ေျပာရဦးမယ္..(၂) ။

      ေျပာေရးရွိက ေျပာအပ္လွသည္ ဆုိေသာ ျမန္မာစကားပုံရွိသည္႕အားေလ်ာ္စြာ  ေျပာစရာကိစၥက ရွိလာျပန္ေတာ႕ ေျပာရဦးမယ္ အပုိင္း(၂) ကုိ ေရးသားလုိက္ရပါေတာ႕၏…။

         ဒီတစ္ေခါက္ ေဖာက္သည္ခ် ေျပာျပမယ္႕ အေၾကာင္းကေတာ႕ ကုိယ္႕ေတြ႔ပါပဲ…။ တျခားဟုတ္ေရာလားဗ်ာ…။ ျမန္မာႏုိင္ငံ သား တုိင္းရင္ႏွီးထိေတြ႕ဖူးေနၾကေသာ ေဟာဒီ႕ေအာက္က ပုံပါတဲ႔  M.A.I  (myanmar airways.)  ျမန္မာႏုိင္ငံပုိင္ေလေၾကာင္းလုိင္း အ ေၾကာင္းပါပဲဗ်ာ…။

        ျဖစ္ပုံက ဒီလုိဗ်   ကႀကီးတုိ႕  ကုိယ္႕ႏုိင္ငံမွာ  ကုိယ္သင္ထားတဲ႕ ပညာနဲ႕  လုံၿခံဳေရးအလုပ္ေတာင္ မရတဲ႕ အခါ စိတ္နာနာနဲ႕ ထန္း
ေခါက္ဖာထဲ ရွိသမွ် အ၀တ္ေလးထဲ႕ ေရာင္းခ်စရာရွိတာေတြ ေရာင္းခ်ၿပီး  နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ႕ အကူအညီေတြကို ယူၿပီး ျပည္
ေတာ္ စြန္႕ဖုိ႕ စဥ္းစားကာ  တုိင္းတစ္ပါးမွာ ဖိနပ္တုိက္…. အိမ္သာေဆးဖုိ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ပညာတတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သိပ္မေ၀း လွတဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကုိ ထြက္ လာခဲ႕ ပါေတာ႕တယ္….  

    အခ်ိန္က ညေန (၂) နာရီသာသာေပါ႔ဗ်ာ  စိတ္ပူတတ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေလာေဆာ္မွဳေၾကာင္႕  ကႀကီး တုိ႕ကို ႏုိင္ငံျခားထြက္မယ္
ဆုိၿပီး  အထင္တႀကီးလုိက္ပို႕ခ်င္တဲ႕ ေတာကအမ်ဳိးကေလးတစ္သုိက္နဲ႕ ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ မွန္ေပါင္းေခ်ာင္ၿကီး …အဲေလ ဟုတ္ပါဘူး  ေလဆိပ္ၿကီးကုိ ကႀကီးတုိ႕ ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္ ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ႀကီးေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္…။

   တကယ္ဆုိ ေလယဥ္က ညေန (၄း၃၀) မွ ထြက္မွာ ျဖစ္ေပမယ္႕ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ပရမ္းပတာ အၿမဲျဖစ္တတ္တဲ႕ ကႀကီးရဲ႕အက်င္႕ကုိ
သိၿပီး  စိတ္ပူတတ္မွဳေၾကာင္႕  ေလဆိပ္ကုိ ေစာေစာစီးစီး  ကႀကီးတုိ႕ ေရာက္ေနခဲ႕ရျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္…။

      ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ  ေနရာတကာ လူတတ္ႀကီးလုပ္ခ်င္တဲ႕  ကႀကီးရဲ႕ထုံးစံအတုိင္း ရြာကပါလာတဲ႕ အမ်ိဳးကေလးတစ္သုိက္ကို 
လက္ဆြဲၿပီး….. ေလဆိပ္(ျပည္ပဆုိက္ေရာက္..) ခန္းမထဲက ေကာ္ဖီနဲ႕ မုန္႕ဆုိင္ေလးဆီ ခ်ီတက္လာခဲ႕ပါေတာ႕တယ္…..။ (တကယ္ဆုိ
ကုိယ္ကုိတုိင္လည္း ပါလာတဲ႕ပုိက္ဆံေလးနဲ႕ နန္႕ခ်င္တာ ပါပါတယ္..)  ။ 

