတဲ့။ ခုလာေနတာ ေလေျပ ျဖစ္ပါေစ။

ကေလးဘဝတုန္းက “အေမ မိုးရာသီကို မိုးတြင္းလို႔ေခၚ၊ ေဆာင္းရာသီကို ေဆာင္းတြင္းလို႔ ေခၚၿပီး ေႏြရာသီကိုေတာ့ ေႏြတြင္းလို႔ ဘာလို႔ မေခၚတာလဲဟင္” တဲ့။ သူေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို သူ႔အေမ ေဒၚစု ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမွန္းမသိ။ အရြယ္ေရာက္လာျပန္ေတာ့ “ေလာကဓံတရားရဲ႕ ႐ိုက္ပုတ္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးအလိမ္းလိမ္းတို႔ျဖင့္ နီရဲေနသည္။ သို႔ေသာ္ ၫြတ္ကား မၫြတ္” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးဟာ သူ႔ရဲ႕ အိတ္ေဆာင္ ကဗ်ာေလး ျဖစ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမား ဘဝမွာေတာ့ “ဒီမိုကေရစီဝါဒကို ေခတ္စားလာေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒီဝါဒသာလွ်င္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ဆီေလ်ာ္တယ္” တဲ့။ ဒီကေန႔အထိ ျငင္းခ်က္ မရွိႏိုင္တဲ့ အဆိုအမိန္႔ တစ္ခု။

“လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးရင္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး စာေရးဆရာ လုပ္ခ်င္တယ္” တဲ့။

တကယ္ဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘဝမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့။ အိပ္လည္း ႏိုင္ငံေရး၊ ၾကမ္းပိုးထိုးတဲ့ အိပ္ရာမွ ေရြးၿပီး လဲွအိပ္ခဲ့သူ။ စားလည္း ႏိုင္ငံေရး။

“ၾကည္ ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပားရရင္ စားခ်င္တယ္” တဲ့။ ေဒၚခင္ၾကည္ကို မႏိႈးရက္ေတာ့။ အိပ္ရာေဘးမွာ ေရးထားခဲ့တဲ့ သူ႔စာေလး တစ္ေစာင္။ ႐ိုးသားတဲ့ သူ႔ႏွလံုးသားက ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပားကို မရရင္ေတာင္မွ ေနပါေစ။ ရရင္သာ စားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာမိတာ။ ေရးမိတာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘဝနဲ႔ မတန္လိုက္တာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရယ္။ ဒီစာေလးကို ဖတ္မိၿပီး၊ ခံစားမိၿပီး မ်က္ရည္က်ရသူေတြ ရွိတယ္။ ရင္ထဲမွာ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးနဲ႔။ တို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုတာ ဒီလို ႐ိုးသားသူ၊ ဒီလို ႀကိဳးစားသူ၊ ဒီလို ေတြးတတ္သူ၊ ဒီလို ေပးဆပ္ခဲ့သူပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “ေဖေဖ့ကို လူေတြက အင္မတန္ ေတာ္တယ္လို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ္တဲ့ အခ်က္အလက္ကေတာ့ ေျဖာင့္မတ္မႈပါပဲ” တဲ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပ႒ာန္း ျမန္မာစာ ထဲမွာ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အတုယူဖြယ္ရာ အရည္အခ်င္းေကာင္း တစ္ရပ္မွာ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး လိမ္ မေျပာတတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္’ လို႔ ေဖာ္ျပထားတာပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း ေရးရရင္ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္နဲ႔ ၿပီးမသြား၊ စာတစ္အုပ္နဲ႔ မျပည့္စံု၊ စာအုပ္ေတြ ငါးဆယ္၊ တစ္ရာနဲ႔လည္း လက္စ မသတ္ႏိုင္။ လူရဲ႕ အႏွစ္သာရသည္ ကိုယ္က်င့္တရား ျဖစ္တာမို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမႈေၾကာင့္ပဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္ညိဳၾကတဲ့အေလ်ာက္ အာဇာနည္ေန႔ကိုလည္း မေမ့ၾက။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ သခင္ျမ၊ ဦးဘခ်ဳိ၊ မန္းဘခိုင္၊ မိုင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး စပ္စံထြန္း၊ ဦးရာဇတ္၊ ဦးဘဝင္း၊ သက္ေတာ္ေစာင့္ ကိုေထြး စတဲ့ ကံတူ အက်ဳိးေပး တိုင္းျပည္ရဲ႕ အာဇာနည္ ေသြးေတြကို ႏွစ္စဥ္ ေတြး႐ႈ၊ အေလးျပဳလို႔ မဆံုးႏိုင္ၾက။

ဘုရား ပရိနိဗၺာန္ျပဳမယ့္အခ်ိန္ အာနႏၵာက ဝမ္းနည္း ပူေဆြး ငိုေၾကြးေနေတာ့ ဗုဒၶ ဘုရားရွင္က “ညီေတာ္ အာနႏၵာ၊ ငိုေၾကြးေန႐ံုနဲ႔ ငါဘုရားကို ခ်စ္ရာ မမည္၊ ငါဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ အတိုင္း က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ပါမွသာ ငါဘုရားကို ခ်စ္ရာ ေရာက္မယ္” တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္ရာေရာက္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စကား နားေထာင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္း ဖို႔ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုတာ ရာဇဝင္ရွိ သမိုင္းရွိတဲ့သူ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္ လွစြာေသာ အာဇာနည္ႀကီး၊ ျမန္မာမွာလည္း ျမင့္ျမတ္သူ၊ ကမၻာမွာလည္း ျမင့္ျမတ္သူ၊ အျပင္မွာလည္း ျမင့္ျမတ္သူ၊ သီခ်င္းထဲမွာလည္း ေစာေစာကပဲ ၾကားလိုက္ပါတယ္ေလ။

“ရာဇဝင္ အတၳဳပၸတၱိလည္း ရွိရမယ္ ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တယ္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း ရယ္”

                                                                                          ျမင့္ေဇ
                                                                                 ( မူရင္း – ကိုေဌးေအာင္)