ကိုယ့္အထုပ္ ကိုယ့္အပိုး ကိုယ့္ဘာသာဆြဲ
(ကဲ…………..)
ငါတို႔တြဲလက္ေတြ ျဖဳတ္ခ်ိန္တန္ခဲ့ျပီ…။

လမ္းခြဲစကား ဆိုရေအာင္လည္း
ငါတို႔ရဲ႕ ပက္သက္မွဳက မဆိုသေလာက္၊
(ဒါေပမယ့္…)
ငါ့အတြက္ ၾကီးက်ယ္လြန္းခဲ့တာကနင္
ဒီရင္ခြင္……..ဒီႏွလံုးသား
အားလံုး နင့္အေရွ႕ အခစားဝင္ဖို႔အသင့္
(ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ပါ…)
ငါနင့္ကို သတိရခြင့္ျပဳပါ……။

ငါ့ရင္ဘတ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ အကၡရာ
နင့္ နာမည္ေလး အရာထင္က်န္ရစ္
ရင္နင့္ေအာင္ေမႊးတဲ့ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္
နင္ကိုယ္တိုင္ပ်ိဳး    နင္ကိုယ္တိုင္ထိုး
နင္ကိုယ္တိုင္ခ်ိဳး    နင္ကိုယ္တိုင္ျငွိဳးေစခဲ့..၊
နင့္အတြက္ သက္ေသမရွိတဲ့ အခ်စ္တစ္ခု
ငါ့ႏွလံုးသားထက္မွာ ကမၺည္းထိုး
မ်က္စိစံုမွတ္ခဲ့တဲ့ အရွံဳးအတြက္
နင္ရက္စက္ခ်င္ ရက္စက္
နင္ပက္သက္ခ်င္ ပက္သက္
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ဆိုတဲ့ အမွား
ငါ့ဘက္က က်ဴးလြန္းခဲ့မိလို႔လား
စဥ္းစားတိုင္း အေျဖမရတာအခက္သား..၊
တမင္သက္သက္ေတာ့ မရက္စက္နဲ႔
ဒီရင္ခြင္… ဒီႏွလံုးသား
အေပါစားမဟုတ္ဘူး…။
(နင္သိလား)
ငါဘယ္ေလာက္အထိ ခ်စ္ေနခဲ့ရလဲဆိုတာ
ျပဳမိတဲ့ ကိစၥတိုင္းမွာကိုက
နင့္ကို ခ်စ္တာေတြ……၊
အမွားတိုင္းကလည္း
နင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔…၊
မေက်နပ္ေသးဘူးလား…?
ငါ့ႏွလံုးသားက အခစားဝင္ဖို႔ အသင့္
(ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဝးသြားခဲ့ရင္သာ…)
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ နင့္ကို
ငါသတိရေနခြင့္ျပဳပါ…..။   ။

ေဇာ္သက္ဦး