       မုန္႕ဆုိင္ေရာက္ေတာ႕ မျမင္ဖူး မေတြ႕ဖူးတဲ႕ အရာေတြ  စားစရာေတြကုိ ေတြ႕ပ ီးကေလးေတြဟာ  ဆုိင္ေကာင္တာ ရွဳိးေဘာက္စ္
ထဲက  ရွိသမွ် မုန္႕ေတြကုိ လက္ညွဳိးထုိးသူက အငမ္းမရ သားေရ  တျမားျမားနဲ႕ထုိး……….  သု၀႑ဘူမိျပည္ မွာ ဘီလူးက်သလုိ အတင္းပဲ  မုန္႕ေတြကုိ ၀င္ဆြဲတဲ႕ ကေလးေတြကဆြဲနဲ႕  ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ (ျပည္ပဆုိက္ေရာက္ ခန္းမ..)ၿကီးထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ ဆူညံၿပီး ပြက္ေလာရုိက္သြားခဲ႕ပါေတာ႔တယ္….။ ဒီလုိ ပြက္ေလာရုိက္မွဳေၾကာင္႕ ေလဆိပ္ထဲမွာ ရွိေနၾကၿပီးျဖစ ္တဲ႕ လူေတြဟာ  နီးရာအထုပ္ ဆြဲၿပီးေျပးသူေျပး….. လစ္ရာလစ္ရာ ျမန္မာတုိ႕ရဲ႕မေဖ်ာက္ႏုိင္တဲ႕အက်င္႕အတုိင္း ဆူဆူဆုိ အလစ္သုတ္လုိ႕ရတာ မ  ၿပီး ထြက္ေျပးကုန္ၾကပါတယ္….။

   ရုတ္တရက္ ထိမ္းမႏုိင္သိမ္းမရ အေျခအေန တစ္ခုဟာ ကုိယ္႕ ပေရာဂေၾကာင္႕ ျဖစ္ သြားတာမုိ႕… ကႀကီးလဲ အခ်ိန္ေစာေနတာကုိ ဂရဳ
မျပဳမိအားေတာ႔ပဲ  ကုိယ္႕ကုိ ေလဆိပ္လုံၿခဳံေရးေတြရဲ႕ ေခၚယူထိမ္းသိမ္းျခင္းက လြတ္ေအာင္ .. ေဘးနားက ထန္းေခါက္ဖာကုိဆြဲ  ပါတ္စပုိ႕ကုိၿဖဲျပ ၿပီး  (ျပည္ပထြက္ခြာ ခန္းမ ထဲကို ဂမူးရွဳးထုိး ၀င္လုိက္ပါေတာ႔တယ္…)  ဒီအခ်ိန္မွာ   ကႀကီး ထားခဲ႕လုိ႕ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ကေလးေတြဟာ မွန္ကာထားတဲ႕ အျပင္ဘက္ကေန ကႀကီးကုိေျခေစာင္႔ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေခၚတဲ႕သူကေခၚ ……   ကႀကီးကုိစိတ္တုိ ၿပီး ကာထားတဲ႕႔ မွန္ၿကီးကုိ  လွ်ာနဲ႕ လွ်က္တဲ႕ သူေတြက လွ်က္နဲ႕ က်န္ခဲ႕ပါေတာ႕တယ္..။

