တခါက ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဗင္နီဇြဲလားစာေရးဆရာ ဂ်ဴးလက္ရိုဂ်က္စ္နဲ႕ ဗ်ဴႏုိေအရီျမိဳ႕က ဆိုင္တဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အယူအဆေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပံုျပင္တပုဒ္ေျပာျပတယ္။

တခါတုန္းက ဘုရင္တပါးဟာ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေကာင္းဆံုးအေတြးအေခၚနဲက ေရးဆြဲတင္ျပႏိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီကားကို ထိုက္တန္တဲ့ ဆုၾကီးခ်ီးျမင့္မယ္လို႕ ေၾကျငာလိုက္တယ္။ ပန္းခ်ီဆရာအမ်ားၾကီး ပန္းခ်ီကားေတြ ေရးျပီး နန္းေတာ္ကို ပို႕ၾကတယ္။ ျမဴေတြေ၀ေနတဲ့ ဆိတ္ျငိမ္သစ္ေတာ၊ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္၊ သဲေသာင္ျပင္မွာ ကစားေနတဲ့ ကေလးေတြ၊ ေကာင္းကင္မွာ လွပစြာ ေပၚထြက္ေနတဲ့ သက္တန္႕၊  ႏူးညံ့တဲ့ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေပၚက ႏွင္းစက္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဘုရင္ၾကီးက ပန္းခ်ီကားေတြကို ၾကည့္ျပီး ပံုႏွစ္ပံု ေရြးလိုက္တယ္။

ပထမပန္းခ်ီကားက ၾကည္လင္ေအးျမတဲ့ ေရကန္တကန္။ အဲဒီေရကန္ကို ၀ို္င္းရံထားတဲ့ ေတာင္တန္းေတြက ကန္ေရျပင္မွာ ေၾကးမံုရိပ္သြင္လို အရိပ္ထင္ေနၾကတယ္။ ေတာင္တန္းေတြရဲ့ အထက္မွာေတာ့ ျပာလဲ့ၾကည္စင္ေနတဲ့ မိုးေကာင္ကင္။ တိမ္ျဖဴေလး တဆုပ္ႏွစ္ဆုပ္က ေကာင္းကင္မွာ အစက္အေျပာက္ျပဳလို႕။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ရင္ ပန္းခ်ီကားရဲ့ ဘယ္ဘက္ေထာင့္ ျမစ္ကမ္းပါးမွာ အိမ္ေလးတလံုး ေတြ႕ရမယ္။ အဲဒီအိမ္ကေလးရဲ့ ျပတင္းေပါက္ေတြကလည္း ပြင့္လို႕။ မီးခိုးေခါင္းတိုင္မွာေတာ့ မီးခိုးတခ်ိဳ႕လြင့္ပါးလို႕။ ၾကည့္ရတဲ့လကၡဏာက ျခိဳးျခံတတ္တဲ့ မိသားစုက အရသာရွိတဲ့ ညစာကို စတင္ျပင္ဆင္ေနပံု။

ဒုတိယ ပန္းခ်ီကားကလည္း ေတာင္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာက္ခၽြန္ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ထက္လွစြာနဲ႕ သစ္ပင္မေပါက္တဲ့ ေတာင္ကတံုး။ ေတာင္ထိပ္ကလည္း အင္မတန္ မတ္ေစာက္တယ္။ ေတာင္အေပၚက ေကာင္းကင္ကေတာ့ မဲေမွာင္ထူပိန္းေနတယ္။ ေလးလံတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြထဲက အလင္းေရာင္ျဖာက်ေနတယ္။ မိုးကလညး္ မိုးသီးမိုးေပါက္ေတြ ေၾကြလို႕၊ သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ရင္ ေနခင္းထိုင္ခင္းမသာတဲ့ ေက်ာက္တံုးေတြထဲက ပတ္ၾကားအက္တခုမွာ ငွက္သိုက္ေလးတခုေတြ႕ရမယ္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ျပငး္ထန္စြာ ဟိန္းေဟာက္ရြာသြန္းေနတဲ့ မိုးသက္မုန္တိုင္းထဲမွာပဲ ပ်ံလႊားငွက္ကေလးတေကာင္ဟာ သူ႕အသုိက္ထဲမွာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ထိုင္ေနတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရင္ဟာ ဒုတိယပန္းခ်ီကားကိုပဲ ေရြးလိုက္ပါတယ္။ သူက ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ့ အဓိပၸာယ္ကို အခုလို ရွင္းျပတယ္။

တို႕ဟာ ျပႆနာကင္းတဲ့ေနရာ၊ ျပင္းထန္တဲ့လႈပ္ရွားရုန္းကန္မႈေတြ မရွိတဲ့ေနရာ၊ ဆူညံသံေတြ ဆိတ္သုန္းေနတဲ့ ေနရာကို ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းေနရာလို႕ ထင္တတ္ၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ အဲ့ဒီအယူအဆက မွားတယ္။ အဆိုး၀ါးဆံုးအေျခအေနေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ တို႕အသည္းႏွလံုးမွာ တည္ျငိမ္ေနတဲ့ အေျခအေနတရပ္ရွိရင္ အဲဒီအရာဟာသာ စစ္မွန္တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒါဟာ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ့ တခုတည္းေသာ အနက္အဓိပၸာယ္လည္း ျဖစ္တယ္