ခ်စ္သူေရ…
ေဟာဒီ ေကာင္းကင္တစ္႐ိုးက
ေရခိုးေရေငြ႔အိုးႀကီးကို
မိုးတိမ္လို႔ ေခၚၾကေလရဲ႕။

ကိုေရႊမုတ္သံုေလက
သူ႔ေျခေထာက္ကို သူဂ႐ုမစိုက္
အိုးႀကီးကို တည့္တည့္ဝင္တိုက္တယ္။

အိုးႀကီးလည္း ဗိုက္ပြင့္ ကြဲေၾက
ေသပါေလေရာ။

အိုးျခမ္းကြဲထဲကေန
ေရစက္ေတြ ေရစက္ေတြ
ဝင္းဝင္းလက္လက္
လင္းတစက္စက္ စီးၿဖိဳင္ ၫႊတ္က်။

ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္ေျမနဲ႔
ေစာင့္ေနတဲ့ ပင္လယ္ေအာ္ေတြလည္း
သြားရည္တျမျမ
ပါးစပ္ႀကီးေတြ ၿပဲလန္ေအာင္ ဟ လို႔ေပါ့။

အို ခ်စ္သူေရ…
ဟိုးအေရွ႕မွာ မိုးေတြ ရြာၿပီ။

လာ ရဲရဲလာ
ထီးရြက္ေတြ မပါလည္း
လူဟာ ကိုယ့္ဖာသာ ေလွ်ာက္ရဲရမယ္ကြယ့္။

ငါတို႔ရဲ႕မိုး
ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂ်ိမ့္ဂ်ိမ့္ လွပ
သူ…
႐ိႈက္ႀကီးတငင္ ရြာခ်ပါေစလားကြယ္။

တာရာမင္းေ၀ (မုိးေခါင္လုိ႔ တီးတဲ့ဗံုသံ)