      ကႀကီးလည္း လက္ရွိဒုကၡက လြတ္ေအာင္သာ  ေျပး၀င္ခဲ႕ရတယ္ လက္ရွိမွာ ကုိယ္က ေတာၿကိဴးအုံၾကား  ဇနပုဒ္က တက္လာတဲ႕ ေကာင္မုိ႕  ဘယ္သြားလုိ႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ  ခန္းမအလယ္မွာ စိတ္လွဳပ္ရွားလြန္းလုိ႕  ႏွပ္ခ်ီးေတြထြက္ ….သားေရေတြ တသြင္သြင္စီးက်ၿပီး ပုံပ်က္ပန္းပ်က ္ ျဖစ ္ေနပါတယ္ ..။ ဒါကုိ ေဘးနားမွာရွိတဲ႕ လူတစ္ေယာက္က ရိပ္မိသြားၿပီး ေလဆိပ္ထဲအေျခအေန
ဆုိးမ်ား ျဖစ္မလာေစရန္ ကႀကီးကုိ ေကာင္တာတစ္ခုေရွ႕ဆီ  ဆြဲေခၚၿပီး ပုိ႕ေပးပါေတာ႕တယ္..။  ဒီမွာတင္ပဲ   ကႀကီးရဲ႕ ေျပာရဦးမယ္ အပုိင္း(၂) ဟာေရးဖုိ႕ စတင္ ျဖစ္ေပၚလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ …။

       ကႀကီး ေရာက္သြားတဲ႕ေကာင္တာက  တျခားေနရာမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်…..  ကႀကီးတုိ႕ႏုိင္ငံက  ႏုိင္ငံပုိင္ အမ်ားတကာ (အဲးဖလုိက္)
ေတြထက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခ ပုိယူထားတဲ႕  (M.A.I) လုိ႕ ေခၚတဲ႕  ျမန္မာေလေၾကာင္းလုိင္း လက္မွတ္ျပ ခုံေနရာေပးၿပီး   ကုိယ္႔အ ထုပ္ ကို ျပစ္စလက္ခတ္ နဲ႕ အလုိအေလ်ာက္စက္ေပၚ ျပစ္တင္တဲ႕ေနရာပါပဲ….။

     ေကာင္တာေရွ႕ ေရာက္တယ္ ဆု ိရင္ပဲ……ဘာမေမးညာမေမးရေသးခင္   ကႀကီးရဲ႕ လက္ထဲက ေလယာဥ္လက္မွတ္ကိုဆြဲယူၿပီး 
တဗ်ိဗ်ိနဲ႕ ဆြဲစုတ္ၿပီး ….

         “”  ဒါ ပထမဦးဆုံး အၿကိမ္လား…..””  “”အရင္က  သြားဖူးလား..””

       ဒီလုိေမးခြန္းကုိ ေလသံမာမာ မ်က္ႏွာထားတင္တင္နဲ႕ အေမးခံလုိက္ရတယ္ ဆုိရင္ပဲ  နဂုိကမွ ေၾကာက္တဲ႕စိတ္ေၾကာင္႕ သား ေရေတြ က်ေနရာကေန ….  ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းကပါ တဂတ္ဂတ္ ရုိက္လာပါေတာ႕တယ္…..။

        “” ဟုတ္….. ဟုတ္ ပါတယ္..””  

    ထုိအမ်ဳီးသမီးက  ကၿကီးကုိ တစ္ခ်က္ အထင္ေသးရွဳတ္ခ်သလုိ ေမာ႕ၾကည္႔လုိက္ၿပီး….. 

    “” ေၾသာ္ ဒါဆုိ ရွဳိးမန္းနီး ပါသလား….””

