အကိုင္းအခက္ေတြနဲ႔ေဝဆာ
အေမဟာ ..
ေႏြးေထြးမႈေတြကို
ပံုလို႔ေပးၿမဲ ..

ပင္စည္လွန္ကာ
အေတာင္ပံစံုနဲ႔
ခတ္ခ်င္ခဲ့တဲ့သား
မာယာမ်ားတဲ့
ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ
မေပ်ာ္တတ္ခဲ့ဘူး ..။

ကၽြန္ေတာ့္
အတၱတို႔ဖံုးလို႕ဖိကာလႊမ္း
အေမ့အသိုက္သို႔
တစ္ၿဖိဳက္ၿဖိဳက္က်ခဲ့တဲ့
မ်က္ရည္စက္တို႔အတြက္
ရင္ခြင္ထက္ကို
ခိုလို႔ေဝွ႔လို႔ေတာင္းပန္ပါရေစ
အေမ …

အၿပံဳးတို႔သာ
သားအတြက္ခ်န္ထားလို႔
ေဝဒနာတို႔ကို
ၿမိန္ေရ ..ယွက္ေရ ..
စားေသာက္ခဲ့တဲ့အေမ
လက္ဖဝါးႏုႏု
သားေၾကာင့္
ေသြးေျခဥခဲ့ရၿပီ။

တမ္းတျခင္းဆိုတဲ့
ေမာပန္းမႈမ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းေပၚ
တြန္းတင္ေပးခဲ့တဲ့
သားမိုက္ေၾကာင့္
အားငယ္မႈရပ္ဝန္းမွာ
သက္ျပင္းတို႔သာ
အေမ ..ရွဴသြင္းခဲ့ရလား ..
မလိမၼာတဲ့သားမို႔
ခြင့္လႊတ္ပါအေမ ..။

“ထာဝစဥ္..မင္းကငါ့သား” တဲ့
ေႏြးေထြးမႈအတြက္
အိုႏြမ္းခဲ့တဲ့
အကိုင္း၊အခက္၊အရြက္တို႔ကို
မီးထိုင္ရွိဳ႕လို႔
ရင္ခြင္ထက္သို႔
ခိုလံႈခြင့္ေပးရွာတဲ့အေမ

လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမိုးလို႔
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ပဲ
အေဝးက
အေမ့ကို ..
ကန္ေတာ့ခဲ့ပါရေစ။

သက္ေထြး
၃၀၊ဇူလိုင္၊၂၀ဝ၇
၁း၃၈ မနက္