သူတည္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းဖို ့ေရာက္မူ
တစ္ေယာက္သူမွာ
ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည့္။

ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္ ၾကငွန္းလည္းခံ
မတ္ေပါင္းရံလွ်က္ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္
စည္းစိမ္မကြာ မင္းခ်မ္းသာကား
သမုဒၵရာ ေရမ်က္ႏွာထက္ ခဏပြက္သည့္
ေရပြက္ပမာ တစ္သက္လ်ာတည့္။

ၾကင္နာသနား
ငါ့အားမသတ္ ယခုလႊတ္လည္း
မလြတ္ၾကမၼာ သတၱ၀ါတို ့
ခႏၶာခိုင္က်ည္
မတည္မၿမဲ ေဖာက္လြဲတတ္သည္
မခြ်တ္စသာ သတၱ၀ါတည့္။

ရွိခိုးေကာ္ေရာ္
ပူေဇာ္အကြ်န္ ပန္ခဲ့တံု၏
ခိုက္ႀကံဳ၀ိပါက္ သံသာစက္၌
ႀကိဳက္လတ္တံုမူ တံု ့မယူလို
ၾကည္ညိဳစိတ္သြန္ သခင္မြန္ကို
ခ်န္ဘိစစ္စစ္
အျပစ္မဲ့ေရး ခြင့္လွ်င္ေပးသည္
ေသြးသည္ နိစၥာ ငါ့ဒိဌာတည္း။

(အနႏၱသူရိယ အမတ္ႀကီး)