      ျမတ္စြာဗုေဒၶါ အဲ႕ဒါမွ ဒုကၡ  ထုိအမ်ဳိးသမီး ေမးလုိက္မွ ပင္ ကုိယ္႕အျဖစ္ကို ကုိယ္ျပန္စမ္းစစ္မိေတာ႕ သည္   ဟုတ္ပါေပ၏…သူငယ္
ခ်င္းျဖစ္သူမွ သူကုိယ္တုိင္ လာႀကိဴမည္ ျဖစ ္ၿပီး  သြားေရာက္မည္ ႏုိင္ငံ ေလဆိပ္တြင္လည္း  ရွဳိးမန္းနီး ျပစရာမလုိေၾကာင္းေျပာ၍ 
ႏုိင္ငံျခားေငြႏွင္႕ ပါတ္သတ္၍ ျပစရာ ဆုိ၍  ပုံေလးေသာ္မွ် ကႀကီးတြင္ မပါလာခဲ႕ေပ……။   ပုိက္ဆံဆို၍ ရြာမွမထြက္ခင္ ရြာဦး ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ သြားကန္ေတာ႕စဥ္က ဆရာေတာ္ၿကီးေပးလုိက္ေသာ အႏၱရယ္ကင္း ပြဲပုိက္ဆံ ျမန္မာေငြ (၅) က်ပ္တန္ တစ္ရြက္သာ ပါေလသည္…။   
  ကႀကီး ယခင္ကထင္ထားခဲ႕ေသာ ယခု ကႀကီးေရာက္ရွိေနရာ ေကာင္တာမွ အမ်ဳိးသမီးသည္ အမ္ေအအုိင္ ေလေၾကာင္းလုိင္း ယူနီေဖာင္း ၀တ္ထားေသာ္လည္း (အင္မီဂေရးရွင္း) ျမန္မာ လူ၀င္မွဳၿကီးၿကပ္ေရးဌာနမွ အရာရွိႀကီးမွန္း ကႀကီး သူ႕၏ ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကုိၾကည္႕၍သိလုိက္ရပါသည္….။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ တရုိတေသႏွင္႕ပင္…

          “” ဟုိေလ…… ဟုိဟာ…… ကၽြန္ေတာ္မွာ ရစ္တန္တိကတ္ ပါတယ္ေလ အမ… ဒါဆုိျပစရာ မလုိဘူးမွတ္လား..””

         ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံရြံႏွင္႕ ထုိအမ်ဳိးသမီးကုိ ကြန္ပလိန္း တက္ ၾကည္႕မိလုိက္သည္….. ကၿကီး၏ ခုိင္မာေသာ အလီဘုိင္ ျပန္လွန္
ေမးခ်က္ေၾကာင္႕  ထိုအမ်ိဳးသမီးက  ….

  “”ေကာင္းပီေလ   ….ဒါေပမယ္႕  ကၽြန္မ ဒီမွာ ရွင္႔ကုိ ေရးေပးလိုက္မယ္…… ရွင္ အဆင္ေျပေအာင္လုိ႕ ဟုိဘက္အင္မီဂေရးရွင္းက
မရစ္ေအာင္ေပါ႔.. “”

   “ဟုတ္ကဲ႕……ဟုတ္ကဲ႕ …ေက်းဇူးတင္ လုိက္တာဗ်ာ……ေက်းဇူးၿကီးပါေပတယ.္..”
    
   ဘာစာရြက္ေပၚ ဘာေရးေပးလုိက္မွန္း မသိပါ ကႀကီး ထုိအမ်ုဴိးသမီးေပးေသာ  စာရြက္ပုိင္းမ်ားကုိ ကုိင္ကာ ထုိအမ်ဴိးသမီး ညႊန္းျပရာ
သုိ႕ တုန္တုန္ယင္ယင္ႏွင္႕ ဓါတ္ေလွခါးမွတက္ လာ ခ႕ဲလုိက္ပါေတာ႕ သည္…..။  စိတ္တြင္းမွ လဲ  ေၾသာ္  ငါ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာတဲ႔ 
“”ငါတုိ႕ အင္မီဂေရးရွင္း က သိပ္ဂဂ်ီ ကေဂ်ာင္နဲ႕ ရစ္တာကြ “” ဆုိေသာ စကားကုိၾကားေယာင္ရင္း  ေခါင္းေလး တဆတ္ဆတ္ ၿငိမ္႕ကာ
ေတြးရင္ေလွ်ာက္လာမိပါေတာ႕သည္….။ သုိ႕ေသာ္  သိပ္မၾကာပါ…..ကႀကီး အေပၚထပ္အေရာက္တြင္  လူမ်ားတန္းစီ၍ ျဖတ္သန္း သြား ရေသာေလွ်ာက္လမ္းေလးခုႏွင္႕ လာသမွ် လူမ်ား၏  ပါတ္စ္ပုိ႕ကုိ  တံဆိပ္တုံးထုေနသည္ကုိ  ေတြ႕လုိက္ရပါသည္..။

