အားလုံးဆိတ္ျငိမ္သြားဂီတသံျမည့္ျမည့္
ငါကဗ်ာေရးေနတာမဟုတ္ အေျဖရွာေနတာျဖစ္တယ္

စိတ္ဟာ ဟိုးေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္စာဆီ ျပန္ေရာက္သြား
ေစတနာ ေရစီးကမ္းျပိဳအလိုက္အေကာင္း အျပစ္အတင္ခံသက္သက္
ၾကယ္ပြင့္ကေလးအတိုင္းေကာင္းကင္မွာခ်ိတ္ဆြဲလွေနေစခ်င္တာအတၱဆိုရင္
ငါဘဝအဆက္ဆက္ ကြၽတ္လြတ္ပါ့မလား?

အဲသည္ကစ ငါဟာသိမ္ေမြ႕တဲ့ ငွက္ျဖစ္ေအာင္ ညင္ညင္သာသာအပ်ံက်င့္ခဲ့
တံုဏွိဘာေဝပါးစပ္ပိတ္ ၾကိတ္ေတမိျဖစ္ခဲ့
ခါးဆည္းဆည္းအျပဳံးပန္းေတြပ်ိဳးခဲ့
ဦးေႏွာက္ကိုေလဆာနည္းပညာနဲ႕ခြဲစိပ္ အဆိပ္ထုတ္ဖို႕ပမ္းခဲ့
မနက္ခင္းတိုင္း ေစတနာကသိုဏ္း႐ႉ သတိအၾကိမ္ၾကိမ္ျပဳခဲ့

အခု
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ကံတရားရဲ့စမ္းသပ္ပုံလား?
ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္အခြင့္အလမ္းလား

ပန္းစပြင့္ပုံလည္းအတူတူ
ျမက္ႏိုးမႈ အတိုင္းအဆလည္းမပိုဘူးဆိုေတာင္မွမေလ်ာ့
စိတ္ကူးထဲလႊမ္းမိုးေနပုံဟာ
ေရထပ္စီး ကမ္းထပ္ျပိဳမတတ္ေစတနာေတြဟာ ေဘာင္ကြန္႕မရအျဖစ္

ဘယ္ပံုစံဘယ္လိုမ်ိဳးနဲ႕
ငါဘာလုပ္ရမတဲ့လဲ စဥ္းစားတိုင္း
အားလုံးဆိတ္ျငိမ္သြားဂီတသံျမည့္ျမည့္
ခုငါဟာ ကဗ်ာေရးေနတာမဟုတ္
အေျဖရွာေနတာျဖစ္တယ္

ဩျမိဳင္