         သုိ႔ေပမယ္႕  ထုိတံဆိပ္တုံးထု ေသာေနရာသည္ ကႀကီးႏွင္႕ မည္သုိ႕မွ် သက္ဆုိင္ေတာ႕မည္မထင္ပါ….. အဘယ္႕ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္
ကႀကီးသည္ ေအာက္မွ အလြန္ရစ္ေသာ အေပါက္ဆုိး သည္႕ အင္မီဂေရးရွင္း အမ်ိဴးသမီးအရာရွိၿကီးထံ အစစ္ေဆးခံခဲ႕ ၿပီးၿပီး  မဟုတ္ ပါလား….။

      ထုိ႕ေၾကာင္႕ လူကုိခပ္တည္တည္  ဟန္႕ကုိယ္႕ဖုိ႕ထားကာ ရင္ကုိေကာ႕ ဖင္ကုိေကာက္ ၿပီး တန္းစီေနေသာလူမ်ားကုိ မာန္ပါပါ တုိးေ၀ွ႕ၿပီးအထဲသုိ႕ ဂမူးရွဴးထုိး တုိး၀င္လုိက္ပါ၏…။ ထုိကဲ႔သုိ႕  ကၿကီး ရန္ကုန္မွ ဘတ္စကားမ်ားထဲတြင္ စပါယ္ယာ ထုိးထဲ႕ခံရေသာ ခရီးသည္လုိ ၀ရုန္းသုန္းကား တုိး၀င္လုိက္သည္ ဆုိရင္ဘဲ……

  “” ေဟ႕…..ေဟ႕…. ဘယ္လုိလဲကြ….””   “ဘယ္လုိ ေကာင္လဲကြ….”

 “” ဟာ… ေဟ႕ေကာင္  တန္းစီေလကြာ…..  ၾကားမျဖတ္နဲ႕ ဒါရုပ္ရွင္ရုံ  လက္မွတ္တန္းစီေနတာ မဟုတ္ဘူးကြ””

  “”ဘယ္ရပလြတ္ ကလာ တဲ႕ေကာင္လဲ ကြ…””

     ဟုေသာ ေထာပနာျပဳသံ ….. ရန္လုိ အမုန္းပြားသံမ်ား ထြက္လာပါေတာ႕ ၏…။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ ကႀကီး လဲ သူတုိ႕အား သူတုိ႕စြပ္ဆြဲသ
လို မဟုတ္ေၾကာင္းႏွဳတ္လွန္ ထုိးလုိက္ေလ၏..။

   “” ဘာလဲဗ်……. ဘာလဲဗ်….က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားတုိ႕လုိ ျပႆနာ ရွိတဲ႕ေကာင္မဟုတ္ဘူး….က်ဳပ္ ေအာက္က အင္မီဂေရးရွင္းမွာ အစစ္ခံ
ခဲ႔ၿပီးၿပီ…. ဘာေတြလဲ ခင္ဗ်ာတုိ႕က ….. လူကိုမ်ား  ရပလြတ္ကလာသေလး ဘာေလးနဲ႔႕    ….. ဟြန္း..””

   ကၿကီး၏ ရုတ္ခ်ည္းျပန္ပက္လုိက္ေသာ ခ်က္က်လက္က် စကားေၾကာင္႕  ထုိလူမ်ား ရုတ္တရက္ ဆြံအ ကုန္ၾက၏…။ ၿပီးေနာက ္ အခ်င္း ခ်င္း တီးတုိး   တီးတုိး  စကားဆုိလိုက္….. ကႀကီးကုိ ၾကည္႕လုိက္  လုပ္ၾက၏…။ ကႀကီးကေတာ႕ သူမ်ားၽႏွင္႕ကုိယ္မတူ တမူလထူးျခားလွ်င္  ဘုမသိ ဘမသိ ေဇာင္းထတက္ေသာ   ျမန္မာ လူမ်ဳိးတုိ႕ လုပ္တတ္ေသာ  ဟန္ပန္ အမူအရာအတုိင္း…. မ်က္ႏွာကုိ အနားတြင္ရွိေနေသာ လူအားလုံးႏွင္႕ ကုိယ္ႏွင္႕ မတူသလုိ မတန္သလုိ မာထန္  တြန္႕ေခါက္ ထားလုိက္၏…။

       ထုိကဲ႕သုိ႕ ကႀကီးႏွင္႕ တန္းစီေနေသာလူမ်ား ရုန္းရင္ဆန္ခတ္ ျဖစ္ေနေသာ အျဖစ ္အပ်က္အား  ခုံတြင္ထုိင္ေနေသာ ယူနီေဖာင္း အျဖဴေရာင္၀တ္ ခန္႕ခန္႔ေခ်ေခ်ာ လူတစ္ဦးမွ ျမင္ေတြ႕သြားၿပီး ….. 

     “” ကဲ  ကဲ  ဟုိ အကိုၿကီး ျပပါဦး….. အကို႕ စာရြက္ေတြ  အကုိ႕က ေအာက္မွာ အစစ္ခံခဲ႕ၿပီးဆုိေတာ႕  ဗီအုိင္ပီ ထင္တယ္…. ဒါဆုိ ဒီ
က အကုိတုိ႕ ၀င္ရတာ မဟုတ္ဘူးဗ်..””

         “” ေအးဗ်ာ…. က်ဴပ္လဲ ခရီးက မသြားတာၾကာေတာ႕  သိပ္မသိေတာ႕ ဘူးဗ်ာ””

    ထုိ၀န္ထမး္ စကားအဆုံးတြင္ ခပ္တည္တည္ ႏွင္႕ မ်က္ႏွာကို တည္တည္ထားကာ လွိမ္႕ထဲ႕လုိက္၏..။ သုိ႕ေသာ္ ကႀကီး၏ စာအုပ္ႏွင္႕
ေလယာဥ္လက္မွတ္ကုိ ထုိ ၀န္ထမ္း ယူၾကည္႕ၿပီးေနာက္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ကာ ….
 

     “”ေနပါဦးဗ်  အကိုက ေအာက္မွာ အစစ္ခံခဲ႕ ၿပီးၿပီးဆုိေတာ႕ ဘယ္နားမွာ အစစ္ခံခဲ႔တာလဲ ဗ်.””

     “”ဒီမွာေလဗ်ာ…  ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ကုိ စစ္ခဲ႕တဲ႕ အမ်ဳီးသမီးေတာင္  ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ရွဳိးမန္းနီးမပါလာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္႕ကု ိ ဟုိဘက္အင္မီဂေရးရွင္းက မ ရစ္ေအာက္ ေထာက္ခံေပးလုိက္ေသးတယ္…””

       “”ျပပါဦးဗ်… ဒီ ျပည္ပထြက္ခြာ လူ၀င္မွဳၿကီးၾကပ္ေရးဌာန မွာ ကၽြန္ေတာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာ  ၁၃ ႏွစ္ရွိၿပီ  ဒါမ်ဳိးတစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး””

   ေျပာလဲေျပာ ဆုိလဲဆု ိ ကႀကီးေပးေသာ စာရြက္ကုိ  ၄င္းမွ ယူၾကည္႕ေလေတာ႕၏။  ၾကည္႕ၿပီးသည္ႏွင္႕ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း  အားရပါးရကို ေအာ္ဟစ္ကာ  အေတာမသတ္ႏုိင္ေအာင ္ရယ္ေမာေလေတာ႕၏ ….။ ထုိ႕ အျပင္ သူတစ္ေယာက္တည္း ရီရတာ အားမရႏုိင္ပဲ  သူႏွင္႕အတူ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာသူ မ်ားကုိပါ ျပကာ အားရပါးရ ရယ္ၾကေလေတာ႕၏…။

     “”  ဟား…ဟား…ဟား…..ဒါက ေလယာဥ္လက္မွတ္ယူၿပီး  ခုံေနရာသတ္မွတ္ ေပးတဲ႕ စာရြက္ဗ် …..ဒါက အကို အထုပ္ကုိ  ဟုိေလ
ဆိပ္ေရာက္ရင္ ထုတ္လုိ႕ရေအာင္ ေပးထားတဲ႕ လက္မွတ္ဗ်……ဟား  ဟား  ဟား…. ဟီးဟီးးး… ေနာက္ အကုိေတြ႕ခဲ႕တာ ကၽြန္ေတာ္
တုိ႕ အင္မီဂေရးရွင္းလုိ႕ ေခၚတဲ႕ လူ၀င္မွဳႀကီးၾကပ္ေရး ဌာန က ၀န္ထမ္းမ ဟုတ္ဘူးဗ်…..  အမ္ေအအုိင္… အခု အကုိ စီးမယ္႕ ေလ ေၾကာင္းလုိင္းက လက္မွတ္ေနရာခ်  အထုပ္သိမ္း ၀န္ထမ္းဗ်….ဟစ္….ဟစ္…ဟ္  ရယ္ရတယ္ ဗ်ာ..””

     “”ႏုိး….ဒါဆုိ  ကၽြန္ေတာ္႕ကုိ ဘာကိစၥ  ဟုိဟာပါလား …..  ဒီဟာ  ပါလား …..ဆုိၿပီး ေအာ္ေငါက္ေနရတာလဲ ဗ်…. ေနာက္ ကၽြန္
ေတာ္တုိ႔ အင္မီဂေရးရွင္းက ရစ္တယ္ဆုိ….””

      “” ဘယ္ကလာဗ်ာ…… ဒါေတြက  အရင္ကပါ….. ခုဒီလုိေတြ မရွိေတာ႕ပါဘူး…. ရွိလဲ ေလဆိပ္မွာ ခ်က္ခ်င္း တုိင္လုိ႕ရပါတယ္….
ခ်က္ခ်င္း အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္…..””

       …… ထုိစကားႏွင္႕ ေျဖရွင္းခ်က္ကုိၾကားမွပင္ ကႀကီး၏ အင္မီဂေရးရွင္း ၀န္ထမ္းႏွင္႕ အမ္ေအအုိင္ ေလယာဥ္၀န္  ထမ္း လြဲမွာ း  မွဳကုိ အရွက္ၿကီးရွက္ကာ ေလယာဥ္သုိ႕သြားရာ တံတား ဂိတ္ေပါက္သို႕ ၀င္ရာ လမ္းတြင္ ေျချပစ္လက္ျပစ္ ထုိင္ခ်လုိက္မိပါ ေတာ႕သည္ …။ ပါးစပ္မွလဲ…..

   “” ငါ႕ႏွယ္ေနာ္ မေတြ႕ဘူး…မၿကဳံဘူးပါဘူး….. ေမးရမယ ္႕လူေတြက မေမး  ..မေမးရမယ္ ႕ လူေတြကေမး…. ေၾသာ္…အိုးကမပူ
စေလာင္းကပူ  ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးပါလား  ကြယ္ရုိ႕….. ဒီလုိပုံနဲ႕ဆုိ  အမ္ေအအုိင္ ၀န္ထမ္းဆုိတာ   ၾကည္ျမင္တုိင္ ညေစ်းက လူနဲ႕ မျခားပါလား ကြယ္…. “”….

( ေနာက္မၾကာမွီလာမည္႕ ကႀကီး ၏ “”ေျပာရဦးမယ္ အပုိင္းႏွစ္ က အမ္ေအအုိင္”” ကုိ ရင္တဖုိဖုိနဲ႕ ေစာင္႕ေမွ်ာ္ ဖတ္ရွဳ႕ေပးၾကပါကုန္..။)

ကႀကီး.။ (၂၉.၉.၂၀၁၂)

       “